"γειώνομαι"- ΜΑΡΙΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
γράφει η Αγγελική Καραπάνου
Σήμερα θα σας μιλήσω για την ποιητική συλλογή "γειώνομαι" της Μαρίας Σιδηροπούλου, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2021 από τον εκδοτικό οίκο Πηγή. Τριάντα ένα ποιήματα συνθέτουν την πρώτη εκδοτική προσπάθεια της δεκαεννιάχρονης δημιουργού, που όπως μαθαίνω από το βιογραφικό σημείωμα είναι φοιτήτρια Μαιευτικής.
Γειώνομαι… σημαίνει πατώ στη γη σταθερά.
εσύ ,πάλι,~θα περπατάς εδώ,~στα γνώριμα-~ ίδια και απαράλλαχτα τα βήματά σου• (Ξενιτιά)
Γειώνομαι … Ανασαίνω, παρατηρώ και ζω .
Σε χωράφια~ σε λιβάδια~ περπατώ και χάνομαι,~κολυμπώ. (Δεν σου ‘πα έλα)
Γειώνομαι και δε σταματώ να ονειρεύομαι.
«Πώς να το κάνουμε~εμείς,εσύ,εγώ~αχώριστοι με τ’όνειρο~να βγάζουμε το χώρια από τη μέση,να’ ρχόμαστε κοντά~να νιώθουμε τη ζέση στα μάγουλα να σκάει~ να σιγοβράζει το αίμα στην καρδιά. (Α)
«και τα δάχτυλα είναι για να δείχνουν αστέρια~και τα όνειρα για να πετάμε πάνω απ’τη γη..(Φιλική υπενθύμιση).
Γειώνομαι και μαθαίνω να πετώ.
Στον αέρα,~βαδίζω στον αέρα~και κάθε τόσο περνά γλυκό αγέρι,~να με μεθύσει… (Σαν πανί στο κατάρτι)
Η ποίηση της νέας αυτής δημιουργού κινείται στα μονοπάτια της λυρικής υπαρξιακής γραφής. Στα ποίηματά της εκφράζεται συχνά σε α’ ενικό ή α’ πληθυντικό πρόσωπο, δίνοντας στα ποιήματά της έναν χαρακτήρα εξομολογητικό. Ο λόγος της είναι σμιλεμένος, πολύχρωμος, φρέσκος, με ζωηρές εικόνες κι ευφάνταστα σχήματα. Κομμάτια του πραγματικού σύμπαντος,ζωντανές μνήμες, συμπλέουν με το όνειρο,την επιθυμία. Το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο είναι υπαρκτό σε κάποια ποιήματα. «Ο κόσμος,~αυτός ο κόσμος δεν ξέρει πώς να σ’αγαπήσει,~δεν ξέρει πώς να σε φροντίσει». (Για σας,τους λίγους,τους γελασμένους,που’χουν ελπίδες). Ελπιδοφόρα η παρθενική παρουσία στα γράμματα της Μαρίας Σιδηροπούλου. Θα ευχηθώ το «γειώνομαι» να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!
Θα μοιραστώ μαζί σας ένα ποίημα:
Φάροι και κιγκλιδώματα
Λένε η ζωή είν’άδικη,
για σένα που σε κλείνουνε
σε φυλακές παντοτινές
χειρότερες κι απ’τις πραγματικές,
αυτές που σφίγγουν την καρδιά σου,
κάθε φορά,που προσπαθεί
να δραπετεύσει
να χωρέσει
μήπως και αναπνεύσει
γύρω από τα ατσάλινα κλουβιά
που ονόμασες παράθυρα.
Λένε η ζωή δεν είναι λεύτερη,
δεν την πετάς χαρταετό
τις καθαρές Δευτέρες,
δεν τη φοράς στεφάνι στα μαλλιά
που πλέκεις με λουλούδια,
μήτε την τραγουδάς στη θαλασσιά
στιχάκια αλμυρά για τους θαλασσοπόρους.
Μόνο τη βλέπεις μακριά
να αγκυροβολάει
σε καταγάλανα,σε μπλε βαθιά,
να κοντοστέκει, να κοιτάει.
Είναι της μοίρας το γραμμένο,
άγραφο
πώς να το πεις, πώς να το γράψεις,
να το κλειδώνεις με τα μάτια
να το χορεύεις τα Σάββατα
για να σου χάνεται τις Κυριακές τα πρωινά.
Θέλω να σου φωνάξω
καμιά φορά
που’σαι ! σταμάτα!
πριν να πνιγείς στην αμμουδιά,
πριν τυφλωθείς.
Λένε η ζωή δε μεριμνά,
δε λογαριάζει
σε πόσους είπες σ’αγαπώ,
σ’εκείνους που δεν πρόλαβες΄
μόνο σε κλέβει στις ζαριές,
θέλεις εξάρες
και μόνο άσους
τυχαίνει να σκορπάς.
Είναι η ζωή για γέλια,τελικά,
για κλάματα,για αστεία ειρωνικά.
Να χαιρετάς,να περπατάς, να νοσταλγείς και να ξεχνάς.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Η Μαρία Σιδηροπούλου είναι δεκαεννέα ετών. Φοιτά στο τμήμα της Μαιευτικής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Από μικρή ηλικία έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπως αυτός του ιδρύματος Λασκαρίδη. Η ποίηση την προσέλκυσε από πολύ νωρίς με πρώτη της αγάπη το έργο της Κική Δημουλά, όπως και του Κωνσταντίνου Καβάφη.Έχει λάβει το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης στον διαγωνισμό ποίησης της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, όπως επίσης έχει λάβει την πρώτη θέση σε μηνιαία τουρνουά ποίησης σλαμ που διοργανώνει το Poetry Slam Gr.
Βρείτε την ποιητική συλλογή της Μαρίας Σιδηροπούλου στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.pigi.gr
