Θα ταξιδέψουμε με το ποίημα του Σωκράτη Καψάσκη "Έρωτας"!
Έρωτας- ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΨΑΣΚΗΣ
Ψηλά ήταν αραιά τα δέντρα κατεβαίνοντας,
η λαγκαδιά στενή και το αμμοχάλικο κίτρινο
μα εκεί λίγο πιο πέρα χαμηλά η θάλασσα δροσερή
σα μάνα που στοχάζεται λόγια παράξενα γι' αυτόν που λείπει.
Έτσι περίπου.
Και το τοπίο αυτό αλλάζει κάποτε
στενεύει σκύβει ή και φοβάται σ' ώρα βροχερή ή απλώνεται
βράδια ζεστά με το φεγγάρι και μπορείς να το μετρήσεις
αν θελήσεις.
Μα έτσι καθώς το μεσημέρι βγήκες από τα νερά
κι επρόφερες τις λέξεις "βάθυνα" κι "εσύ" μαζί με κάποιες
άλλες που δεν άκουσα
κι έσυρες και καθάρισες αργά το πρόσωπο με την παλάμη,
η θάλασσα, έτσι όπως ξάφνου λύνεται μια κόμη, λύθηκε
κι ανεβαίνοντας μεμιάς τα σκέπασε όλα
κι όταν κινήθηκα στο μαύρο και την αναμάλλιασα δεν ηύρα τίποτα
τα δέντρα, το λαγκάδι, το αμμοχάλικο είχανε χαθεί ανεξήγητα
κι εκείνο που 'χε μείνει μόνο μες στα δάχτυλά μου και τα μάτια μου
ήτανε το πρόσωπό σου.
Πηγή: Ποιητική ανθολογία της νέας ελληνικής γενιάς άγκυρας,1971
