Άναρχες Σιωπές! Ένα ποίημα που γεννήθηκε από τις σκέψεις μιας μαθήτριας Λυκείου κι εκπληκτικής ποιήτριας. Πρέπει κάποιος να επιδιώκει να είναι τέλειος σε όλα, ακόμη και στο ταξίδι του στο γράψιμο; Για να δούμε τι έχει να μας πει η ίδια η Μαρία Βαμβάκου.
Άναρχες σιωπές
Τα βράδια είναι φίλοι της ποίησης για εμένα. Είναι φίλοι των συλλογισμών, των βαθύτερων σκέψεων που δεν τολμώ να κάνω κατά τη διάρκεια της μέρας. Στο φως του ήλιου , όλα θαμπώνουν και ξεχνιούνται.
Έτσι, με την αφορμή της νύχτας, αναδύονται σκέψεις παρορμητικά και ανταγωνιστικά.
Η μία σκέψη θέλει να νικήσει την άλλη. Μάχονται για την πρωτοκαθεδρία και τον έλεγχο του μυαλού μου .Ποια σκέψη θα πρώτο- γεννηθεί .
Ανάμεσα στις τόσες σκέψεις , βρίσκονται υπαρξιακά ζητήματα, προσωπικά θέματα και η ποίηση. Πώς γεννήθηκε η ποίηση, γιατί γράφω ποίηση , τι είναι η ποίηση και αμέτρητα ακόμη ερωτήματα.
Ένα από αυτά ήταν η ανησυχία μου για την τελειότητα.
Πώς επιθυμώ ακόμα και όταν γράφω, να το κάνω με τελειομανία , να τοποθετώ σε άρτια σειρά τις σκέψεις μου. Να προσπαθώ να θέτω τα πράγματα σε τάξη. Τις λέξεις να τις χρησιμοποιώ σωστά και να τις σκέφτομαι καλά.
Και όμως , ήθελα με κάποιον τρόπο να θέσω ένα τέλος στην τελειομανία και ειδικότερα στην ποίηση .
Στην ησυχία της νύχτας, εξαντλημένη αλλά γεμάτη με σκέψεις δεν μου μένει τίποτα παρά να πιάσω το μολύβι και να γράψω με την ψυχή μου .
Μαρία Βαμβάκου
Άναρχες σιωπές-ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥ
Χαλιναγώγηση ειρμών υποβοσκόντων .
Κατασκευές αρχιτεκτονικές
με φειδώ να κτίζουν το γεφύρι.
Και με το κάλυπτρο του γεωμετρικού ιριδίζοντος
ετοιμάζουν σκαλωσιές και το μέτρο.
Ανεβαίνουν στα ψηλά να χτίσουν τα θεμέλια.
Φαίνονταν παρά το ήμισυ της λάμψης και τα τρεμάμενα
της σκοτεινής αβύσσου.
Χάνονται μέσα στην αγκαλιά τους.
Βυθίζονται στο απύθμενο της γαλάζιας θέας.
Κατεβαίνουν σιγά σιγά καθώς
τα μάτια σβήνουν.
Και δεν έχουν σκοντάψει…
Έχουν γειωθεί και ξαπλώσει στα τάρταρα του δρόμου .
Συμμετρικά σχηματισμένο πασχίζουν να'ναι.
Αν όχι , το κονιορτοποιούν .
Η όψη του σειρήνα της θαλάσσης.
Θωπεύει το νου των υπολοίπων.
Και το μικρό κορίτσι σκαρφαλώνει
σε ύψιστο σημείο.
Να τιθασεύσει τους ατίθασους διαπρύσιους του
έμμετρου παρόντος .
Μέτρο άλλο δεν επιθυμεί.
Το γεύτηκε άλλωστε …
Το θεώρησε λήξαν.
