Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977, φεύγει από τη ζωή η μοναδική ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας. Ο "Οίστρος" είναι ένα από τα ποίηματα που έγραψε γι'αυτήν ο φίλος της Πιερ Πάολο Παζολίνι.
Οίστρος-ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ ΠΑΖΟΛΙΝΙ
Αυτή η σκιά που έχει πέσει πάνω σου, αυτήν που ακούω
να σου μιλά αδίκως,
πόσο καιρό παρέμενε στα μέρη σου! Τώρα
αυτός την έχει υποχρεώσει να μεγαλώσει – όπως τους μήνες
στους οποίες οι νύχτες κατεβαίνουν όμοιες με θεομηνίες
και μέσα από τους τόπους της ζωής, που είναι λίγοι
Επέλεξε εσένα, αλάθητη και αδιάφορη (για εμάς που κρίνουμε
σαν παιδιά)∙ και πάνω σε σέ έχει πέσει∙
το αποτέλεσμα είναι πως έχεις ανακτήσει την απόστασή σου
και η ισορροπία έχει αποκατασταθεί, η μοιραία ισορροπία∙
κι έτσι, ο καθένας στη θέση του ξανά-
Γιατί παράγει τόση ταπείνωση να ξέρω εκείνο που είναι τόσο απλό;
Μπήκες στο παιχνίδι από εκείνον τον Γνώστη
που παραχωρεί μεγάλες παύσεις∙ μα πάντα στο τέλος ξανακαλεί
στις εργασίες μας∙ που δεν είναι άλλο πράγμα
από το να ξέρουμε πως είναι αυτός.
Σ’ έχει χειριστεί σαν ένα από τα τόσα πλάσματα∙ κι εσύ, πιστεύοντάς σε για
ελεύθερη, ρίχτηκες με ορμή άλλων αιώνων,
Με άλαλη ορμή, με το πέρασμα ενός ναύτη στη συνάντησή του με τη θάλασσα-
ακόμη περήφανη που είναι «μια κοπέλα της πόλης»
και γεμάτη με πανάρχαια ηθική
αλαζονική από γενεές και περιοχές
Με τέτοια έννοια του γελοίου που έχει μαθευτεί (ή επιβεβαιωθεί) στο μέγα κόσμο
έριξες τον εαυτό σου αφελώς, σαν ένας ατρόμητος κλόουν
στο καθήκον του, δαιμονισμένος απ’ το στόχο:
δεν έχεις κάνει τίποτα μισό
τα συναισθήματά σου ήταν αληθινά, μεγάλα συναισθήματα: ήταν η στιγμή
στην οποία αυτός μας αφήνει ελεύθερους
απολύτως ελεύθερους
Δεν πρόκειται για το Θεό!
