Σαν σήμερα,το 1841, η αποδημία του Ρώσου ποιητή Μιχαήλ Γιούριεβιτς Λέρμοντοφ. Σκοτώθηκε σε ηλικία 27 ετών σε μονομαχία. Ας ακούσουμε το φωτεινό και τρυφερό τραγούδι της ηλιαχτίδας!
Το τραγούδι της ηλιαχτίδας- ΜΙΧΑΗΛ ΓΙΟΥΡΙΕΒΙΤΣ ΛΕΡΜΟΝΤΟΦ
Είμαι η κατάχρυση ηλιαχτίδα,
χτήμα του πλούσιου και φτωχού,
παρηγοριά του απελπισμένου
και συντροφιά του μοναχού.
Δεν ξεχωρίζω πλούτη ή φτώχεια,
παντού σκορπιέμαι με χαρά,
μπαίνω απ'το κάθε παραθύρι
με τα χρυσά μου τα φτερά.
Μέσ' τα παλάτια κάθε λάμψη
την παραβγαίνω και νικώ.
Φωτίζω απλά,χαριτωμένα
κάθε σπιτάκι φτωχικό.
Στα χέρια των χλωμών αρρώστων
παίζω απαλή και στοργική,
φέρνω στο χώμα το σπαρμένο
τη φλόγα την ερωτική.
Δίνω τη δύναμη στο στάχυ
για να το χαίρουμαι μεστό.
Παίζω με τους φυλακισμένους
μέσ'στο κελί τους το κλειστό.
Μπαίνω στα στήθια της θερίστρας
σαν ερωτιάρικο πουλί.
Βαρκούλα γίνομαι στο κύμα
παραμυθένια κι απαλή!
Στα γεροντάματα είμαι ο φίλος
ο σιωπηλός, που δε μιλεί.
Πόδια γλυκαίνω κουρασμένα,
παίζω με τ'άσπρο το μαλλί...
Κι είμαι το πιο φτηνό το δώρο
για τα παιδάκια των φτωχών,
βραχιόλι γίνομαι στα χέρια
των πονεμένων τους ψυχών.
Μόνο ο τυφλός δε με κατέχει,
Και τι να τάζει να με δει!
Μα έχει κλειστά τα βλέφαρά του
και κλαίει για μένα σαν παιδί!
Είμαι η κατάχρυση ηλιαχτίδα,
χτήμα ολονών και κανενός,
χωρίς εμέ τα μάτια τάφος
κι όλος ο κόσμος σκοτεινός...
Μετάφραση: Γιάννης Αηδονόπουλος
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία, Ταξίδι στην ποίηση,Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
