"Το χαμογελαστό βαφτιστήρι του ήλιου"-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ
γράφει η Αγγελική Καραπάνου
Τον Μάιο του 2022 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις 24 γράμματα η ποιητική συλλογή του λογοτέχνη Αριστοτέλη Φράγκου "Το χαμογελαστό βαφτιστήρι του ήλιου". Είναι αφιερωμένη στον εγγονό του,του οποίου η βάφτιση έλαβε χώρα στις 9 Ιουλίου. Όπως μας ενημερώνει ο ίδιος ο ποιητής στο εισαγωγικό του σημείωμα,τα 41 ποιήματα του πονήματος γράφτηκαν την περίοδο που ακολούθησε τον γάμο της κόρης του,μια φάση γλυκόπικρη ίσως για κάθε πατέρα, που το παιδί του ξεμακραίνει από την πατρική εστία για να χτίσει τη νέα του ζωή. Τα σύννεφα όμως διέλυσε η χαρμόσυνη αναγγελία της εγκυμοσύνης της θυγατέρας του κι ο ερχομός του αγαπημένου του εγγονού.
Αν κι ο τίτλος μας προδιαθέτει για μια ψυχική κατάθεση ατομικών εμπειριών,η συλλογή καθόλου δεν κινείται στα χωράφια του προσωπικού βιώματος. Ο δημιουργός καταφέρνει μέσα από τη θεώρηση εντός του να ξεπεράσει το "εγώ" και να γράψει για το "εμείς", να φωτογραφίσει την εποχή μας με τις χαρές και τις αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου. Πάνω απ'όλα όμως επιτυγχάνει να βγάλει στο φως ένα απολαυστικό βιβλίο.
Τα ποίηματα χαρακτηρίζονται από γνήσιο λυρισμό,έντονη συγκίνηση και την εικονοπλαστική δεινότητα του ποιητή.
'Η Κυριακή ήταν ακόμα άνιφτη
όταν άνοιξε την αυλαία της". (Και όμως γυρίζει)
"Όλη τη νύχτα η άνοιξη
ύφαινε στον αργαλειό της
τα υφαντά στρωσίδια της" (Εποχές,I)
Το λυρικό στοιχείο μπλέκεται με το ρεαλιστικό με τρόπο πρωτότυπο και απρόβλεπτο.
"Αμέσως άνθισαν μοσχοβόλα λουλούδια του Μαγιού
και συγχρόνως λικνίζονταν
όπως οι μπαλαρίνες του Μπολσόι
στη "Λίμνη των κύκνων". (Τα ματωμένα δάκρυα του ήλιου,V)
Βιβλικές μορφές συνομιλούν με ήρωες της καθημερινότητας.
O "εμφύλιος" ματαιώθηκε
και οι άσπονδοι οπαδοί έψαχναν
που είχε παρκάρει
ο Νώε την Κιβωτό. (Το ματς των αιώνιων)
Πρόσωπα του παραμυθιού χορεύουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη.
Η Κοκκινοσκουφίτσα κλαίγοντας
μάζευε τα νεκρά λουλούδια
και ο κυνηγός καρτερούσε πίσω από τον βράχο
να σκοτώσει τον λύκο. (Το μήλο της Εύας)
Μυθολογικά και ιστορικά σύμβολα πρωτοστατούν.
Βουβές Καρυάτιδες οι εποχές
αυτοθαυμάζονται σαν τον Νάρκισσο
και ειρωνεύονται την αθανασία των αιώνων.
Ο σαρκασμός και η σπιρτάδα του καλαίσθητου χιούμορ κυριαρχούν.
Επιστράτευσα τη φαντασία μου
και κατατάχτηκα μούτσος
στο σκάφος "Καλυψώ" του Ζακ Ιβ Κουστό.
Ο ύπνος μου
καλό παιδί μα κακομαθημένο
διότι υπάρχουν φορές που αποκοιμιέται
σε ράντζο,τάβλες,πέτρες... (Ο ύπνος μου)
θα μοιραστώ μαζί σας κάποια ποιήματα της συλλογής και θα ευχηθώ να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ!
Το τραγούδι των λέξεων
Ζηλεύω τα ποτάμια
που ερωτοτροπούν με τη θάλασσα
χωρίς να κοκκινίζουν.
Τα λουλούδια του κήπου μου
που στα λαμπερά χρώματά τους
καθρεφτίζεται το χαμόγελο του ήλιου
-τα χρωμάτισε ο Βαν Γκονγκ-.
Με ετούτο και μ'εκείνο
έριξα τα δίχτυα να μαζέψω τα σύννεφα
να μη βρέξει.
Απόψε ο ηλεκτρισμένος ύπνος μου
ονειρεύτηκε το κίτρινο βουνό της Ιθάκης
Όμως τα χέρια μου
δεν ήταν φτερά να πετάξω Ίκαρος
και έτρεξα όλο το δρόμο με τα πόδια
να προλάβω στη στάση την άνοιξη.
Κοίταξα το ρολόι μου
η βροχή με τα δάκρυά της
ξέπλενε τα άπλυτα της νύχτας.
Ολόκληρο πορτοκάλι το χάρτινο φεγγάρι
νανούριζε την αϋπνία της θάλασσας
ενόσω η γοργόνα με τα μεταξένια μαλλιά
ρώταγε με αγωνία τους περαστικούς
αν ζει για πέθανε ο αδελφός της Αλέξανδρος.
Έλα φίλε,να ταΐσουμε τις καρδιές με αγάπη
και να γκρεμίσουμε τα μίση στο Έρεβος
πριν το φθινόπωρο με πολεμικές ιαχές
ορφανέψει τα δέντρα από φύλλα.
Μη ρωτάς τη μέρα αν φοβάται τη νύχτα
Όσο ο ήλιος διασχίζει αλώβητος τις Συμπληγάδες
μέλισσες,τζιτζίκια,πουλιά
θα χορεύουν στον ρυθμό της ζωής τραγουδώντας
και η παρθένα Ελπίδα θα κτίζει φτερά
στις πλάτες των ανθρώπων.
Βουβές Καρυάτιδες οι εποχές
αυτοθαυμάζονται σαν τον Νάρκισσο
και ειρωνεύονται την αθανασία των αιώνων.
Τα παιδιά,
Τα παιδιά,θα παραμένουν πάντα παιδιά
όσο παίζουν τυφλόμυγα ή κλέφτες και αστυνόμους
και οι γιαγιάδες με τους παππούδες
κεντάνε παραμύθια.
Το μήλο της Εύας
Προσπαθούσε με ματωμένα χέρια
ξανά και ξανά
να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στα ασφάλαχτα
και τους δύσβατους θάμνους
και να ανέβει τις σκάλες του ουρανού
να ξεκαρφώσει τα αστέρια
αλλά κάθε φορά αποτύγχανε σαν τον Σίσυφο
Ενόσω εκεί που περπατούν οι άνθρωποι
και περίμενε η άνοιξη
να ανθίσει τα λουλούδια της
μαχαίρι το ποτάμι
έσφαζε τη σάρκα της γης
χωρίς να τη ματώνει.
Μόλις πέθανε η φωτιά
αφού έκαψε δάσος,ζώα,και πουλιά
η Κοκκινοσκουφίτσα κλαίγοντας
μάζευε τα νεκρά λουλούδια
και ο κυνηγός καρτερούσε πίσω από τον βράχο
να σκοτώσει τον λύκο
Καθώς συνέβαιναν
όλα όσα συνέβαιναν
και ο Χρόνος Κρόνος
καταβροχθίζει ανελέητα τις ώρες
κίτρινο αίμα έτρεχε απ'το φεγγάρι
που τύφλωσε ο "Κανένας"
και η θάλασσα από ζήλια
καταπατούσε με το κύμα της
τα σύμβολα των ερωτευμένων
στην αμμουδιά.
Στο μεταξύ όταν ο Ηρώδης ήλιος
τη νύχτα "επί πίνακι"
ξύπνησε η Τρίτη με τύμπανα πολέμου
Μετά ήρθαν τα άλογα και εν μέσω ομίχλης και αντάρας
άφησαν τους λαβωμένους φαντάρους να γιατρευτούν
τους σκοτωμένους να ταφούν
και ξαναέφυγαν καλπάζοντας για τον πόλεμο.
Εγώ απλά κοιτούσα απ'το παράθυρο
τα αγάλματα της πλατείας
που παρέμεναν ψυχροί και αδιάφοροι θεατές
ενόσω οι πεταλούδες της νύχτας
χόρευαν γύρω απ'τα φώτα της πλατείας
το χορό του Ζαλόγγου.
Υπόθεση του έργου
"Το μήλο που έφαγε η Εύα".
