Θα ταξιδέψουμε με το ποίημα "Ανεμολάτρες" του Θοδωρή Κουτσοδήμα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "Ξυλάρμενες Ελπίδες" που θα κυκλοφορήσει μες στο 2023!
Ανεμολάτρες-ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΔΗΜΑΣ
Γι’ αλλού, γι’ αλλού βαδίσαμε
γι’ αλλού μας έχει βγάλει
γιαλό, γιαλό αρμενίσαμε
φορτέτσας περιγιάλι.
( Ν α ύ π λ ι ο )
Ο άνεμος δεν έφθανε στο χατίρι μας
Έπρεπε να αφήσει ο καθένας κατιτίς από τις θαλασσινές του αφές
στην πλώρη να καγούν
κάτι ωσάν τα ανοιξιάτικα αγιοκέρια στα ρημοκλήσια μιας μέρας εβδομάδας μεγάλης
Μονάχα έτσι θα φουσκοτέντωνε το μπαλόνι μας είχαν μηνύσει οι ναυτικοί πρότερα
Μονάχα έτσι…
Σ’ άφησα τότες και εγώ μαζί με άλλα
Μια γεύση λευτεριάς στα χείλη μου με τυραννάει
σα δαίμονας και μέσα στις σκυφτές κάμαρες του μυαλού μου βολοδέρνει
Με λυτρώνει και μετά φέρνει και πάλι μια γεύση νοητής σκλαβιάς
Τα Αυγουστιάτικα τζιτζίκια σμίγουνε με τη στεγνή βροχή
και κρύβονται ντρέτα και ντροπαλά μέσα στο μπάρκο μας
Είναι μέρες που το αργόσυρτο μολύβι που μου χάρισες τότες
φέρει πέρα δώθε ότι με δένει
Συνάζει την δίψα του πάνω στο λευκό χαρτί και έπειτα χάνεται διαμιάς
Η ίδια αφήγηση αντιγραμμένη πιστά για όσο κρατήσουν οι νύχτες
Σα μιαν άγκυρα που δεν έμαθε ποτέ της φούντο
Ένα εκκρεμές που μετρά το χρόνο
και δε δένει ποτέ του σε στεριά
ζώντας με χαρά και πόνο
Καθώς οι μνήμες εκπυρσοκροτούν, μοιράζουν γκαϊλάρδιες στα ματωμένα παράθυρα
και στις ανυποψίαστες ψυχές που συναντούν
«Θέλετε και εσείς μία;» ρωτάνε πάντα ευγενικά.
«Με ότι ξεκίνησες, με αυτό και να τελειώσεις»
Σηκώσαμε πάλι το φλόκο σιμά στο ανεμονώφλι
Στο ροζιασμένα κουπιά γράφονται τα ονόματα.
Ελένη, Ισμήνη, Παύλος, …
Ύστερα ρίχνονται μέσα στο νυχτερινό ρόγχο της θάλασσας
ελπίζοντας να συναντήσουν τα ζεστά χέρια να τα κρατήσουν από την αρχή
Μιας αρχής νέας
Δυο χείλη στα νωπά μαλλιά σου πλεγμένα
με ρωτούσαν επίμονα αν ξέρω από καιρούς κι ανέμους
Πάει χρόνος πολύς
Είναι οι ευχές που λαχτάρισες και φώναξες μέσα στους κόρφους της νύχτας
να τους μαυρίσει ξανά ο ήλιος ο αναμωξιάρης
Με χίλιες προσευχές
με χίλιες προσμονές
και χίλιες ακόμα αναμονές
Στο τέλος είναι μπορετό να ξομολογηθείς
μπρος στο γαλάζιο πετραχήλι
τα ανείπωτα της ψυχής του κόσμου που άφησες
Στο τέλος μπορεί κι η σιωπή να μιλά τη γλώσσα σου
Στο τέλος, ο αγράνεμος δίνει το σχήμα μέσα στα σπλάχνα
των βράχων από τις ελπίδες σου
όλων εκείνων που λαχτάρισες
περισσότερο
Κι ακόμα στην άγρα του λυτρωμού τρώμε απ’ το τσικάλι των δυναστών
Κι ακόμα να βρουν και τα χέρια τα κουπιά
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Θοδωρής Κουτσοδήμας γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1997 στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος του ελληνικού κολλεγίου. Είναι τελειόφοιτος μηχανολόγος μηχανικός του Πολυτεχνείου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και πέραν της ελληνικής, ομιλεί την αγγλική και την γερμανική γλώσσα. Από νεαρή ηλικία είναι λάτρης της θάλασσας και ασχολείται με την ιστιοπλοΐα. Μεταξύ άλλων έχει βραβευτεί σε διάφορους διαγωνισμούς ποίησης και ζωγραφικής. Ανά καιρούς έχει γράψει άρθρα για τον ηλεκτρονικό τύπο και το 2013 είχε συγγράψει το πόνημα με τίτλο: « Η Γεωμετρία στους Μαθηματικούς Διαγωνισμούς» για σχολική χρήση. Ως έφηβος υπήρξε μέλος της Βουλής των εφήβων. Οι «Ξυλάρμενες Ελπίδες» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή με την οποία συστήνεται στο φιλαναγνωστικό κοινό.
