Τον Ιούλιο του 2021 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ελκυστής η ποιητική συλλογή της Τζωρτζίνας Κουριαντάκη «Η γάτα του Σρέντινγκερ». Ο λογοτέχνης Γιώργος Γρηγορόπουλος θα μας μιλήσει γι'αυτή τη δουλειά!
«Η γάτα του Σρέντινγκερ»- ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΚΟΥΡΙΑΝΤΑΚΗ (Εκδόσεις Ελκυστής,Ιούλιος 2021)
γράφει ο Γιώργος Γρηγορόπουλος
44 ποιήματα ως επί το πλείστον αφιερωμένα στο ιερό ταξίδι του έρωτα. Ένα οδοιπορικό στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, ψηλαφίζοντας όλες τις εκφάνσεις της θνητής μας φύσης, καταπίνοντας το θεϊκό νέκταρ της έλξης σε μικρές δόσεις θανάτου και ανείπωτες ελπίδες, που ελλιμενίζουν σαν φάρος τις διωκόμενες αισθήσεις.
«Στην κλίνη μου τη νεκρική συ μόνος καλεσμένος
να μένεις στατικός, νοήμων, αλάθητος κι εγώ πριν μπω στην υψικάμινο
ενός φιλιού ζητιάνεμα τολμώ να ψιθυρίσω
{…}
Χίλιες φορές αμαρτωλά το άγιο φιλί να νιώθω
παρά του φωτοστέφανου να βράζω τη μετάνοια»
Η δημιουργός, φαίνεται να είναι δεινή γνωστής της ελληνικής γλώσσας, ταυτόχρονα όμως, η επιλογή των λέξεων, ο συνδυασμός αναμεταξύ τους, η λυρικότητα του ύφους, αλλά και το ψυχαναλυτικό αποτύπωμα, που παραδίδεται σαν πολύτιμο κειμήλιο στα χέρια του αναγνώστη, θέτοντάς τον κοινωνό μιας αληθείας, αναθεωρημένης, μέλλουσας, είτε ακόμη λησμονημένης, δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας μέσα από την παραδοχή των κοινών συναισθημάτων.
«Κι εγώ σώμα ετερόφωτο κι εσύ δική μου ικεσία
εσύ με ανάβεις ολισθαίνοντας σε δικό μου κάλεσμα
εσύ με σβήνεις και με στέλνεις στο ικρίωμα»
Οι στίχοι της Κουριαντάκη, αποπνέουν αμεσότητα. Αποφεύγοντας τις επιτηδεύσεις και τους βαρύγδουπους υπαινιγμούς, σκιαγραφεί έναν αθώο περίπατο χαρμολύπης, στα εφηβικά λημέρια της αγνότητας και άλλοτε πάλι, τη σκοτεινή διέλευση στα αγκάθινα μονοπάτια του καθωσπρεπισμού, σμιλευμένα με τις εκκωφαντικές αρνήσεις και τους κομπασμούς αυταρέσκειας.
«Η γάτα του Σρέντινγκερ», δεν είναι τελικά μοναχά μια αξιέπαινη ποιητική συλλογή, αλλά η επαλήθευση του πειράματος μιας ζωής, κατακλυσμένης από έρωτα, που αρμενίζει αγέρωχος στον ορίζοντα των ονείρων, σαρκώνοντας την ψυχή της στα ζωοδόχα βλέμματα της αποδοχής, μα και συντρίβεται στα χαλάσματα της απόρριψης, κακοποιημένη από τα αδηφάγα χείλη που μηρυκάζουν τον εγωισμό και αποκληρώνουν την αγάπη.
«Το αποτέλεσμα γνωστό και αβέβαιο συνάμα
Παράλληλες οι εκδοχές που αξιώσαμε κι εγώ νεκρή μα ζωντανή
ακόμα υπάρχω».
