Περιγραφή
Η Τέχνη του Πολέµου δεν έγινε απαραίτητο ανάγνωσµα τους τελευταίους αιώνες µόνο για όσους ενδιαφέρονται για στρατιωτικά θέµατα, αλλά και ο απόλυτος οδηγός στρατηγικής σε επιχειρήσεις, πολιτική, µάνατζµεντ, µάρκετινγκ, οικονοµικά, ακόµα και στα αθλήµατα, ιδίως εκείνα που εξαρτώνται πολύ από τη στρατηγική και την τακτική όπως, για παράδειγµα, είναι το ποδόσφαιρο ή το µπάσκετ.
Σε έναν κόσµο που αλλάζει µε απίστευτη ταχύτητα, όπου οι προκλήσεις εµφανίζονται καθηµερινά και το άγχος πνίγει για χίλιους δυο λόγους τους ανθρώπους, λίγη σοφία είναι πάντα ευπρόσδεκτη για να διαχειριστεί κανείς τα πράγµατα µε µεγαλύτερη ηρεµία, αποτελεσµατικότητα και να προστατέψει την ψυχική του υγεία. Από το αδιάκοπο κυνήγι της επαγγελµατικής καταξίωσης ή απλώς της επιβίωσης µέχρι τη λήψη καθηµερινών αποφάσεων, οι διδασκαλίες του Σουν Τζου µας δείχνουν πώς να είµαστε στρατηγικοί, προνοητικοί και αποτελεσµατικοί, χωρίς να χαλάµε τις σχέσεις µας µε τους ανθρώπους που συναναστρεφόµαστε και µας περιβάλλουν.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Ο Σουν Τζου, εκτός από οξυδερκής αναλυτής της αντιπαράθεσης και φιλόσοφος, είναι και λαμπρός λογοτέχνης: η “Τέχνη του Πολέμου” αποτελεί ένα απολαυστικό ανάγνωσμα, γεμάτο αλληγορίες, παρομοιώσεις και εύστοχους παραλληλισμούς, ιδίως, δε, με τα φυσικά φαινόμενα τα οποία προκύπτουν από τις προαναφερθείσες Δυνάμεις. Ένας υπέροχος παραλληλισμός του, λ.χ., προς υποστήριξη των άπειρων δυνατοτήτων της “έμμεσης προσέγγισης” ‒βλ. παρακάτω‒ είναι ο εξής: “Δεν υπάρχουν παρά πέντε μόνο νότες (σ.σ. στην αρχαία κινεζική μουσική), αλλά οι συνδυασμοί αυτών επιτρέπουν τη δημιουργία περισσότερων μελωδιών από όσες μπορεί ποτέ κανείς να ακούσει” (Κεφ. 5). Ομοίως, προσθέτει, ισχύει με τα χρώματα, αλλά και τις γεύσεις: πέντε βασικά στοιχεία οδηγούν σε άπειρους συνδυασμούς. Το συγκεκριμένο έργο έχει αποτελέσει έκτοτε διαχρονική πηγή έμπνευσης όχι μόνο στην Άπω Ανατολή, αλλά και παγκοσμίως. Εκτός από την καταλυτική επίδραση που είχε στην ίδια την Κίνα από τον “Πρώτο Αυτοκράτορα”, Τσιν Σι Χουάνγκ-Τι, μέχρι τη σύγχρονη εποχή (λ.χ. ο Μάο Τσε Τουνγκ την είχε μελετήσει επισταμένως και δη την εφήρμοσε, μεταξύ άλλων, ενάντια στους Εθνικιστές κατά τη διάρκεια της “Μεγάλης Πορείας” το 1934/35), αποτέλεσε σημείο αναφοράς και εκτός του σινικού κόσμου. Οι Ιάπωνες, το κατεξοχήν στρατοκρατικό έθνος της Άπω Ανατολής, τη γνώριζαν πολύ καλά ήδη από τον όγδοο αιώνα, όπως μαρτυρεί η πρώτη ολοκληρωμένη μετάφραση του 760 μ.Χ., ενδεχομένως, δε, και νωρίτερα. Το 1772, η “Τέχνη του Πολέμου” μεταφράστηκε για πρώτη φορά και στη Δύση και δη στη γαλλική γλώσσα από τον Πατέρα Αμιό (Amiot), έναν Ιησουίτη μοναχό ο οποίος ζούσε τότε στο Πεκίνο».
– Από το επίμετρο της έκδοσης
Του δρα του ΕΚΠΑ Βασιλείου Σιταρά
«Ο έξυπνος στρατηγός επικεντρώνεται στην ομαδικότητα και δεν απαιτεί πολλά από μεμονωμένα άτομα. Γι’ αυτό έχει την ικανότητα να επιλέγει τους σωστούς άντρες και να δυναμώνει την ομάδα του. Όταν αξιοποιεί τη δύναμη της ομάδας, οι πολεμιστές του γίνονται σαν κυλιόμενοι κορμοί δέντρων ή πέτρες. Στη φύση, ένας κορμός ή μια πέτρα παραμένει ακίνητος/η σε ομαλό έδαφος και κινείται όταν βρεθεί σε κάποια πλαγιά. Αν έχουν τέσσερις γωνίες, θα μείνουν στη θέση τους˙ αν έχουν όμως στρογγυλό σχήμα, θα αρχίσουν να κατρακυλούν. Η δύναμη που αναπτύσσουν οι καλοί πολεμιστές είναι σαν την ορμή που αποκτά μια στρογγυλή πέτρα αν την αφήσεις να πέσει από την κορυφή ενός βουνού. Αυτά σχετικά με την ενέργεια».
——————————————————————————————————————————-
«Υπάρχουν πέντε επικίνδυνα ελαττώματα για έναν στρατηγό:
- Απερισκεψία, που οδηγεί στην καταστροφή.
- Δειλία, που οδηγεί σε αιχμαλωσία.
- Να είναι ευέξαπτος και να παρασυρθεί από προσβολές.
- Να είναι πολύ περήφανος, επομένως ευάλωτος σε ό,τι θεωρεί ντροπή.
- Να είναι υπερπροστατευτικός με τον στρατό του, κάτι που τον φορτώνει αγωνία και προβλήματα.
Αυτές είναι οι πέντε αμαρτίες που γυροφέρνουν έναν στρατηγό, και μπορεί να αποδειχτούν καταστροφικές για την έκβαση του πολέμου. Αν ένας στρατός νικηθεί και σκοτωθεί ο στρατηγός του, η αιτία θα βρίσκεται σε αυτά τα πέντε ελαττώματα. Ας γίνουν αντικείμενο διαλογισμού».
