Σήμερα θα σας μιλήσω για μια ολόφρεσκη ποιητική συλλογή, τα "Μπλε τετράδια" του Αλέξανδρου Ψαρρά, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούλιο από τις εκδόσεις Άπαρσις. Ο δημιουργός σπούδασε στη Φυσικομαθηματική σχολή κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Μαθησιακές Δυσκολίες και τη Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων. Επιμορφώθηκε σε θέματα Εκπαίδευσης, Ιστορίας και Πολιτισμού, Νέων Τεχνολογιών. Εργάστηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα,καθώς και ως ελεύθερος επαγγελματίας. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η ποίησή του κινείται στα μονοπάτια της λυρικής αφηγηματικής γραφής. Ο λόγος του είναι μεστός, ζωηρός, με γλαφυρές εικόνες, εμπνευσμένα σχήματα και βαθιά συγκίνηση. Η πένα του αναμετρά τον χρόνο ,ξεδιπλώνει αναμνήσεις, νοσταλγεί. Μεθά στην αναζωογονητική πηγή του έρωτα. Καθρεφτίζει το όνειρο, άλλοτε το ζωντανό, ενίοτε το ματαιωμένο, κάποτε το αλλαγμένο από τα σενάρια της ζωής. Παλεύει με τη λογική και το συναίσθημα, φιλοσοφεί. Θα ανταμώσουμε με τη σκέψη του ποιητή Αλέξανδρου Ψαρρά μέσα από οκτώ ποιήματα από τα ελπιδοφόρα "Μπλε τετράδια"! Καλοτάξιδα!!!
Αναίρεση
Άλλη μια μάχη δίχως τέλος
ο χρόνος με χτυπάει
ο χρόνος με λυγάει
αντιστέκομαι.
Ο χρόνος με υπονομεύει
ο χρόνος με αλλοτριώνει
αντιστέκομαι.
Κάθε λεπτό με σφυροκοπάει
με μια άλλη σου έκφραση.
Κάθε δευτερόλεπτο με διαλύει
με μια λέξη που δεν είπες.
Οι ώρες μου μαρτύριο ανεπάρκειας
όχι της προσφοράς,
ούτε της υπομονής,
ίσως των επιλογών που με έταξαν στην φυγή
διαταράσσοντας την αντιστοιχία
του χώρου και του χρόνου,
χαρίζοντας την διάρκεια στο ανεκπλήρωτο,
γκρεμίζοντας τα σημάδια του χρόνου
πάνω στα αισθήματα …
Ίσως τότε ν’ άρχισε αυτή η μάχη
υπό την κυριαρχία του λόγου
πάνω στο συναίσθημα.
Από τότε μάχομαι φορώντας
την πανοπλία του συναισθήματος,
φορώντας την Ουτοπία.
Δοκίμιο
Τα χρόνια μας ματώσανε
στα πόδια της καρέκλας
Το βλέμμα μας σκλήρυνε
στο φως του λαμπτήρα
Η υπομονή μας εξανεμίσθηκε
στο γύρισμα των σελίδων.
Πιστοί στο δόγμα μας
«Όλα για την αλήθεια»,
πνίγουμε το σήμερα
στην προσδοκία μιας δικαίωσης
που δεν ανήκει στην αλήθεια.
Γιατί η αλήθεια
δεν πορεύεται με τον νου,
μα με την ψυχή…
και η ψυχή μου λέει «Επαναστάτησε!»
Ερωτικό
Να σε πω λουλούδι;
Όχι …
γιατί τα λουλούδια
είναι εύθραυστα στην θύελλα
και αγαπώ τις θύελλες.
Να σε πω αστέρι;
Όχι …
γιατί τα αστέρια
είναι τόσο δα μικρά
που χωρούν κάτω
από τις βλεφαρίδες σου.
Να σε πω αγέρι;
Όχι…
γιατί τ’ αγέρι
ταξιδεύει τόσο γρήγορα
που δεν προλαβαίνω
να ρουφώ την ανάσα σου.
Να σε πω με λέξεις
που δεν χωρούν σε συγκρίσεις;
γιατί όχι;
Οι συγκρίσεις εξανεμίζουν την προσδοκία
στην ματαιότητα…
Θα σε πω Αντι-Αυτάρκεια,
Αντί γιατί σε θέλω γήινη,
Αυτάρκεια γιατί πάντα ήμουν μόνος…
Την παύλα την χαρίζω στην συμβατικότητα.
Το εφήμερο
Ανάσες
βουτηγμένες στο αίμα
εφήμερων ονείρων.
Προσδοκίες
με γεύση καπουτσίνο
ξεπεσμένου αριστοκρατικού
ζαχαροπλαστείου.
Κάπου ανάμεσα
στην ανοχή και την ρήξη
με την ψευδεπίγραφη υπόσχεση,
μάθαμε ότι τα όνειρα
–όταν είναι εφήμερα-
στοιχειώνουν.
Και η ζωή,
όταν ανασαίνει τις στιγμές της,
έχει ανάγκη από πιστότητα χρόνου
και όχι από υποκατάστατα
της γεύσης…
Ματωμένο φεγγάρι
Το φεγγάρι μπήκε στους στρατώνες,
ψαχούλεψε τις κουβέρτες των φαντάρων,
έπιασε ένα γυμνό χέρι.
- Κοιμήσου.
Κάποιος παραμιλά, κάποιος ονειρεύεται …
Μια σκιά σαλεύει στον απέναντι τοίχο…
Πέρασε το τελευταίο τραμ …
Ησυχία ...
Μπορεί όλοι αυτοί αύριο να ’ναι πεθαμένοι,
μπορεί από τώρα να ’ναι πεθαμένοι …
Ένας φαντάρος ξύπνησε,
κοιτάζει γύρω του με γυάλινα μάτια,
μια κλωστή αίμα
κρέμεται από τα χείλη του φεγγαριού.
Αυτογνωσία
Η άρνησή σου,
ζυγούρι πεισματάρικο
σε ποίημα βουκολικό.
Η επιμονή μου
μαγιάτικος ήλιος
σε κατάρτι ναυαγού.
Μια απόφαση
κυριεύει το Είναι μου.
Ποτέ πια εκείνο το
μισαρχινισμένο χαμόγελο
να χάσει τον δρόμο
για την Πανσέληνο.
Έπειτα η νύχτα
κάγχασε δυνατά
και τα πουλιά
φτερούγισαν
προς νέες πολιτείες,
άλλα, για κει που οι φωλιές
στέκουν ατάραχες
στο ανεμοσούρι
και άλλα, για κει που
ο άνεμος χαρίζει
τους πιο όμορφους
χορούς.
Το ζαρκάδι
Ήταν από τις νύχτες
που κρέμονται πάνω σου,
ζητώντας ένα λόγο,
μια κίνηση, για να υπάρξουν.
Παραμόνεψα μέσα στη μουσική.
Από τα μεγάφωνα,
ένα πολύβουο πλήθος ξεχυνόταν,
φορώντας σαγιονάρες από όνειρο
και ζακέτα από μαύρη απουσία.
Εκεί γύρω από τη μέση του,
κρατούσε ένα φαντάρο
κι ένα μικρό ζαρκάδι.
Ξάφνου, το ζαρκάδι
ξεχύθηκε στους έρημους δρόμους,
κοντράροντας τις χιλιάρες μηχανές
-με τον εφήμερο καβαλάρη τους-
ξεσκίζοντας τα μπλόκα της σιωπής,
ξεκουφαίνοντας την συνοικία
με το ποδοβολητό των λόγων του.
Ο φαντάρος μετά από αυτό,
δραπέτευσε σε μια γωνιά της νύχτας.
Κι η νύχτα, αχ η νύχτα…
Δεν είχε πια υπαρξιακά προβλήματα.
Φορτώθηκε όμως ένα χρέος,
που στάζει σβησμένες μέρες,
κι ένα πόθο που γεννήθηκε έτσι τυχαία,
την ώρα που ένα κορίτσι
ζωγράφιζε στο μαθητικό του τετράδιο
ένα μικρό ζαρκάδι.
Οι Φωτογραφίες
Το δέρμα μας
άλλαξε πολλές φορές
Η σκέψη μας αλλιώτεψε,
αλλά δεν κιότεψε
Για τίποτα δεν μετανιώσαμε ...
Παρά μόνο για τα σ' αγαπώ
που δεν είπαμε
Για τις κινήσεις
που έμειναν μετέωρες
Για τους χορούς
που δεν χορέψαμε
Για την εμπιστοσύνη
που δεν δείξαμε στο ένστικτό μας...
Έχουμε το ίδιο βλέμμα
και την ίδια φλόγα για ζωή.
Οι φωτογραφίες,
είναι για αυτούς που αμφιβάλλουν
για τη νεότητά μας …
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Αλέξανδρος Ψαρράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Φυσικομαθηματική σχολή του ΑΠΘ, αλλά μελέτησε περισσότερο τους ανθρώπους και τις ιδέες. Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, στον δημόσιο και ως ελεύθερος επαγγελματίας. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και απέκτησε μεταπτυχιακή εξειδίκευση στις Μαθησιακές Δυσκολίες και την Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων. Έχει παρακολουθήσει επιμορφώσεις για θέματα Εκπαίδευσης, Ιστορίας και Πολιτισμού, Νέων Τεχνολογιών κ.ά. Υπήρξε δραστήριο μέλος συνδικαλιστικών, πολιτικών και πολιτιστικών φορέων. Γράφει από νεαρή ηλικία, με διαφορετικές αφορμές και ύφος.
Βρείτε την ποιητική συλλογή "Μπλε τετράδια" του Αλέξανδρου Ψαρρά στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.aparsis.gr
