Σήμερα στη στήλη του ανέκδοτου υλικού φιλοξενώ την ποιήτρια Έφη Γεωργίου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε γραφιστική και διακόσμηση. Εργάστηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο ως σχεδιάστρια και στην επιχείρηση του πατέρα της ως διευθύντρια και υπεύθυνη πωλήσεων. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται με τη λογοτεχνία, γράφοντας ποιήματα και διηγήματα. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ανθολόγια. Έχει παρουσιάσει ποιήματα και διηγήματά της σε σημαντικές εκδηλώσεις-αφιερώματα στην Κύπρο. Παίζει ερασιτεχνικά θέατρο. Δημιουργεί μέσα από τη ζωγραφική, τα ψηφιδωτά και το βιτρώ και συμμετέχει σε αντίστοιχες εκθέσεις. Είναι υπό έκδοση το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα με τίτλο «Και στη δική σου» και θα κυκλοφορήσει στις αρχές του επόμενου έτους. Η ποίησή της είναι αφηγηματική, λυρική, υπαρξιακή, προσωποκεντρική. Τα ποιήματά της είναι μικρές ιστορίες με αρχή, μέση, τέλος. Μια ανατροπή στην έκβαση ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη και φωτίζει διαφορετικά τα γεγονότα. Ο λόγος της είναι σμιλεμένος, ζωντανός, συγκινησιακά φορτισμένος. Ο ρυθμός του είναι γοργός, κινηματογραφικός. Την απασχολούν συχνά οι ανθρώπινες σχέσεις, με τον ήλιο και τα σκοτάδια τους. Θα ταξιδέψουμε με εννέα ξεχωριστά ποιήματά της!
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ
Ρίχνει με δύναμη το κρυστάλλινο βάζο στο πάτωμα και γίνεται θρύψαλα. Ανοίγει το μπουφέ, βγάζει έξω όλα πορσελάνινα πιάτα, τα κλωτσά ένα ένα με δύναμη στον απέναντι τοίχο και φωνάζει λέγοντάς μου: «δεν με αγαπάς, δεν με αγαπάς». Κάθε κλωτσιά και ένα δεν με αγαπάς, τα σπάει όλα.
Παίρνει από την κρεμάστρα το σακάκι που φορούσα ψες, αδειάζει τις τσέπες, κλειδιά και τσίχλες στο πάτωμα και το κινητό μου κομμάτια από δω και από κει.
«Δεν σε αγαπώ» μου λέει και κλαψουρίζει. Κάθεται σε μια γωνιά κατσουφιασμένη. Τραβά το βρακί της με δύναμη, το σκίζει και μου το πετάει στην μούρη.
Ξαφνικά σηκώνεται, παίρνει το κινητό, το πετάει στον καθρέφτη με την ξύλινη κορνίζα, σπάνε και τα δύο. Τώρα φωνάζει, άφησε το κλάμα και αγρίεψε: «Δεν σε αγαπώ και δεν με αγαπάς. Δεν αγαπιόμαστε. Αφού δεν αγαπιόμαστε.»
Παίρνει μια πολυθρόνα και την πετάει από το παράθυρο, σπρώχνει τον καναπέ μέχρι εκεί τον πετάει και αυτόν, πιάνει το αμπαζούρ που έφτιαξε από βιτρώ και το πετάει και αυτό. Πήρε και το σκύλο μας τον Αζούρ να τον πετάξει αλλά πρόλαβε και πήδηξε μόνος του.
«Έχεις νεύρα» της λέω.
«Σ‘ αγαπώ» της λέω.
Τρέχει γρήγορα και ξαπλώνει στον καναπέ, βάζει μουσική στο ραδιόφωνο και με γλυκιά φωνή μου λέει: «Eγώ αγάπη μου δεν έχω νεύρα ».
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΡΩΤΑ
Σε ψάχνω παντού.
Στη σοφίτα, πίσω από τις κουρτίνες,
πάνω στο κρυστάλλινο φωτιστικό δώρο της μάνας σου,
κάτω από το περσικό χαλί στο σαλόνι
πίσω από τον πίνακα του Μονέ,
μέσα στο ντουλάπι με τις σκούπες,
στην ντουλάπα με τα καλοκαιρινά,
στο συρτάρι με τα εσώρουχά μου,
μέσα στα αθλητικά σου παπούτσια,
στις βρώμικες κάλτσες που πετάς από δω κι από κει
μέσα στα άλμπουμ με τις παιδικές φωτογραφίες
κάτω από τα σεντόνια
κάτω από τα πλακάκια του μπάνιου,
στον νεροχύτη με τα άπλυτα πιάτα στην κουζίνα,
σε όλες τις γωνιές του σπιτιού, παντού σου λέω, παντού σε ψάχνω.
Kαι στο σπιτάκι του σκύλου σε έψαξα, δεν ξέχασα,
ακόμα και στα μπάζα που είναι καιρό τώρα στο πίσω μέρος της αυλής.
Και εκεί.
Έλα με ακούς, αν τύχει και σε βρω κάπου, σε ξανακρύβω και αρχίζω πάλι το ψάξιμο.
ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ
Σήμερα,
στις τέσσερις η ώρα το απόγευμα,
πήρα την σημαντικότερη απόφαση ...
και είναι αμετάκλητη.
Αύριο το πρωί,
από τις εφτά και δεκαπέντε,
και μέχρι το τέλος της υπέροχης ζωής μου,
δεν θα σ' αγαπώ!
Ο ΦΑΡΟΣ
Δεν θυμάται πότε ήταν που την άφησε εδώ στο φάρο ένας κύριος με μουστάκι.
« Το σπίτι σου θα είναι ο φάρος» της είπε βιαστικά και έφυγε.
Τα ξανθά μαλλιά της Νίκης μάκρυναν πολύ, περπατά και σέρνονται πίσω της.
Περπατά ξυπόλητη, αφού τα παπούτσια της έχουν στενέψει ή μικρύνει.
Χρόνια τώρα τα έχει σε ένα ραφάκι και τους μιλά.
Το κουρέλι που φοράει είναι το κίτρινο φόρεμα με την κόκκινη ζώνη που φορούσε τότε…
Την σφίγγει πολύ στο στήθος και την κοιλιά.
Δεν μπορεί να ανασάνει … ούτε να φωνάξει. Δεν μπορεί!
Δεν μπορεί να κολυμπήσει μέχρι τους ναυτικούς.
Αυτοί περνούν, μα δεν τη βλέπουν
ΤΟ ΚΛΑΜΑ
Είχε πολλά μποφόρ εκείνη την μέρα.
Το είχαν πει το προηγούμενο βράδυ στις ειδήσεις των οχτώ
Η θάλασσα! Η αγαπημένη σου θάλασσα!
Η θάλασσα…
Εκείνος έφυγε!
Σε ένα δωμάτιο … Εκείνος έφυγε!
Σε ένα δωμάτιο το κλάμα.
Εκείνος;
Σε ένα δωμάτιο το κλάμα σου
Σε ένα δωμάτιο, πνίγηκες!
Η ΑΠΟΥΣΙΑ
Απομακρύνθηκε, τόσο μακριά πήγε να λησμονήσει.
Εκείνη πονάει και εκλιπαρεί την αγάπη του.
Αυτός δεν απαντά ... Δεν την ακούει ...
- Εγώ πώς την ακούω;
Ο πόνος της απέραντος και η φωνή της κραυγή.
- Σε τι αφιερώθηκες με τόσο πάθος και δεν την ακούς που κλαίει;
- Δεν γίνεται να μην ακούς ...του λέει
ΤΟ ΦΩΣ
Και λίγο πριν το φως,
στρέψαμε το βλέμμα αλλού,
γυρίσαμε πίσω
Ο ΜΠΑΡΜΑΝ
Έκατσε μόνη στο τραπεζάκι δίπλα στο μπαρ, όπως τότε.
Με χαιρέτησε όπως έκανε πάντα.
Δείπνησε και ύστερα μπήκε στην θάλασσα για κολύμπι
(όλα ανάποδα τα κάνει αυτό το κορίτσι!)
Δεν την είδα να βγαίνει...
Ίσως να έφυγα νωρίς εκείνο το βράδυ
ΟΙ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ
Ο Νίκος μένει σε μια ήσυχη γειτονιά, όμως σήμερα το πρωί γύρω στις 6, ξύπνησαν όλοι.
Οι αστυνομικοί κατέβηκαν βιαστικά από το περιπολικό και συνέλαβαν τη Μαρία,
μια ευγενική και πρόσχαρη γυναίκα γύρω στα 45.
Η Νίκη, η Χριστίνα, η Μάρθα, ο άντρας της ο Χάρης και η υπόλοιποι γείτονες, έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
Ο Νίκος βγήκε από το τροχόσπιτό του και έκατσε στην καρέκλα δίπλα στη λεμονιά, σιγοτραγουδώντας.
Με χειροπέδες στα χέρια την έβαλαν τη Μαρία στο περιπολικό και έφυγαν.
Η γειτονιά άρχισε τα κουτσομπολιά.
Η αδίστακτη γυναίκα που μένει στο διπλανό τροχόσπιτο είναι η μάνα μου,
σκέφτηκε ο Νίκος, χαμογελώντας.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Έφη Γεωργίου γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Σπούδασε γραφιστική και διακόσμηση στo Vakalo Art & Design College στην Αθήνα. Τελειώνοντας τις σπουδές της εργάστηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο ως σχεδιάστρια και για αρκετά χρόνια στην επιχείρηση του πατέρα της ως διευθύντρια και υπεύθυνη πωλήσεων. Με τη λογοτεχνία ασχολείται τα τελευταία δύο χρόνια. Έχουν δημοσιευθεί ποιήματά της σε Ανθολόγια. Έχει απαγγείλει ποιήματα και διαβάσει διηγήματά της σε σημαντικές εκδηλώσεις- αφιερώματα που γίνονται στο νησί. Παίζει ερασιτεχνικά θέατρο και ασχολείται με την ζωγραφική, τα ψηφιδωτά και το βιτρώ λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες εκθέσεις. Ετοιμάζεται να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα με τίτλο «Και στη δική σου» ,αρχές του επόμενου έτους.
