Σαν σήμερα,το 1923,φεύγει από τη ζωή ο μηχανικός που έργο του είναι ο πύργος -σύμβολο του Παρισιού,ο Γκιστάβ Άιφελ. Στο ποίημά του "Παρίσι", ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι συνομιλεί με τον πύργο του Άιφελ και τον καλεί ν'αγωνιστεί για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας!
Παρίσι-ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
Κουβεντούλα με
τον Πύργο του Άιφελ.
Φθαρμένο από χιλιάδες λάστιχα
Τριμμένο από εκατομμύρια πόδια
Οργώνω το Παρίσι –
Τόσο τρομερά μονάχος
Είναι φρίκη – μήτε ψυχή
Φρίκη – κανένας
Γύρω μου
Αυτοσχεδιάζουνε χορούς
τα λεωφορεία.
Γύρω μου
Σφυρίζουν τα νερά
Συντριβανωτά πετιούνται
Μεσ’ από στόματα ψαριών τεράτων
πούχουν μείνει εκεί ακόμα
Απ’ την εποχή του Λουί Κενζ.
Μπαίνω στην πλατεία Ομονοίας.
Περιμένω
Ώσπου σηκώνοντας τη νευριασμένη του κορφή
Βαριεστημένος απ’ την παρακολούθηση
των γύρω του σπιτιών.
Έρχεται να με συναντήσει
Ένας μπολσεβίκος
βγαίνοντας απ’ τα σύγνεφα
Ο Πύργος του Άιφελ
Παληκαρίσα.
Σσσ…
Πύργε,
Πάτα στα νύχια.
Το φεγγάρι
Στραβοκοιτάει σαν γκιλοτίνα.
(Χαμηλώνω τη φωνή και ψιθυρίζω).
Άκουσέ με
(Και μουρμουρίζω
Μπουζζζζ
Στο ραδιο-αφτί του).
Έχω κάνει προπαγάνδα
Σ’ όλα όσα γίναν και χτίστηκαν.
Θέλουμε μονάχα να μας πεις –
Αν συμφωνάς,
Πύργε
Αν θέλεις νάμπεις πρώτος
Σε μια εξέγερση.
Πύργε –
Αν πεις το ναι
Σ’ ‘εκλέγουμε αρχηγό!
Δεν είναι για σένα –
Μεγαλοφυΐα των μηχανών –
Να χαραμίζεσαι δω χάμω
Με τους στίχους
του Απολλιναίρ.
Δεν είναι τόπος αυτός
Για τα σένα
Τούτος ο τόπος της φθοράς
Τούτο το Παρίσι που γέμισε πόρνες
Ποιητές,
Χρηστηματιστήρια,
Τα Μετρό συμφωνάνε
Τα Μετρό είναι μαζί μας –
Θα ξεράσουν το πλήθος
Μεσ’ απ’ τα καγκελόφραχτα τούνελ.
Θα σκουπίσουν και θα ξύσουν
Με αίμα απ’ όλους τους τοίχους
Τις ρεκλάμες του λούσου
Των αρωμάτων και της πούδρας.
Τόχουν πιστέψει –
Ποιος ο λόγος να ξεχύνονται χτυπώντας τις ρόδες
Με τα βαγόνια της πρώτης για τους πλούσιους;
Δεν είναι όχλος τα Μετρό!
Τόχουν πιστέψει:
Οι δικές μας ρεκλάμες
Τους πάνε πιο καλά
Τα’ απλά πάνω
Και τα πλακάτ του αγώνα.
Πύργε –
Μη φοβάσαι τους δρόμους!
Κι αν οι δρόμοι δεν αφήσουν τα Μετρό –
Τα λιθόστρωτα είναι καρφωμένα με ράγιες.
Θα ξεσηκώσω τις ράγιες σ’ εξέγερση.
Φοβάσαι;
Κοπάδια τρακτέρ θα σε διαφεντέψουν.
Σκιάζεσαι ακόμα;
Θαρθεί σ’ ενίσχυσή μας η συνοικία της Ριβ-Γκος.
Μη φοβάσαι!
Θα βάλω μπροστά και τις γέφυρες
Δεν είναι τόσο εύκολο
Να περάσουν κολυμπώντας το ποτάμι!
Οι γέφυρες
Ξετρελαμένες απ’ την πυκνή κυκλοφορία
Θα σηκωθούνε απ’ τις όχτες του Παρισιού.
Με το πρώτο σύνθημα
Όλες οι γέφυρες θα μπουν στην ανταρσία –
Και θα πλαντάξουν
Κάθε περαστικό
Πάνω στα τόξα τους.
Όλα ξεσηκώνονται.
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Σε δεκαπέντε
Σε είκοσι χρόνια
Η δύναμη σκορπάει
Τ’ ατσάλι νερουλιάζει
Και μια απ’ αυτές τις νύχτες
Τα πράγματα
Θα πάνε
Να πουληθούνε
στη Μονμάρτη.
Έλα Πύργε
Σε μας!
Εκεί –
Είσαι πιο χρειαζούμενος.
Λάμποντας με τα’ ατσάλι σου
Τρυπώντας τους καπνούς,
Θα σε υποδεχτούμε.
Έλα σε μας.
Θα σε καλοδεχτούμε
Πιο στοργικά κι απ’ την πρώτη μας αγάπη.
Έλα στη Μόσχα!
Η Μόσχα
Έχει τόπους για όλους.
Όλοι θα σ’ έχουν στο δρόμο τους!
Ο καθένας
Θα φροντίζει τα πρωινά σου.
Εκατό φορές τη μέρα
Θα καθαρίζουμε το μπρούντζο και τ’ ατσάλι σου
Να λάμπει σαν τον ήλιο.
Άσε αυτή την πολιτεία
Το Παρίσι των δανδήδων
Το Παρίσι των μεγάλων Βουλεβάρτων
Που σπάνε τις μασέλες απ’ το χασμουρητό
Ας την να τελειώσει όπως είναι
Στο δάσος της Βουλώνης
Στα μουσεία
Σ’ ένα Λούβρο κοιμητήρι των πάντων.
Βάδισε μπροστά
Με τα γερά σου ποδάρια
Που πήραν νεύρο και ζωή απ’ τα σχέδια του Άιφελ.
Μες στον πλατύ μας ουρανό
Άσε το μεγάλο σου φρύδι
Να ραδιωθεί
Έτσι π’ ακόμα και τα κόκκινα αστέρια μας
Να σε καλοκοιτάξουν!
Αποφάσισε, Πύργε –
Ολόγυρα σου οι εξεγέρσεις
Τραντάζουν απ’ τα νύχια ως την κορφή
Το γέρικο Παρίσι!
Έλα σε μας!
Σε μας, στην Ε.Σ.Σ.Δ.!
Έλα. Πάμε –
Εγώ –
Αναλαμβάνω
Να σου βγάλω διαβατήριο!
1922
