- Αχιλλέα μου, πότε η μουσική μπήκε ενεργά στη ζωή σου;
Η μουσική ήταν στη ζωή μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγαλώνοντας θυμάμαι πάντα το ραδιόφωνο να παίζει, άλλες φορές Σωκράτη, Ορφέα και Βασίλη, άλλες Beatles και Doors, αλλά πάντα υπήρχε μουσική στο σπίτι. Στα πέντε μου ένιωσα την ανάγκη να περάσω από τις κατσαρόλες της γιαγιάς μου - ντραμς στα δικά μου μάτια - σε κάτι πιο σοβαρό κι έτσι ξεκίνησα μαθήματα κλασικού βιολιού. Πέντε χρονών, λοιπόν, ξεκίνησα να παίζω, είκοσι πέντε σήμερα και δεν έχω σταματήσει από τότε.
- Είναι η μοναδική σου επαγγελματική ενασχόληση ή ασχολείσαι και με κάτι άλλο;
Έχω κάνει διάφορες δουλειές μέσα στα χρόνια, όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, παρ'όλα αυτά η μουσική είναι το μεγάλο μου πάθος κι έτσι είναι αυτό που αποφάσισα να ακολουθήσω κι επαγγελματικά.
- Μπορείς να μου πεις κάποια τραγούδια άλλων που όταν τα ερμηνεύεις σε «στέλνουν» σε κόσμους μαγικούς;
Είναι πολλά, είναι όλα αυτά που όποτε τα ακούω λέω "μακάρι να το είχα πει εγώ αυτό". Η "Θεσσαλονίκη" του Μικρούτσικου με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά, νιώθω σαν συνταξιδιώτης του Καββαδία. Το παθαίνω και με άλλα πολλά, όπως το "Ημερολόγιο" του Θηβαίου που κάθε φορά που το παίζω μου φέρνει ταξίδια που δεν έκανα, αλλά και τον "Παλιό στρατιώτη" του Λαυρέντη που μας άφησε νωρίς αλλά ο "στρατιώτης" του στέκει εκεί να φυλάει όλους μου τους φόβους.
- Ποιο από τα δικά σου τραγούδια θα αφιέρωνες σε έναν μεγάλο έρωτα και ποιο σ’έναν πραγματικό φίλο;
Έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μία ανεξήγητη τάση στο δύσκολο, στην ανηφόρα. Έτσι, σ'έναν μεγάλο έρωτα θα αφιέρωνα το στίχο "να 'ταν η ζωή μου ολότελα δική μου, να'ταν παραμύθι μου να σ'έβρισκα στη λήθη μου" από το "Παραμύθι" και σ'έναν αληθινό φίλο το στίχο "να πλυθώ στου γέλιου σου τη ζεστασιά" από τον "Ωκεανό" μιας που ξέρω πόσο θεραπευτικό είναι το γέλιο ενός φίλου σε μία δύσκολη στιγμή.
- Σ’έχω ακούσει να τραγουδάς και κοινωνικά τραγούδια, όπως αυτό για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Μπορείς να σκεφτείς και κάποια άλλα κοινωνικά θέματα που σ’ευαισθητοποιούν και θα ήθελες να γράψεις κάποια στιγμή κάτι;
Έχω γράψει δύο τραγούδια με αφορμή τα παιδιά που το ταξίδι τους προς ένα καλύτερο αύριο σταματά στη Μεσόγειο. Ακόμη δεν τα έχω ηχογραφήσει κι ούτε θεωρώ ότι μπορώ. Θεωρώ το γεγονός ότι τα έγραψα με τρία χρόνια διαφορά το ένα από το άλλο και παρ'όλα αυτά εξακολουθούν να χάνονται τόσα παιδιά κάθε μέρα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον εξαιρετικά επίπονο για να καταφέρω να τα ηχογραφήσω αυτή τη στιγμή. Ίσως αν κάποτε καταφέρουμε να είμαστε λίγο πιο άνθρωποι…
- Σου κάνω μια υποθετική ερώτηση. Σε βάζουν να δημιουργήσεις μια τραγουδιστική πεντάδα ως σχήμα σε μουσικές παραστάσεις. Μπορείς να επιλέξεις όποιον ερμηνευτή θέλεις.Το ένα μέλος της πεντάδας είσ’εσύ. Ποια είναι τα άλλα τέσσερα;
Αν μπορώ να έχω όποιον θέλω, ακόμη κι από όσους έχουν φύγει, θα πω το Νίκο Ξυλούρη, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το Μίλτο Πασχαλίδη και το Χρήστο Θηβαίο. Αν μιλάμε μόνο για όσους είναι εδώ τότε η ανοιχτή θέση στην πεντάδα μου θα πήγαινε χωρίς δεύτερη σκέψη στο Δημήτρη Ζερβουδάκη.
-Αν μπορούσες να δημιουργήσεις ένα ραδιοφωνικό σταθμό με τα δικά σου αισθητικά κριτήρια, τι μουσικά έργα θα ήθελες να παίζονται σ’αυτόν και τι όχι;
Αν ήμουν σε αυτή τη θέση θα προτιμούσα να αφήσω τους παραγωγούς να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Το μόνο μου κριτήριο θα ήταν να είναι άνθρωποι των οποίων την αισθητική εμπιστεύομαι, είτε ταιριάζει με τη δική μου είτε όχι.
-Φαντάζομαι πως θ’ακούς και ξένη μουσική. Για ποιες μουσικές προσωπικότητες απ’ τη διεθνή σκηνή θα έλεγες πως το όνομά τους γράφτηκε στην καρδιά σου για πάντα;
Πέρασα όλη μου την εφηβεία κάνοντας την "επανάστασή" μου ενάντια στο Μίκη και το Μάνο που έπαιζαν στο σπίτι με αποκλειστικά ξένη μουσική νομίζοντας κι εγώ όπως και οι περισσότεροι σε αυτή την ηλικία ότι κάτι κάνω. Το ευτύχημα αυτής της μάλλον εξαιρετικά δύστροπης περιόδου της ζωής μου είναι ότι θα κουβαλάω για πάντα το συναίσθημα του Jim Morrison, τη θεατρικότητα του Mick Jagger και τα "γκάζια" του Rory Gallagher.
- Ως καλλιτέχνης ποιες συμπεριφορές δεν μπορείς; Ποια είναι η αχίλλειος πτέρνα σου;
Με πειράζει πολύ αυτή η στροφή του κόσμου στον εαυτό του. Χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες όχι για να έρθουμε πιο κοντά αλλά για να κάνουμε πιο εύκολα επίδειξη. Αυτό με ενοχλεί πολύ, ειδικά σε συνδυασμό με την απάθεια προς τους γύρω μας που την ακολουθεί κατά πόδας.
-Απ’όσο ξέρω ετοιμάζεις την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά που τιτλοφορείται «Σταγόνες παραδείσου». Ωραίος τίτλος! Σαν έννοια οι σταγόνες παραδείσου παραπέμπουν σε μικρές στιγμές ευτυχίας. Στη ζωή σου αναζητείς αυτό ή κάνεις πιο μακρόπνοα σχέδια;
Σχέδια νομίζω όλοι κάνουμε, παρ' όλα αυτά πιστεύω στις μικρές χαρές της ζωής. Είμαι - ίσως κακώς - από εκείνους τους ρομαντικούς για τους οποίους ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια αγκαλιά είναι τα πιο ακριβά δώρα. Έτσι μ'αρέσει να προσπαθώ ν 'αδράξω αυτές τις μικρές στιγμές, όταν το πετυχαίνω είμαι ευτυχής κι όταν αποτυγχάνω γράφω τραγούδια!
-Τι ακούσματα θα συναντήσουμε στις «Σταγόνες παραδείσου»;
Οι “Σταγόνες” ήταν ένας δίσκος που γράφτηκε και ξαναγράφτηκε τουλάχιστον τρεις φορές με μικρές εξαιρέσεις, ακολουθώντας τα συναισθηματικά μου σκαμπανεβάσματα μέσα στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από όταν έγραψα το πρώτο κομμάτι μέχρι τώρα που τελειώνω τις ηχογραφήσεις. Από στιχουργικής πλευράς δε θα μπορούσαν να είναι τίποτα άλλο από μία προσπάθεια έκφρασης συναισθημάτων που αδυνατώ να εξηγήσω με απλά λόγια. Μουσικά, πάλι, είναι ένα καλοκαβουρδισμένο χαρμάνι όλων όσων έχω ακούσει φιλτραρισμένο μέσα από την προσωπική μου αισθητική. Ένας φίλος ακούγοντας μερικά κομμάτια το χαρακτήρισε ως το “γάμο του μπαγλαμά και της ηλεκτρικής κιθάρας” και πιστεύω ότι πιο εύστοχος χαρακτηρισμός δεν υπάρχει!
- Αν κάποια στιγμή γινόσουν ευρέως γνωστός, τι θα ήθελες να πιστεύουν οι άνθρωποι για σένα ως τραγουδοποιό;
Θα μου άρεσε να μην αρχίσουν να με θεωρούν απρόσιτο. Μετά τα λάιβ μου αρέσει να κάθομαι με τον κόσμο, να ακούω τις ιστορίες του, να βλέπω πως άγγιξα τη ζωή ανθρώπων που λίγες ώρες νωρίτερα δε με ήξεραν με την ελπίδα ότι έστω για λίγο τους έκανα να ταξιδέψουν. Αυτό δε θα ήθελα να το χάσω, το έχω ανάγκη.
Καλά μουσικά ταξίδια Αχιλλέα! Κι εμείς στη ρότα σου!
