Εδώ και έναν μήνα περίπου κυκλοφόρησε από την Άλφα Πι η ποιητική συλλογή "Απόηχος" της Αγγελικής Ζευγολάτη. Η δημιουργός γεννήθηκε στη Χαλκίδα και αυτή τη στιγμή ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Ιατρική και προσεχώς θα πάρει το δεύτερο πτυχίο της στην Ψυχολογία. Γράφει από την εφηβεία της ποιήματα και παραμύθια. Στο πρώτο της βιβλίο ποίησης θα βρούμε ποιήματα έμμετρης παραδοσιακής φόρμας κι ελεύθερης γραφής. Αποτελείται από δυο ενότητες, την επίκληση στο συναίσθημα και την επίκληση στη σκέψη. Η πένα της μιλά για τον έρωτα, τη ζωή, τον θάνατο, την εξουσία, την εσωτερική πάλη κι όλα τ' ανθρώπινα! Ο λόγος της είναι λυρικός, ζωντανός, δροσερός, με ισχυρό συναισθηματικό φορτίο. Ο πίνακας στο εξώφυλλο της δουλειάς τιτλοφορείται «Εισροή θετικής ενέργειας». Φιλοτεχνήθηκε από τη Χαλκιδέα ζωγράφο, τέως συνεργάτιδα του Δημήτρη Μυταρά Μίνα Κουζούνη. Θα δούμε τρία ποιήματα από την ποιητική συλλογή "Απόηχος" και θα ευχηθούμε να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ!
Αχτίδα Έρωτα
Μένω να σε κοιτάζω
Ω! Πόσο σε θαυμάζω
Λικνίζεις μες στην φαντασία
μια μικρή χορογραφία
Μαγεία και άσυλο αιτούμαι
Από αυτό δεν παραιτούμαι
Περνώ όλα τα σύνορα
στου έρωτα τα σύνολα
Μέχρι που θα προδοθώ
Σαν όρθιο θαυμαστικό
πάνω σε λευκό χαρτί
κι ίσως έρθει η αυγή
Γυναίκα
Χόρεψε, νεραϊδογέννημα, χόρεψε και
λικνίσου.
Πάνω στην κόψη του γυαλιού με μάγια
αποκοιμήσου.
Από το αίμα που θα βγει, γέννα
δροσοσταλίδες,
δρασκέλισε τον θάνατο, μοίρασε
ηλιαχτίδες·
ξεγέλασε τον έρωτα και τρέξε στους
ανέμους
με κείνο το χαμόγελο που άναψε
πολέμους.
Ήμουν εκεί, στον τοκετό των θεϊκών
πνευμάτων,
στους πόνους, στρόφους, στην
οργή όλων των αθανάτων.
Μες στο κρυστάλλινο νερό και στης
αυγής τη χάρη
αρνήθηκες την άβυσσο και έφερες το
φεγγάρι.
Γι' αυτό σε είπαν μάγισσα, Εύα, Μαρία,
Ελένη·
φόβητρο έγινες θεών, μοίρα ευλογημένη.
Στα καταγώγια της ντροπής, σε φως που
σε χλομιάζει
έρχονται, σαν προσκυνητές· κανένας δεν
σου μοιάζει.
Άλλος κρατάει μαστίγιο για να σε
ταπεινώσει,
το Είναι του λιθοβολεί μες στη δική σου
όψη.
Αντάρτισσα! Διχόγνωμη! Ξαργού! Δεν
φχαριστιέσαι.
Στων εκπεσόντων άγγελων το σύννεφο
πλανιέσαι.
Να βγεις απ'τον Παράδεισο ζητάς, το
δίχως άλλο,
κι ας έχει εκεί που περπατάς
θανατικό μεγάλο
Συ γέννησες τον άγιο μα και τον
δολοφόνο·
αυτόν που σε κυνήγησε με ζήλεια και με
φθόνο.
Οι ανάσες όλων των ναζί επάνω στο
κορμί σου,
κανείς όμως δεν μπόρεσε ν' αγγίξει την
ψυχή σου.
Σε είδα κλαμένη να γυρνάς· τα χέρια σου
δεμένα.
Μα εσύ μου χαμογέλασες, ξεγέλασες
κι εμένα.
Είναι μεγάλη η δύναμη κι η ανωτερότητά
σου,
μα θέλεις κάπου ν'ακουμπάς κι εσύ
με τη σειρά σου.
Τα πολλαπλά σου είδωλα, καθρέφτες που
ζαλίζουν.
Μπροστά σου και οι δαίμονες, ακόμα,
γονατίζουν.
Καρπίζεις σαν αμυγδαλιά, ξυπνάς όσους
κοιμούνται·
κάνουν πως σε περιφρονούν αυτοί που σε
φοβούνται.
Χωρίς εσένα δεν μπορεί να κελαηδεί
τ' αηδόνι,
μόνο δακρύζει, χάνεται, κι η γη όλη
παγώνει.
Αυτή ήτανε η τύχη σου, να κάνεις γι'
άλλους δέκα.
<< Χαίρε! >> καρδιά παντοτινή· αληθινή
Γυναίκα!
Λαβύρινθος
Σε ποιο τόπο με ψάχνεις;
-Οπουδήποτε
Σε ποιο χρόνο κατοικείς;
-Οποτεδήποτε
Ούτε δαίμονας δεν κατάφερες να γίνεις, το ξέρεις;
Τι με κοιτάς;
Μόνο ένα θλιβερό υβρίδιο είσαι
Ένα ασυγκρότητο ρευστό κράμα ενσώματου εαυτού και ψηφιακής εικόνας
Μόνο μια ύπαρξη που κινείται στο λαβύρινθο των ελευθεριών του
Χωρίς φυσικά καμία ελευθερία
Με καρδιά παγωμένη
Κάθε πόρτα του λαβύρινθου και μια επιλογή
Κάθε τοίχος του λαβύρινθου η αβάσταχτη ένδειά σου
Και η πόρτα προς στην ελευθερία άχθος
Ξέχασα, όμως, πως εσύ αποστρέφεσαι τον διανοητικό άχθο, όπως ο διάβολος το λιβάνι
Ποιος είναι ο διάβολος;
Ποιο είναι το λιβάνι;
Σκέψου, γαμώτο
Ούτε να νιώσεις δεν μπορείς,αμβλύνθηκαν οι αισθήσεις σου
Σε αυτή ακριβώς τη συνθήκη θα σε προδώσουν ακόμα και τα γονίδιά σου
Γεννήθηκες προγραμματισμένος να λαχταράς τη συγκίνηση,
και φαίνεται από τις ψηφιακές σου αναζητήσεις, γιατί τέτοιες έγιναν πια
Χάιδεψε, λοιπόν, απαλά, επιφανειακά, την επιφάνεια του κινητού σου,
και δέξου την εγγύτητα της συγκίνησης και του αρνητισμού που εσύ εγκάλεσες,
μέχρι να δακρύσει το αηδόνι
Καταντάς τώρα πρωτόγονος και ας στήριξες την εξέλιξή σου στους αλγόριθμους
Εικονιστικέ παρία του κυβερνοχώρου, με τα πιστά πρωτόκολλα,
Χαμένος στα σπήλαια του λαβύρινθου με τις μηχανιστικές επαγωγές και την τσουβαλοποίηση της
ανθρώπινης ψυχής
Η ψυχή έχει μεγαλείο και πλαστικότητα
Πώς τόλμησες να την καταβαραθρώσεις;
Ας μοιραστούν, λοιπόν, νόρμες, και πλαίσια που θα σε βοηθήσουν
Ας μοιραστούν αποδείξεις και στατιστικές για την κατάστασή σου
Ξέρεις, οι αποδείξεις, βοηθούν όσους φοβούνται να δουν,
να ονειρευτούν, να ταξιδέψουν, και τους γαληνεύουν
Βοηθούν όσους φοβούνται να αποδεχτούν την μοναδικότητά τους,
αλλά σε γλιτώνουν χρόνο, μέσα στο πουθενά σου,
διευκολύνουν τη ζωή σου, ή τέλος πάντων αυτό το απεχθές και άνευ νοήματος σούρτα φέρτα,
μέσα στο λαβύρινθό σου, που εσύ ονομάζεις ζωή
Ακόμα και τα επιτεύγματά σου,τα χρησιμοποιείς εναντίον σου
Είσαι δέσμιος της οκνηρίας και της ματαιοδοξίας σου
Δεν το βλέπεις;
Με δούρειο ίππο την ευκολία, θα διαρρήξει την οντότητά σου ο εαυτός σου
Ο μέγας εναντιωμένος σε εσένα συνομώτης, και μην ψάχνεις αδίκως αλλού τον φταίχτη
Κοιμήσου ήσυχος, όμως, η εικόνα σου ουδόλως κινδυνεύει
Είσαι επιτέλους ορατός
Σε βλέπουν, σε θαυμάζουν, σε ζηλεύουν, μαθαίνουν τα νέα σου
Και εσύ ενημερώνεσαι, μαγειρεύεις με σπόρους τσία και μπαλσάμικο,
άνοστα και ξινά, όπως κατάντησες να ζεις μέσα στο λαβύρινθο των πολλών επιλογών σου,
με έξυπνες και γρήγορες εφαρμογές για το τίποτα
Κατηγορείσαι και θα δικαστείς ερήμην, εσύ με το άδειο βλέμμα
Κατηγορείσαι για δωρεάν εκχώρηση ελευθεριών, ωσάν έχων εξαρτητική διαταραχή
προσωπικότητας
Κατηγορείσαι για μελλοντικό ενδεχόμενο ολοκληρωτισμό, φιλελεύθερο υβριδιάκι μου
Θα δικαστώ και εγώ, συντομότερα από εσένα
Ερήμην θα μου απαγγελθούν κατηγορίες για απείθεια και υποκίνηση εξόδου από τον λαβύρινθο
Κατηγορούμαι για προσπάθεια συγκρότησης του εαυτού μου και των υπολοίπων
Μεγάλη τιμή, για μένα λοιπόν, η καταδίκη μου
Μεγάλη τιμή, για μένα λοιπόν, που δεν θα φωνάξω: Άβε Καίσαρα,τα μελλοθάνατα άβαταρ σε
χαιρετούν
Εκεί στο λαβύρινθο, μέχρι να δακρύσει το αηδόνι.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Αγγελική Ζευγολάτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Οι σπουδές της την οδήγησαν στις Κάτω Χώρες και στη Σερβία. Φλερτάρει αδιάκοπα, σε ακαδημαϊκό επίπεδο, με το Λονδίνο, αλλά πλέον ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Ιατρική και βρίσκεται σε αναμονή του δεύτερου πτυχίου της στην Ψυχολογία. Από τα εφηβικά της χρόνια άρχισε να γράφει ποιήματα και παραμύθια. Έχει λάβει το τρίτο πανελλήνιο βραβείο ποίησης ΕΠΟΚ-ΚΕΛΑΙΝΩ με θέμα τη γυναίκα, με το ομώνυμα ποίημα. Παντρεμένη με τον Δημήτρη, πείστηκε ότι ο αληθινός έρωτας βγαίνει μαζί με την ψυχή και παραδίδεται στα χέρια του Αρχάγγελου· έχουν δύο παιδιά, τον Γρηγόρη και τον Απόστολο-Ειρηναίο. Την εμπνέει η ίδια η ζωή και η ανθρώπινη ύπαρξη. Αγαπά τα ζώα, τα βιβλία, τα ταξίδια.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Η ποιητική συλλογή «ΑΠΟΗΧΟΣ» αποτελείται από δύο ενότητες, την επίκληση στο συναίσθημα και την επίκληση στη σκέψη, παντρεύοντας με τρόπο οξύμωρο έμμετρα ποιήματα και “πεζά” σε ένα πνεύμα ρομαντισμού και υπερρεαλισμού ταυτοχρόνως. Με μία πένα που δεν υπακούει σε στεγανά ο «ΑΠΟΗΧΟΣ» ταξιδεύει σε έννοιες όπως είναι η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος, η εξουσία, η τάξη πραγμάτων και η εσωτερική ανθρώπινη πάλη. Υπόσχεται απελευθέρωση από τη μονοτονία και σας καλεί σε μακρινά ταξίδια.
Με τιμή
Αγγελική Ζευγολάτη
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Στην οικογένειά μου που συμπεριλαμβάνει πάντα τον πατέρα μου
Βρείτε την ποιητική συλλογή "Απόηχος" της Αγγελικής Ζευγολάτη στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.alfapibooks.gr
