Σήμερα, στη στήλη "Να σε γνωρίσω καλύτερα" έχω προσκαλέσει τη συγγραφέα Ξένια Κοθωνίδου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε και ζει στην Καβάλα. Κατέχει πτυχίο Δημοσιογραφίας και έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής. Από μικρή αισθανόταν την ανάγκη να γράψει. Την τελευταία δεκαετία όμως ασχολήθηκε πιο εντατικά μ' αυτό. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Τον Σεπτέμβριο του 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βακχικόν το μυθιστόρημά της "Τα θολά γυαλιά". Για το πρώτο της έργο που πήρε τον δρόμο της έκδοσης και την πορεία της στη συγγραφή μού μίλησε η Ξένια Κοθωνίδου. Καιρός να την ακούσουμε!
Συνέντευξη : Αγγελική Καραπάνου
-Κυρία Κοθωνίδου, καλώς ήρθατε στο Έννεπε Μούσα. Για αρχή, θα μ’ ενδιέφερε να μάθω για σας πότε αρχίσατε να εκφράζεστε με τη συγγραφή.
Η χαρά είναι δική μου. Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Η ανάγκη αυτή υπήρχε πάντα μέσα μου, ωστόσο πραγματοποιείται πιο μεθοδικά την τελευταία δεκαετία. Βρίσκονται στο συρτάρι μου πια αρκετά διηγήματα και υλικό έρευνας με κέντρο την ανθρώπινη φύση.
-Τι σας άρεσε να διαβάζετε όταν ήσασταν παιδί;
Έντονα στη μνήμη μου έχω το παραμύθι τον λαγό και τη χελώνα! Μάλλον ήταν το παραμύθι που διάβασα για πρώτη φορά. Μετά μπήκε στη ζωή μου η Πολυάννα και οι ιστορίες της.
-Τι διαβάζετε τώρα;
Με βρίσκετε να τελειώνω το Μπαρ Φλωμπέρ του Αλέξη Σταμάτη.
-Ποιων λογοτεχνών το χάρισμα έχετε θαυμάσει βαθιά;
Αυθόρμητα μου έρχεται στο μυαλό η πλούσια διεισδυτική γραφή της Καρυστιάννη, το σύγχρονο ύφος του Αλέξη Σταμάτη, βαθιά μ’ έχει επηρεάσει το πνεύμα του Αλμπέρ Καμύ, υποκλίνομαι στο ταλέντο του Ζοζέ Σαραμάγκου του Καλέντ Χοσεϊνί και φυσικά πολλών άλλων.
-Γνωρίζω πως έχετε παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής. Τι πιστεύετε πως προσφέρουν;
Η συγγραφή κατά τη γνώμη μου, είναι ο τρόπος να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, που ονομάζοντάς τα στο χαρτί, τα κατανοώ καλύτερα. Η δημιουργική γραφή προσφέρει ερεθίσματα, ιδέες , τρόπους, με σκοπό να ανοίξει τη βεντάλια πολλών και διαφορετικών συγγραφικών λύσεων. Από κει και πέρα ο επίδοξος συγγραφέας κρατά ό,τι του ταιριάζει.
-Γιατί γράφετε;
Πιο πολύ για το ταξίδι… Η έκφραση στο χαρτί με απελευθερώνει και οι ήρωές μου βοηθάνε πολύ σ’ αυτό. Πιστεύω πως ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια, είπε ο Όσκαρ Ουάιλντ.
-Ασχολείστε με τη συγγραφή καθημερινά, συχνά ή περιστασιακά;
Όσο έγραφα το μυθιστόρημά μου «τα θολά γυαλιά» ήμουν εκεί καθημερινά και με συνέπεια. Οι ήρωές μου ήταν συνεχώς παρόντες σε μια παράλληλη ζωή που με απορροφούσε. Όταν η ιστορία τελείωσε, τους αποχαιρέτησα με συγκίνηση και αφέθηκα για αρκετό καιρό σε συγγραφική αδράνεια.
-Με την πένα σας βαδίζετε κυρίως σε πεδία που έχετε ζήσει ή σε άλλα που θέλετε να διερευνήσετε;
Πιστεύω πως μνήμη, η εμπειρία και η επινόηση γίνεται ένα μίγμα που ζυμώνεται μέσα μου. Ωστόσο επιδιώκω να φτιάχνω τους ήρωες διαφορετικούς από μένα, να είναι άλλης γενιάς, διαφορετικού φύλου, να έχουν άλλη ιδιοσυγκρασία… Όσο απομακρύνονται από το δικό μου DNA, τόσο περισσότερο το απολαμβάνω. Με γοητεύει όταν παίρνουν την πλοκή στα χέρια τους και πάνε την ιστορία όπου θέλουν αυτοί.
- Υπάρχουν θέματα που σας ταλανίζουν ιδιαίτερα τόσο ως αναγνώστρια όσο και με τη ματιά της συγγραφέως;
Είναι οι προβληματισμοί στα θέματα της σύγχρονης εποχής. Στρέφω τον φακό μου στην εσωτερική ζωή των ηρώων μου, εκείνη που δεν φαίνεται σε κανέναν. Εστιάζω στις κρυμμένες σκέψεις τους , στη σκοτεινή γωνιά του μυαλού τους , στις συγκρούσεις που γίνονται μέσα τους προσπαθώντας να εξερευνήσω τα δικά τους σοκάκια.
- Το φθινόπωρο του 2022 δημοσιεύσατε από τις Εκδόσεις Βακχικόν το πρώτο σας μυθιστόρημα. Ποια περίοδο γράφτηκε;
Στρώθηκα μπροστά στον υπολογιστή την περίοδο της πανδημίας διαπιστώνοντας για άλλη μια φορά ότι το γράψιμο έρχεται μόνο γράφοντας. Όμως η ιδέα και οι σκέψεις φούσκωναν στο μυαλό μου γυρεύοντας διέξοδο αρκετό καιρό πριν.
-Ποιο είναι το ιδιαίτερο νόημα του τίτλου «Τα θολά γυαλιά» ;
Ο τίτλος «Τα θολά γυαλιά», είναι μια προσέγγιση στον τρόπο που μπορεί να βλέπουμε τα πράγματα. Καταστάσεις και γεγονότα που μας αφορούν αδυνατούμε να τα διακρίνουμε καθαρά, είτε γιατί μας έχουν παραπλανήσει, είτε γιατί εμείς συστηματικά αρνούμαστε να τα δούμε. Όμως πόσο μπορούμε να τα φοράμε;
-Τι πραγματεύεται το έργο σας;
Κεντρικοί ήρωες είναι δυο παιδικοί φίλοι που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Τον Μιχάλη τον ρίχνει η μοίρα να παλέψει με δαίμονες πραγματικούς… Ο Παναγιώτης βαδίζει σε μια ζωή ταχτοποιημένη, όμως στα τριάντα πέντε του, ακούει ακόμα αόρατα καμπανάκια από το γονεϊκό περιβάλλον που του προκαλούν δυσφορία. Άνθρωποι που βρίσκονται στην καμπή της ζωής τους και λαμβάνουν σινιάλα που καλούνται να αποκωδικοποιήσουν για να λυθούν από τα γονεϊκά δεσμά. Άλλοι τα καταφέρνουν μόνοι, κι άλλοι χρειάζονται ένα δυνατό σκούντημα…
-Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία σας; Θυμάστε τι ενεργοποίησε την πρώτη ιδέα;
Η ιδέα ήρθε ως αποτέλεσμα προβληματισμών, ελλείψεων και αναζητήσεων. Μια φράση όμως πού υπάρχει στο βιβλίο, νομίζω πως ήταν κυρίως η ιδέα που με κινητοποίησε. Και είναι αυτή «Τι μπορεί να συμβεί όταν προγραμματίζουμε τη μνήμη μας, έτσι ώστε να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα που διαλέξαμε από πριν; Και μετά;»
-Μπορείτε να μας παρουσιάσετε ένα απόσπασμα;
Ευχαρίστως. «Προχωράει λίγο, και κοντοστέκεται στην προκυμαία χαζεύοντας τις αραγμένες βάρκες που στέκονται η μία δίπλα στην άλλη, ακίνητες. Το μάτι του πέφτει σε κείνην που γράφει «Μάρθα». Αποδώ και πέρα αυτό το όνομα θα με στοιχειώνει, σκέφτεται. Ανάβει τσιγάρο. Δαγκώνοντας τα χείλη, του περνάει η τρελή σκέψη ότι θέλει να γνωρίσει όλες τις Μάρθες της χώρας. Εντάξει, ας γίνει πιο πρακτικός. Μόνο τις Μάρθες που είναι γύρω στα πενήντα πέντε. Πόσες να είναι; Φαντάζεται μια λαοθάλασσα από παραταγμένες Μάρθες να στέκονται ακίνητες και σοβαρές, και αυτός να περνάει ανάμεσά τους και να τις παρατηρεί μία μία. Ρουφώντας το τσιγάρο σκάει ένα χαμόγελο. Στις ψηλές θα έδινε περισσότερη σημασία. Άλλο χαρακτηριστικό; Έξω οι γαλανομάτες. Άλλο; Μήπως να σηκώσουν το χέρι οι αρχιτεκτόνισσες; Το έχει πάρει άραγε το πτυχίο της; Άλλο; Τρίβει το πιγούνι του. Λες να την αναγνώριζα;»
-Έχετε σκεφτεί τι θα θέλατε να πάρουν οι αναγνώστες σας από το διάβασμα του βιβλίου σας;
Θα ήθελα να έχω καταφέρει να κάνω αρκετούς αναγνώστες να φορέσουν τα παπούτσια των ηρώων μου και να περπατήσουν με αυτά. Να μπουν στο περιβάλλον τους, να νιώσουν, να αφουγκραστούν και να πάρουν αυτό που χρειάζονται.
-Κι ενώ το πνευματικό σας παιδί κάνει τα πρώτα βήματά του, τι να περιμένουμε από σας στη συνέχεια; Γράφετε κάτι αυτή την εποχή;
Με βρίσκετε στη γνωριμία μου με τα πρόσωπα μιας ιστορίας που τριγυρίζει στο μυαλό μου. Ελπίζω κάποτε να τη διαβάσετε.
Σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη αυτή! Σας εύχομαι τα καλύτερα!
Βρείτε το βιβλίο της Ξένιας Κοθωνίδου "Τα θολά γυαλιά" στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://ekdoseis.vakxikon.gr
