Σαν σήμερα,στις 22 Ιανουαρίου 1788 ξεκινά η ζωή του Λόρδου Μπάιρον που έμελλε να είναι σύντομη. Θα γνωρίσουμε ένα ποίημα που έγραψε την ημέρα των γενεθλίων του τρεις μήνες πριν πεθάνει.! Χαρά για τον αγώνα της Ελλάδας και βαθιά μελαγχολική διάθεση για τη ζωή του...
Είναι καιρός- ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΪΡΟΝ
Είναι καιρός αυτή η καρδιά ατάραχη να μείνει
αφού τις άλλες έπαψε καρδιές να συγκινεί.
Κι ως τόσο, αν κι ανήμπορος ν'αγαπηθώ σαν πρώτα,
ν' αγαπήσω κι άλλο λαχταρώ.
Οι μέρες που μ' απόμειναν σαν κίτρινο είναι φύλλο
φύγανε πια του έρωτα τ'άνθια και οι καρποί.
Ο σκώληκας και το χτικιό και το κρυφό μαράζι
τούτα μου μείναν σύντροφοι πιστοί...
Μα δεν πρέπει με τέτοιο τρόπο και σ'αυτό το χώμα
παρόμοιες σκέψεις να μου ταράζουν την ψυχή,
τώρα που η δόξα το μνήμα ηρώων στολίζει
και στεφανώνει ηρώων κεφαλές.
Το σπαθί και το λάβαρο,να το πεδίο της μάχης!
Τη δόξα και την Ελλάδα τριγύρω μου κοίτα!
Ο Σπαρτιάτης στην ασπίδα του πάνω φερμένος,
δεν είχε πιο μεγάλη λευτεριά!
Ξύπνα! (δε λέω τώρα ξύπνα στην Ελλάδα,
τι έχει ξυπνήσει από καιρό!)
Ξύπνα!εσύ ψυχή μου! Σκέψου μέσ' από ποιους
το αίμα της ζωής σου προς την αρχέγονη λίμνη κυλάει
και δώσε ένα τέλος γοργό!
Πνίξε τα πάθη που ξυπνούνε πάλι στην ψυχή σου,
ανάξιε της αντρικής ζωής! για σένα
της ομορφιάς χαμόγελα και θυμωμένο βλέμμα
αδιάφορα από τώρα πρέπει να'ναι.
Σαν κλαις τα χαμένα σου νιάτα,τότε τι ζεις;
Του τιμημένου θάνατου η χώρα,να την!
σήκω κι όδεψε στου πολέμου τους κάμπους
και δώσ'τη στερνή σου πνοή!
Ζήτησε κείνο που λίγοι ζητούν και πολλοί το βρίσκουν,
έναν τάφο στρατιώτη,καλύτερος τούτος θα'ναι για σε,
και κοίτα γύρω,διάλεξε το δικό σου τον τάφο
και γείρε στερνή γαλήνη να βρεις.
Μετάφραση: Γεώριος Γεωργιάδης Αρνάκης
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδόσεις Διόσκουροι,1976
