Πρόσφατα κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του Νίκου Μητρόπουλου "Αντινομία". Ποίηση βαθιά υπαρξιακή,εσωτερική,συχνά εξομολογητική.Ο λόγος του δημιουργού είναι σμιλεμένος,ευθύβολος,ζωντανός,συγκινητικός.Η γραφίδα του ανιχνεύει τα κελεύσματα της ψυχής,χαιρετίζει τον έρωτα,θρηνεί με τις πληγές του καιρού μας,φιλοσοφεί τη ζωή και τον θάνατο. Θα γνωρίσουμε δέκα ποιήματα αυτής της δουλειάς και θα ευχηθούμε να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ!
Εγώ επιστρέφω
Εγώ επιστρέφω ενεστώτας τα ρήματα θυμάμαι
καθώς οι αναμνήσεις είναι τόσο ισχυρές
όταν κοιτάζεις παλιές φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν ομορφότερες στιγμές
από το ν' αγκαλιάζεις με το βλέμμα σου
κάποιον που τόσο αγάπησες.
Δεν υπάρχει ομορφότερο όνειρο
Όταν αυτός έρχεται στον ύπνο σου
Δίχως να τον περιμένεις
Αποκαμός
Το ποτάμι της σκέψης φουσκώνει
από τις θύμησες μιας θυελλώδους ζωής
και οι φλέβες με το πύρινο αίμα φλογίζουν
όλα αυτά τα χρόνια
που γίνηκαν στάχτες
πριν προλάβουν οι ποιητές να τα ονειρευτούν.
Ήταν μακρύ το ταξίδι
αναπόφευκτο, οδυνηρό και μοιραίο.
Και ο προορισμός μακρινός και αδιόρατος
στο κέντρο μιας θύελλας που δε θέλει
να κοπάσει.
Κι έμεινε ο ψίθυρος της βροχής να υπενθυμίζει
το ανελεύθερο ταξίδι της ψυχής.
Ήπια απ' όλες τις πηγές της πίκρας
και της ανόητης χαράς.
Τώρα απόκαμα
κουράστηκα κι έμεινα μόνος
μέσα σε τέσσερις τοίχους
να κλείνω τα όνειρα που χάθηκαν,
τις ελπίδες που έσβησαν
στο απόδειπνο της ζωής.
Νεκρές αναμνήσεις
Κρατώ τα μάτια μου ασάλευτα πάνω σου
και οι στιγμές που νοσταλγώ,
δρόμοι αδιάβατοι,
και η λύπη μου να χαράζει στη μορφή σου
πληγωμένους στίχους, ατέρμονες αγωνίες.
Και η σιωπή του έρωτα, άγκυρα βυθισμένη
σε απύθμενες θάλασσες
να παρασέρνει νεκρές αναμνήσεις
σε σκουριασμένα όνειρα
όπου στην άβυθό τους
αναζητιέσαι απελπισμένα.
Κατάδικοι
Δεσμώτες είμαστε
κατάδικοι των επιλογών μας
εργάτες σχοινιών και αλυσίδων
δεμένοι στα αραξοβόλια της ανυπαρξίας μας.
Ο θάνατός μου
Ανοίξτε τα παράθυρα
κλείστε μου τα μάτια,
σ' ένα φέρετρο να με βάλετε
και να με θάψετε στη γης.
Μόνο τσακίστε μου τα κόκκαλα
για να χωρέσουν στο θάνατό μου,
ράψτε μου το στόμα,
ξεριζώστε μου την καρδιά.
Να μην με κλάψετε,
μόνο τραγουδήστε
χαρείτε στο χαμό μου
γιατί είναι πρόσκαιρη η ζωή.
Αν ξαναρχόσουν
Αν ξαναρχόσουν
σαν ένα τραγούδι ερωτικό
με τις νότες της καρδιάς σου
θα μεθύσω
Στο αιώνιο αμετάβλητο.
Αν ξαναρχόσουν
σε μια θάλασσα λυτρωτική
μέσα στα λάγνα σου κύματα
θα πετούσα
στην αυγινή δροσιά του απείρου.
Αν ξαναρχόσουν
σαν ένα λουλούδι μοσχόβολο
από τα παρτέρια της ψυχής σου
θα ρούφαγα
όλη τη γύρη του κορμιού σου.
Αν ξαναρχόσουν...
Μπούτσα (Μπούτσα Ουκρανίας, χιλιάδες νεκροί άμαχοι...)
Μάνα ίσως κάποια στιγμή
βρεις το μέρος όπου μ' έχουνε θαμμένο.
Γονάτισε και κάμε μια προσευχή για μένα,
μόνο μην κλάψεις μπροστά τους μάνα.
Κράτησε τα δάκρυά σου για ν' ανάβεις
καντήλι για μένα, για τους άμαχους που χάθηκαν
στις ματωμένες καταιγίδες,
για τα γνωστά κι άγνωστα θύματα του πολέμου.
Κι ύστερα, μάνα, τραγούδησε την άνοιξη
που έρχεται φωτεινή σα δώρο θεού,
μόνο πρόσεχε γιατί κανείς δε γλίτωσε από αυτούς.
Τίποτα δε σώζεται,
είναι αισχροί και αδίστακτοι,
βάρβαροι, βιαστές, δολοφόνοι.
Ξέρω καλά τον πόνο σου μάνα
μα σφίξε τα δόντια και σιγοτραγούδησε την άνοιξη
την άνοιξη μάνα...
Ο θάνατος επιθυμία
Άραγε πόσο μίσος ξοδέψαμε
για να γίνει ο θάνατος επιθυμία.
Ότι απέμεινε από μένα
Ότι απέμεινε από μένα
ένα αστέρι που αρνείται να χαθεί.
Ότι απέμεινε από σένα
ένα νεφέλωμα, που το άστρο του
αρνείται να γεννηθεί.
Ένα όνειρο ανολοκλήρωτο
ότι απέμεινε από μένα κι από σένα.
Ρόδο του Ισπαχάν
Ρόδο του Ισπαχάν
πορφυρό τραγούδι του έρωτα
που τα γλυκά φιλιά σου παιχνιδίζουν
με το μενεξεδί του ορίζοντα.
Ρόδο του Ισπαχάν
ροδο της λατρείας
που σμύρνα ευωδιάζει
κι αναγαλλιάζει της ψυχής το άρωμα.
Ρόδο του Ισπαχάν
κεχριμπαρένιο φωτοστέφανο
του ήλιου, της ελπίδας και της χαράς
χορός του πάθους παράφορος
τ' ουρανού πόθος μεθυστικός.
Ρόδο του Ισπαχάν
φωτιά από φλογερό πορτοκαλί
από φιλήδονα χάδια ατέρμονων ηδονών
μεθυστική ευωδιά της γης σε ιδρωμένα κορμιά
παραδομένα στο λιοπύρι του έρωτα.
Ρόδο του Ισπαχάν
Ρόδο μαύρο, Ρόδο της σιωπής
Ρόδο του ανεκπλήρωτου έρωτα.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Νίκος Μητρόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1964. Σπούδασε στην οδοντιατρική σχολή της Θεσσαλονίκης. Ασκεί το επάγγελμα του οδοντιάτρου στην Πάτρα. Ασχολείται με την ποίηση. Το "Αδιέξοδο" είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Το 2022 κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή "Αντινομία". Είναι παντρεμένος με την πολιτικό μηχανικό Μαριάνθη Τσούλου κι έχει δυο κόρες ,την Κοραλένα και την Άννα Μαρία.
