Κυριακή των Βαΐων σήμερα. Χρόνια πολλά σ' όσους γιορτάζουν ,μεταξύ των οποίων και στη μητέρα μου Βάγια! H μέρα αυτή ενέπνευσε τον σατιρικό μας ποιητή Γεώργιο Σουρή να γράψει το σκωπτικό ποίημα "Βάγια"! Ας δούμε πώς μπλέκονται οι θρησκευτικές μορφές στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα της εποχής!
Βάγια-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ
Αφήστε τα πολιτικά και τα σπουδαία τ’ άλλα
και τον Τρικούπη να κρατεί μονάχος του τα τρία
και στα Ιεροσόλυμα ας πάμε με τρεχάλα
να δούμε των Ταρτούφηδων την τόση φασαρία.
Με λόγια και γραψίματα σαπίσαμ’ εδώ πέρα
ας πάμε τώρα κι ως εκεί να πάρουμε αέρα.
Γιατί με μύρτα φαίνονται οι δρόμοι των στρωμένοι,
γιατί ο κάθε μαχαλάς σηκώθη στο ποδάρι,
τι τρέχουν οι ταρτούφηδες με βάγια στολισμένοι;
Γιατί θα έλθει ο Χριστός καβάλλα στο πουλάρι.
Τρεις μέρες τον προσμένουνε με ανοικτό το στόμα
κι ο κύριος Θεάνθρωπος δεν πρόβαλλε ακόμα.
Ιδού! Ακούω να βροντά βαρύ του Κρουπ κανόνι!
Να! να! προβαίνει ο Χριστός καβάλλα στο πουλάρι,
η ατμόσφαιρα θόλωσε από καπνό και σκόνη,
αφρίζουνε και τ’ άλογα, κλωτσούνε κι οι γαϊδάροι.
Και μες στην τόση ταραχή και την αναμπουμπούλα
το τσόκαρό της έχασε κομψή Εβραιοπούλα.
Αρχίζει την προσφώνηση ο κύριος Ραβίνος:
«Ως ευ παρέστης, κυρ Χριστέ», του λέει ταπεινά...
Με θεϊκό χαμόγελο τον χαιρετά εκείνος
κι όλος ο κόσμος γύρω του φωνάζει «Ωσαννά»!
Μα στα καλά καθούμενα αγρίεψε ο πώλος
καθώς του Σούτσου ο καράς σαν πάρθηκε ο Βόλος.
Αγρίεψε και μια κλωτσιά εις τον Ραβίνο δίνει,
του φεύγει κι η κονκάρδα του και με τα μούτρα πέφτει.
Τον ελυπήθη κι ο Χριστός στη θέση του εκείνη
μα το πουλάρι έτρεψε θαρρείς και είχε νέφτι.
Όλοι, εφώναζαν «Χριστέ, την οικουμένη σώσε»,
κι εδέρνοντο κι εσπρώχνοντο πατείς με και πατώ σε.
Μα ένας χρυσοκάνθαρος, Ζακχαίος τ’ όνομά του,
με τον κουτό τον Ρούκη μας στο μπόι ένα ταίρι
μέσα στον κόσμο έχασε ο δόλιος τα νερά του
και δεν μπορούσε το Χριστό να δει από τ’ ασκέρι.
Λοιπόν κι αυτός ανέβηκε σε μια συκιά σαν γάτα,
να δει καλά και τον Χριστό και όλη την παράτα.
Σαν είδε τότε ο Χριστός τον ζήλο του τον τόσο,
«Ζακχαίε, τον εφώναξε, γι’ αυτή σου την αγάπη
στ’ αρχοντικό σου σήμερα θα έλθω να το στρώσω
και βγάλε ό, τι διαλεκτό φυλάς μες στο ντουλάπι».
Το κομπλιμέντο του Χριστού τον κατενθουσιάζει
κι αμέσως ομογενικό τραπέζι ετοιμάζει.
Λοιπόν επήγε ο Χριστός με την παρέα όλη,
μα του Ζακχαίου κόντεψε νταμπλάς να του κατέβει.
Δεν ήξευρε, πως θα ελθούν μαζί κι οι Αποστόλοι
κι εβλαστημούσε μοναχός για ό, τι του συνέβη.
Είχε και δούλα όμορφη αυτός ο Ιουδαίος
κι από κοντά την έπιασε ο ένας Ζεβεδαίος.
Αφού εφάγανε καλά στού φίλου την καμπούρα,
αφού προπόσεις έκαμαν και τόσα κοπλιμέντα,
ήλθαν καφέδες Τούρκικοι και της Αβάνας πούρα
και άρχισαν για τους Ρωμηούς πολιτική κουβέντα.
Για ένα μόνο σταματά ο νους μου και θολώνει,
πως δημοκράτης έφαγε σ’ ομογενούς σαλόνι.
Πηγή:stixoi.info
