Στις 7 Μαΐου 1892 γεννήθηκε ο Αμερικανός ποιητής Άρτσιμπαλντ Μακλίς. Στην "Ποιητική τέχνη" του δίνει τα γνωρίσματα ενός αληθινού ποιήματος!
Ποιητική τέχνη-ΑΡΤΣΙΜΠΑΛΝΤ ΜΑΚΛΙΣ
Ένα ποίημα
πρέπει ψηλαφητό κι άφωνο να'ναι
σαν στρογγυλός καρπός
βουβό
σαν αναμνηστικό μετάλλιο στον αντίχειρα
σιωπηλό σαν τη φθαρμένη απ' τον αγκώνα πέτρα
του παραθύρου, όπου το μούσκλο πια φυτρώνει.
Το ποίημα να' ναι αμίλητο
ωσάν την πτήση των πουλιών.
Το ποίημα ν' ακινητεί στο χρόνο
σαν τη σελήνη που ανεβαίνει
γλιστρώντας όπως το φεγγάρι
από κλωνάρι σε κλωνάρι
ανάμεσα στα μπερδεμένα με τη νύχτα δέντρα
και ν' αποχαιρετά
σαν τη σελήνη πίσω απ' τα φύλλα του Δεκέμβρη
μια-μια τις χρυσές θύμησες του νου.
Το ποίημα ν' ακινητεί στο χρόνο
σαν τη σελήνη που ανεβαίνει.
Το ποίημα να ισούται προς το Απίθανο
ω, για όλη την ιστορία του πόνου
χαίνει ολάνοιχτη η πόρτα του σπιτιού
κοντά της τρέμει ένα πλατύ φύλλο σφενδάμνου
γι' αγάπη η χλόη γέρνει
γι' αγάπη και δυο φώτα πλοίου στη θάλασσα...
Ένα ποίημα, όχι να λέει, να είναι.
Μετάφραση: Ήλεκτρος Μπούμης
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά, Διόσκουροι
