Θα δούμε το πεζοποίημα του Άρη Γεράρδη "Σκηνοθέτης προς εκκολαπτόμενη σταρ"!
Σκηνοθέτης πρός ἐκκολαπτόμενη στάρ- ΑΡΗΣ ΓΕΡΑΡΔΗΣ
" Ἔπειτα θά σηκωθεῖς καί θά κρύψεις γρήγορα
τή γύμνια σου. Μετά θ' ἀκούσεις ἐκεῖνον, νά λέει
ὅτι θά τηλεφωνήσει, ὅταν εἶναι ἕτοιμος. Ἀμέσως
μετά, ἕνα ὀργισμένο φεγγάρι (ό τά πάνθ' ὁρᾶ)
θά τοῦ τρίξει τά δόντια, ἀλλ'αὐτός θά σέ
μαγέψει μέ κάποια ἄλλα «έπειτα»... Ἔτσι, ἐσύ
πιστεύεις θά φυτέψετε ἕνα δέντρο καί θά
φιληθεῖτε κάτω ἀπ' τή σκιά του, ἀλλά αὐτό τό
δέντρο θά καεῖ μαζί μέ ὅλα τά ἄλλα δέντρα π'
ἄδοξα καίγονται εἰς τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
(Ἐδῶ ἀκούγονται λύκων οὐρλιαχτά).
Ἀνατριχιάζεις. Αὐτός, ντυμένος λύκου δορά,
τροχίζει τά δόντια σ' ἄλλο δέντρο. Ἀπ' τό
διπλανό παρεκκλήσι πετάγεται Πάνας κερασφόρος.
Αὐτός ντυμένος δέν εἶναι (οἱ Πάνες δέν ντύνονται ποτέ),
ἀφήνοντας ἐπιτηδευμένα, νά φανεῖ
τό μόριό του. Τώρα παίζει στό σουραύλι
μελωδίες προσκαλεστικές πρός τίς
ἐκστασιασμένες Νύμφες τῶν γυρισμάτων πού
κρύβονται πίσω ἀπ' τά σκίνα τοῦ δάσους. Ἡ
ἐποχή σέ χρώματα σέπιας τώρα. Εἶσαι ἡ ἠχώ
της. Χορεύεις χωρίς ἠλεκτρισμό. Μιλάς μέ
κινήσεις. Σάν ἱέρεια. Ὁ Πάνας δέν εἶναι ἐκεῖ
χωρίς λόγο. (Μυκηθμός ζώου σέ διέγερση).
Ἀκούγεται ὑπνωτικά ἡ μουσική τοῦ (κ)αὐλοῦ
του). Σηκώνεσαι. Ξαπλώνεις. Σηκώνεσαι.
Ντύνεσαι κι ἀποσύρεσαι ἀργά. Μετά, σπεύδεις νά
περιμένεις ἐκεῖνο τό ὕπουλο «Ἔπειτα» τῶν
ψευδαισθήσεων, πού δέν σέ μαλώνουν μά σέ
μεγαλώνουν..."
