Σαν σήμερα, το 1861, η αποδημία της Αγγλίδας ποιήτριας Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ. Ένα πολύ ρομαντικό της ποίημα είναι το "Τα γράμματά μου"! Για την εποχή εκείνη που οι άνθρωποι έγραφαν ερωτικά γράμματα κι αυτά αποτελούσαν έναν ολόκληρο κόσμο συναισθημάτων...
Τα γράμματά μου-ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΜΠΑΡΕΤ ΜΠΡΑΟΥΝΙΝΓΚ
Τα γράμματά μου! όλο χαρτί... νεκρό, βουβό κι' άσπρο χαρτί
κ' ωστόσο μοιάζουν ζωντανά, θαρρείς κι' ανατριχιάζουν
Στα χέρια μου που τρέμουν όπως λύνουν την κλωστή
Και στην ποδιά μου απόψε τα σωριάζουν.
Έλεγε αυτό... θέλει μαζί μου μια φορά να γνωριστεί
Σα φίλος' μιαν ανοιξιάτικη ημέρα τ' άλλο ορίζει
Να 'ρθεί το χέρι μου ν' αγγίσει' τόσο απλό... γιατί
Μ' έκανε κι' έκλαψα; Κι' αυτό... χαρτί ελαφρό... κι' αρχίζει:
"Καλή μου σ' αγαπώ..." κ' εγώ γερτή λιγοθυμούσα
Σα νά 'ριχνε η θεϊκιά βουλή φωτιά στα περασμένα.
Έλεγε τούτο: "Είμαι δικός σου" --- γράμματα σβησμένα
Τι στην καρδιά που κόντευε να σπάσει τ' ακουμπούσα.
Και τούτο... Αγάπη θα 'τανε τα λόγια σου χαμένα
Αν ό,τι μου έλεγες εδώ, να ξαναπώ μπορούσα.
Μετάφραση: Λίνα Βλάχου
Πηγή: Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ποιήσεως Κλεωνος Παράσχου
