Τον Φεβρουάριο του 2023 κυκλοφόρησε απ΄τις Εκδόσεις Πόλις το μυθιστόρημα του Αλέσιο Φορτζόνε "Napoli mon amour", σε μετάφραση της Δέσποινας Γιαννοπούλου. Θα δούμε την κριτική της Φανής Ματσινοπούλου για το βιβλίο!
"Napoli mon amour"- ΑΛΕΣΙΟ ΦΟΡΤΖΟΝΕ ( Μετάφραση : Δέσποινα Γιαννοπούλου, Εκδόσεις Πόλις,Φεβρουάριος 2023)
γράφει η Φανή Ματσινοπούλου
Όταν άρχισα να διαβάζω το Napoli mon amour, του Αλέσιο Φορτζόνε, δεν θα έλεγα ότι με συνεπήρε. Μου φάνηκε ένα αδιάφορο, επίπεδο και, μάλλον, βαρετό κείμενο. Κι όμως, μετά τις πρώτες σελίδες, το ενδιαφέρον μου άρχισε να ζωντανεύει και να γίνεται όλο και πιο έντονο. Κι αυτό, παρόλο που πρόκειται για ένα βιβλίο χωρίς πλοκή, γραμμένο με πολύ απλά εκφραστικά μέσα – σχεδόν ανύπαρκτα – με ξεκάθαρο τέλος, αφού ο ήρωας από την αρχή δηλώνει τις προθέσεις του, νιώθοντας ως το μεδούλι το αδιέξοδο της ζωής του. «Σκέφτηκα πως δεν άντεχα πια τους φτωχούς, του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου».
Μια πανέμορφη αλλά πνιγηρή Νάπολη, που μυρίζει πίτσα, mozzarella in carroza, τσιγάρο και αλκοόλ, καταβροχθίζει με βουλιμία τα νιάτα της και μαζί τον Αμορεζάνο, λούζερ ήδη στα τριάντα του χρόνια. Ο Αμορεζάνο, που είναι και ο αφηγητής της ζωής του, θέλει να ξεφύγει, μα κάθε του προσπάθεια να βρει μία αξιοπρεπή εργασία είναι μια παταγώδης αποτυχία. Υπολογίζοντας κάθε στιγμή το υπόλοιπο των χρημάτων που του απομένουν, βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην πλήξη, την ανία και τη νωθρότητα της Νάπολης. Μοναδικό του ενδιαφέρον το ποδόσφαιρο, οι μπίρες και οι συναντήσεις του με τον φίλο του Ρούσο, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μισεί όλο και περισσότερο τον εαυτό του και να σκέφτεται «πως ήταν προτιμότερος ένας τέτοιος κόσμος που κινδύνευε να εκραγεί και να χαθεί οποιοδήποτε λεπτό, παρά ένας κόσμος σαν τον δικό μου, όπου τίποτα δεν συνέβαινε», αναφερόμενος στην ταινία του Αλαίν Ρενέ "Χιροσίμα αγάπη μου", που βλέπει στον κινηματογράφο.
Ο ξαφνικός έρωτας με τη Νίνα και η δροσιά των 20 χρόνων της, θα τον βοηθήσουν, προσωρινά όμως, να βγει από το αδιέξοδό του. Ο Αμορεζάνο φλέγεται να δημιουργήσει. Γράφει διηγήματα, τα οποία, μάλιστα, είναι πολύ καλά, όπως του λέει ο αγαπημένος του συγγραφέας Ραφαέλε λα Κάπρια. Ονειρεύεται να τα εκδώσει και να γίνει κι αυτός συγγραφέας. Θέλει ν’ ανοίξει τα φτερά του και να δραπετεύσει έχοντας δίπλα του τη Νίνα, μη μπορώντας να φανταστεί τη ζωή του δίχως τη δυναμική παρουσία της «γιατί για μένα η αγάπη ήταν να είσαι μαζί με τον άλλον, πάση θυσία, με κάθε κόστος, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες».
Όταν όμως η Νίνα αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές της στη Βαρκελώνη, ο Αμορεζάνο θα διστάσει και, τέλος, θα αρνηθεί να την ακολουθήσει, πείθοντας τον εαυτό του ότι η ευτυχία δεν του αξίζει. Καταδικάζει τον εαυτό του στη θλίψη, τη μοναξιά και την απογοήτευση χτίζοντας το δικό του άλλοθι και δηλώνοντας ότι «ο έρωτας δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια μεγάλη αιμορραγία. Έρχεται κάποιος, σε μαχαιρώνει, και μετά κυκλοφορείς τριγύρω στάζοντας».
Ο επίλογος του Αμορεζάνο, θλιβερός όπως η ζωή του – μας έχει προετοιμάσει γι’ αυτό – γιατί δεν άφησε κάποιο σημάδι σε κανέναν. Ένα συγκινητικό, τρυφερό και, συγχρόνως, σκληρό βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
Από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, σε μετάφραση Δέσποινας Γιαννοπούλου.
