Θα γνωρίσουμε ένα ποίημα θλίψης και οργής για όσα μας περιβάλλουν. Γράφτηκε πριν από έναν χρόνο περίπου. Είναι το "Εσύ ακόμη;" της Πελαγίας Φλώρου!
Εσύ ακόμη;- ΠΕΛΑΓΙΑ ΦΛΩΡΟΥ
Εσύ
ακόμη δεν ένιωσες το σκοινί
να πιέζει το λαιμό σου,
να συνθλίβει τις καρωτίδες σου,
να σου προκαλεί ασφυξία;
Εμένα με πνίγει η οργή.
Καίνε τα μάτια μου.
Βρωμιά παντού τριγύρω.
Βρώμικοι άνθρωποι,
πονηρά μυαλά,
σε πιάνουν απ’ το χεράκι
σε τραβούν στο γκρεμό
κι εσύ με μάτια αγαθά,
με βλέμμα παθητικό,
υποταγής,
δε βλέπεις το χαμό σου
που έρχεται...
Ήρθε!
Να 'τος...
Χορεύετε μαζί.
Σε κοιτάζει,
σου σφίγγει το χέρι,
πονάει την καρδιά σου.
Σε κοιτάζει ξεδιάντροπα.
Ζητά έναν τελευταίο χορό
πριν σε κατεβάσει στις πύλες...
