Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τραγούδι "Για τον Μάρκο και τον Στέλιο", σε στίχους του Δημήτρη Σχοινοπλοκάκη, μουσική του Βασίλη Ανδρικόπουλου κι ερμηνεία του Βασίλη Λέκκα. Είναι ένα τραγούδι - φόρος τιμής στον Μάρκο Βαμβακάρη και τον γιο του Στέλιο. Θ'ακούσουμε τον στιχουργό του τραγουδιού Δημήτρη Σχοινοπλοκάκη να μας λέει πώς εμπνεύστηκε το πολύ συγκινητικό αυτό στιχούργημα!
Για τον Μάρκο και τον Στέλιο
Ο Μάρκος Βαμβακάρης δίκαια πήρε τον τίτλο κι ονομάστηκε "Πατριάρχης του Ρεμπέτικου". Ο γιος του ο Στέλιος άξιος συνεχιστής του πατέρα του - άριστος γνώστης και εξαιρετικός σολίστας στο μπουζούκι με τεράστιο έργο " έφυγε" πρόωρα στις 17 του Ιούνη το 2019. Από δω λοιπόν ξεκινάει η Ιστορία αυτού του τραγουδιού. Όταν πέθανε λοιπόν ο Στέλιος στις 17 Ιούνη του 2019 και πέρασε στην απέναντι όχθη δεν πήγε μόνος σαν κοινός θνητός. Πήρε μαζί και το μπουζούκι του. Βρέθηκε λοιπόν στου Παράδεισου την αυλή. Έπιασε το μπουζούκι του κι άρχισε ένα βαρύ ταξίμι.... Εδώ αρχίζει το τραγούδι!
Όλο το τραγούδι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ο Μάρκος αναγκαζόταν στα 5 χρόνια του Στέλιου να βγαίνουν με πιατάκι στα διάφορα μαγαζιά να παίζει για λίγα κέρματα... Δύσκολα χρόνια... Το κοινό τους τραγούδι Χαϊδάρι είναι πράγματι πληγή και ωσαννά... Για το Ελληνικό τραγούδι.. Όσο για το τελευταίο τετράστιχο... Άκου την Ιστορία. Έπαιζε ο Μάρκος κι ο μικρός Στέλιος με το πιατάκι του μάζευε ότι του ρίχναν... Είχαν βγει τα τζουκ μποξ πια κι όπως έπαιζε με το μπουζούκι- χαμηλά χωρίς μικρόφωνα βέβαια- πάνε δυο νεαροί βάζουνε ένα κέρμα στο μηχάνημα... Κι ο ήχος του μπουζουκιού εξαφανίστηκε από τον ηλεκτρικό ήχο.... Ο Μάρκος να πιει φαρμάκι. Πήρε το Στέλιο πήγαν σπίτι και κλείστηκε σ' ένα δωμάτιο.. Έπιασε το μπουζούκι του κι έγραψε το τραγούδι του "Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου άλλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου...".
Δημήτρης Σχοινοπλοκάκης
Για τον Μάρκο και τον Στέλιο
Στίχοι: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΧΟΙΝΟΠΛΟΚΑΚΗΣ
Μουσική: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ερμηνεία: ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ
Ακούστηκε βαρύ ταξίμι
στου Παράδεισου την αυλή
μα ο Μάρκος γνώρισε τον ήχο
παιδί μου ώρα σου καλή.
Πατέρα μου θυμάσαι τότε
παιδάκι εγώ πέντε χρονώ
με το πιατάκι μου στο χέρι
κέρματα μάζευα σωρό.
Παίζει ο Στέλιος το Χαϊδάρι
κι αντιλαλήσαν τα βουνά
η Ιστορία μας τραγούδι
πληγή μαζί και ωσαννά.
Πιάνει ο Μάρκος το μπουζούκι
τι πάθος ατελείωτο
ανάθεμα στης γης τους νόμους
που 'χαμε βίο αβίωτο.
