Σαν σήμερα, στις 6 Ιουνίου 1843 φεύγει ο Γερμανός ποιητής Γιόχαν Κρίστιαν Φρίντριχ Χέλντεριν. Θα γνωρίσουμε το ποίημά του "In memoriam"!
In memoriam-ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΧΕΛΝΤΕΡΙΝ
Πνέει ο βορειοδυτικός άνεμος
Ο πιο αγαπημένος μου απ'τους ανέμους
Γιατί υπόσχεται στα πλοία
Φλογερή πνοή και καλό ταξίδι.
Φύγε λοιπόν και φέρε το χαιρετισμό μου
Στον ωραίο Γαρούνα
Στους κήπους του Μπορντώ
Εκεί όπου κυλάει το μονοπάτι
Στην αιχμηρή όχθη και μες στον ποταμό
Βαθύ το ρυάκι χύνεται κι απάνω του
Σκύβουν και βλέπουν δυο βελανιδιές ευγενικές
Και ασημένιες λεύκες.
Αναπολώ ακόμα και ξαναβλέπω
Τις πλατιές κορυφές των δέντρων που τις κρεμούσε
Πάνω απ' το μύλο των φτελιών το δάσος.
Μα στην αυλή ψηλώνει μια συκιά.
Εκεί πάνε τις γιορτές
Οι μελαχροινές γυναίκες
Πάνω στο χώμα το γλυκό σαν το μετάξι,
Τον καιρό του Μάρτη,
Όταν οι μέρες και οι νύχτες έχουν τις ίδιες ώρες,
Όταν πάνω στα σιγαλινά μονοπάτια
Περνούν οι λικνιστικές αύρες,
Φορτωμένες λαμπρά όνειρα
Ω δώστε μου
Του σκοτεινού φωτός γεμάτο
Το ποτήρι με τ'αρώματα
Για να γευτώ τη γαλήνη, γλυκειά είναι
Η νάρκη ανάμεσα στους ίσκιους.
Δεν είναι καλό
Χωρίς ψυχή να μένεις.
Όταν οι πεθαμένες σκέψεις σε κυκλώνουν κι όμως
μια ομιλία είναι ωραία, να λέει
Ό,τι αισθάνεται η καρδιά, ν'ακούει να μιλεί πολύ
για μέρες αγάπης.
Και για πράγματα που έγιναν.
Αλλά πού είναι οι αγαπημένοι μου; Ο Μπελαρμέν
Με το σύντροφό του; Πολλοί άνθρωποι
Φοβούνται να πάνε ως την πηγή:
Γιατί από τη θάλασσα
Κρατούν τα πλούτη τη γενιά τους.
Αυτοί, σαν τους ζωγράφους, μαζεύουν
Τις ομορφιές της γης και διόλου
Δεν περιφρονούν τη φτερωτή πάλη,
Ούτε και αν ολοχρονίς στη μοναξιά θα μείνουν
Κάτω απ'τους άφυλλους ιστούς εκεί όπου τη νύχτα
Δεν την πληγώνουν τα γιορτινά φώτα των πόλεων
μακριά από τη μουσική και τους χορούς της χώρας.
Αλλά τώρα προς τους Ινδούς
Έφυγαν οι άνθρωποι
Εκεί πέρα στις αέρινες κορυφές,
Στα όρη των αμπελιών, απ'όπου
Κυλάει ο Δορδόνης
Εκεί που ο ποταμός συγχέεται
Με τον λαμπρό και τον πλατύ, σαν θάλασσα Γαρούνα.
Η λίμνη παίρνει και δίνει την ανάμνηση
Και ο έρωτας με το ακούραστο πάντα βλέμμα του
βλέπει.
Αλλά ό,τι μένει, των ποιητών είναι έργο.
Μετάφραση: Γιάννης Σφακιανάκης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Εκδόσεις Ναυτίλος, 1995
