Σήμερα σας παρουσιάζω ένα πολύ ωραίο στιχούργημα που άκουσα πριν από χρόνια σ' ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι και δεν το ξέχασα ποτέ. Ο "Ιωάννης" της Κέλλυς Αλεφάντου. Άλλο ένα διαμάντι στο συρτάρι!
Ιωάννης-ΚΕΛΛΥ ΑΛΕΦΑΝΤΟΥ
Χρόνια τώρα ο Ιωάννης
από τα χωριά της Μάνης
έδενε στο κομποσχοίνι
κόμπους να΄χει για να λύνει.
Λέγανε πως έχει μάτι
που τις νύχτες στο κρεβάτι
δεν αντάμωνε γυναίκα
είχε λεν δαιμόνια δέκα.
....
Και τα στόματα σωπαίναν
και τα όνειρα πεθαίναν...
.....
Του σκοτώσαν τον πατέρα
και από τότε η μητέρα
για βεντέτες του μιλούσε
και εκδίκηση ζητούσε.
Όμως διόλου δεν τολμούσε
να της πει όσα ποθούσε.
Είπε μοναχός να γίνει
την ντροπή για να ξεπλύνει.
…..
Και τα στόματα σωπαίναν
και τα όνειρα πεθαίναν...
....
Ό,τι του ΄χει απομείνει
είναι ένα κομποσχοίνι.
Κόμπους κάνει για να λύνει,
μα η λαχτάρα του δεν σβήνει.
Και τα στόματα σωπαίνουν
και τα όνειρα πεθαίνουν..
Ευχαριστούμε τη δημιουργό Κέλλυ Αλεφάντου που μοιράστηκε το ποίημά της με το ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ.
