Σαν σήμερα, στις 14 Δεκεμβρίου 1895, έρχεται στη ζωή ένας από τους πρωτοπόρους ποιητές του υπερρεαλισμού, ο Πολ Ελιάρ. Θα δούμε το ποίημά του "Τ'αγνά πάντα μάτια τους"!
Τ'αγνά πάντα μάτια τους-ΠΟΛ ΕΛΙΑΡ
Ημέρες αργές,ημέρες βροχής,
Ημέρες από ραγισμένους καθρέφτες κι από χαμένες βελόνες,
Από ώρες παρόμοιες,ημέρες αιχμαλωσίας,
Το πνεύμα μου που αχτιδοβολούσε ακόμα πάνω στα φύλλα
Και στα λουλούδια,το πνεύμα μου είναι γυμνό σαν τον έρωτα
Η αυγή που τη λησμονάει το κάνει να χαμηλώνει το κεφάλι
Και να θεωρεί το υπάκουο και μάταιο σώμα του.
Ως τόσο είδα τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου
Θεούς ασημένιους που βαστούσαν ζαφείρια στα χέρια τους
Θεούς αληθινούς,πουλιά μέσα στη γη
Και μέσα στο νερό,τα είδα.
Τα φτερά τους είναι τα δικά μου,τίποτ'άλλο δεν υπάρχει
Παρά η πτήση τους που αποτινάζει τη δυστυχία μου,
Η έναστρη και φωτεινή τους πτήση,
Ποτάμι,πεδιάδα,βράχος η πτήση τους,
Τα διάφανα κύματα των φτερών τους,
Η σκέψη μου που στηρίζεται απ'τη ζωή και το θάνατο.
Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης
Πηγή: Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ποιήσεως Κλέωνος Παράσχου
