Θα δούμε ένα πανέμορφο ποίημα του Γιώργου Ν. Κανάκη, εμπνευσμένο από τη Μικρασιατική Καταστροφή!
Λέξεις καρφιά - ΓΙΩΡΓΟΣ Ν.ΚΑΝΑΚΗΣ
Χρόνια εκατό και μαύρο ακόμη,
είναι το ρούχο που φοράς,
της προσφυγιάς εκείν’ οι δρόμοι,
λέξεις-καρφιά και δεν μιλάς.
Χρόνια εκατό περάσαν, φύγαν
και στην καρδιά σου κουβαλάς,
καπνούς τα λόγια που σε πνίγαν’
κι όσο κι αν θέλεις δεν ξεχνάς.
Ξένο, σε είπαν οι δικοί σου(!)
Ξένο, σε λέγαν κι οι οχτροί.
Ξένος, μια λέξη στην ψυχή σου,
βαθιά πληγή που αιμορραγεί.
Ξένος, μια λέξη που στοιχειώνει,
στου χρόνου τη λαβωματιά,
μακραίν’ η ρίζα, δεν ριζώνει,
στης προσφυγιάς τη ρεματιά.
Νύχτες στα όνειρα ματώνεις,
στα γονικά σου τριγυρνάς,
στον ουρανό τα χέρια υψώνεις
και τον καημό σου τραγουδάς.
…
«Κάποιοι μας παίξανε στα ζάρια
κι άλλοι μας βάλαν ρετσινιά,
τώρα μισόσβηστα φεγγάρια,
μόνοι στην απολησμονιά.
Η ιστορία, η πόρνη, χρόνια…
φορά φτιασίδια, δεν μιλά,
νερό, στης λήθης τα σαγόνια,
σε ξένους μύλους κουβαλά».
10/4/2022 © Γιώργος Ν. Κανάκης
