Σήμερα υποδέχομαι στη στήλη "Να σε γνωρίσω καλύτερα" έναν εκπληκτικό ποιητή από τη Σαντορίνη, τον Ιάκωβο Θήρα Καραμολέγκο. Από τις λίγες μας συνομιλίες έχω καταλάβει πως πρόκειται επίσης για έναν πολύ διαβασμένο μελετητή της λογοτεχνίας και ταυτόχρονα έναν σεμνό άνθρωπο. Για να δούμε όσα συζήτησε μαζί μου!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
-Ιάκωβε, πότε αρχίζει για σένα το ταξίδι της γραφής;
Αγαπητή μου κυρία Αγγελική Καραπάνου, σας ευχαριστώ πολύ και γι’ αυτήν την πρόσκληση… Τα πρώτα αφελή ποιηματάκια τα έγραψα στα δέκα μου. Συστηματικά γράφω από τα δεκαπέντε. Νιώθω πως έχω ακόμα πάρα πολλή δουλειά για να με παραδεχτούν οι αγαπημένοι μου δάσκαλοι.
- Το περιβάλλον σου ήταν υποστηρικτικό σ’αυτή σου τη δραστηριότητα;
Η ιδανική υποστήριξη αποτελεί συνδυασμό σιωπηρής συγκατάθεσης, ψυχολογικής και οικονομικής στήριξης. Ευγνωμονώ τους γονείς μου για όλα, όπως και όσους φίλους και συγγενείς με αγαπούν πραγματικά. Δεν φτάνει μια ζωή για να τους το ξεπληρώσω.
-Υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες του εικοσιτετραώρου που σου αρέσει να γράφεις;
Τα τελευταία χρόνια γράφω συνήθως μετά τις πέντε το απόγευμα. Τα ποιήματα όμως τα ξαναδουλεύω, σχεδόν πάντα, αργά τη νύχτα ή νωρίς το πρωί.
-Τι δίνει η ποίηση στην καθημερινότητά σου; Πώς πιστεύεις πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς αυτήν;
Η ποίηση είναι η σταθερή παρηγοριά και το βασικό μου βάσανο εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια. Δεν με έχει προδώσει ποτέ, σε αντίθεση με μένα. Η καθημερινότητα αυτή καθαυτή είναι περίεργη και ενίοτε σκληρή. Όσες όμως κι αν περνώ δυσκολίες, προσπαθώ να βρίσκω ποιητικότητα στα πάντα (εντός, εκτός και επί τα αυτά) και κυρίως στα πιο απλά πράγματα.
-Υπάρχουν θέματα που ανατρέχεις ξανά και ξανά;
Ανατρέχω συχνά στην πατρίδα και στην αγάπη, επίγειες και ουράνιες. Τα πιο καλά ποιήματά μου θα ήθελα κάποια στιγμή να θεωρούνται μικρογραφίες του παντός. Άρα, προσπαθώ να ανατρέχω σε ό,τι βασανίζει, ομορφαίνει, ψηλώνει και καθαγιάζει τον άνθρωπο.
-Κυρίαρχο ρόλο στην ποίησή σου παίζει το αγαπημένο σου νησί που το έβαλες και συνοδευτικό όνομα στο επώνυμό σου. Τι σ’ εμπνέει πιο πολύ απ’ τη Σαντορίνη;
Η δωρικότητα, το μεγαλείο και η πληρότητα της Σαντορίνης. της αληθινής Σαντορίνης. Αυτά κυρίως με εμπνέουν.
-Η ποίησή σου είναι φιλοσοφική κι ανθρωπιστική. Πιστεύεις πως η ποίηση μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους;
Η απλή, δουλεμένη, ωραία, υπερβατική, φυσιολατρική, υγιώς πατριδολατρική, βαθιά ανθρώπινη και βαθιά θεϊκή ποίηση -πολύ σπάνιος συνδυασμός- όντως μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Η ποίηση είναι ένας ισορροπημένος κλαυσίγελος και μια νοσταλγία για τη χρυσή εποχή της ανθρωπότητας. Θα ήθελα να πω πολλά παραπάνω, όμως δεν θέλω να κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας.
-Ποιοι παράγοντες νομίζεις πως συντελούν στη βελτίωση ενός δημιουργού στην πάροδο του χρόνου;
Νομίζω πως τον άξιο λόγου δημιουργό βελτιώνουν το διάβασμα, η επίμονη και επίπονη δουλειά, η συγχωρητικότητα και η μεγαλοψυχία.
- Ως αναγνώστης τι διαβάζεις συνήθως;
Νομίζω πως έχω διαβάσει πολύ για την ηλικία μου. Την τελευταία πενταετία έχω επικεντρωθεί σε ποίηση, φιλοσοφία, θεολογία και αρχαιολογία.
-Ποιο κατά τη γνώμη σου μέσο βοηθά περισσότερο τους ποιητές να γίνουν γνωστοί ;
Το Facebook είναι ένα πολύ καλό εργαλείο, μα θέλει φειδώ, αυτογνωσία και ταπεινότητα. Εννοείται πως τον δημιουργό βοηθούν και οι προσεγμένες δημοσιεύσεις σε περιοδικά και ανθολογίες, μα πάνω από όλα τα πιο καλά απ’ τα πονήματά του.
-Πες μας δυο λόγια για την τελευταία σου ποιητική συλλογή. Τι πραγματεύεται;
Στο «Σαντορινιό μεσημέρι», με βάση το νησί μου, δίνω απλά και σμιλεμένα ποιήματα. Υπάρχουν ποιήματα, λίγο ως πολύ, ερωτικά, υπαρξιακά, ελληνολατρικά, μα κυρίως ποιήματα στα οποία επιχειρώ να προσφέρω ανάταση, χαμόγελο και ελπίδα. Μακάρι να το κατορθώνω.
-Έχεις κάποιο όνειρο σε σχέση με τη διαδρομή σου στην ποίηση που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Έχω στα σκαριά αρκετά πράγματα, όμως δεν ξέρω αν βρίσκονται και στα σκαριά του Θεού. Αβέβαιο το μέλλον. Ό,τι θέλουν ο Θεός, η Μούσα, οι φτωχές μου δυνάμεις και η ζωή με τις πάσης φύσεως αναποδιές και ανάγκες της. Κάτι μου λέει όμως πως όλα -είτε έτσι είτε αλλιώς- θα πάνε μια χαρά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη αυτή!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
