Την ιστορία ενός πολύ συγκινητικού ποιήματος θα διαβάσουμε σήμερα. Ένα ποίημα για ένα ζώο που θα γίνει κρέας στο πιάτο ενός ανθρώπου. Το ζώο μιλά με αγάπη για τον άνθρωπο , ενώ προμηνύεται το τέλος του... Για να δούμε τι έχει να μας πει ο ποιητής Παναγιώτης Στράκαρης για το ερέθισμα που γέννησε το "Κόκκινο ροζ"!
Κόκκινο ροζ
Mια συζήτηση σε κάποιο καφενείο της επαρχίας πως το μυστικό και η "τέχνη" είναι να μην φοβηθεί το ζωντανό,γιατί αν φοβηθεί απελευθερώνει κάποιες τοξίνες που το κάνουν άνοστο...το μυστικό είναι αγάπη και πολύ κοφτερό μαχαίρι....ήρθε κι ένα θέμα στο Μικρό Πολυτεχνείο για την ενσυναίσθηση και έφερε το παρακάτω ποίημα.
Παναγιώτης Στράκαρης
Κόκκινο ροζ- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΡΑΚΑΡΗΣ
Ποτέ δεν μπόρεσα να δω τον ουρανό
ούτε τα μάτια σου ποτέ τα έχω δει
αλλά σε νοιώθω
με αγαπάς
πότε μου δεν πείνασα
ποτέ μου δεν
δίψασα
πάντα φροντίζεις να τρώω και να πίνω στην ώρα μου
μου δίνεις το φαΐ σου
με μεγαλώνεις
με αγαπάς
και ξέρω πως θα 'ρθει μια μέρα
που θα σκουρύνει απότομα το ροζ
μέχρι να γίνει κόκκινο βαθύ
κι εσύ με τα ζεστά σου χέρια
θα με χαϊδέψεις τρυφερά στην πλάτη
να μην φοβηθώ
έτσι λέει
θα είναι πιο τρυφερό
και νόστιμο το κρέας μου.
