Σαν σήμερα,το 1978, καθιερώνεται στην Ελλάδα, η τριακονταπενταετία για όλους τους εργαζόμενους ,με πλήρη σύνταξη στα 58 χρόνια. Έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι από τότε. Και κρίμα για όσους αισθάνονται πως δουλεύουν χωρίς ελπίδα...
Δουλειά χωρίς ελπίδα- ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΤΕΪΛΟΡ ΚΟΛΕΡΙΤΖ
Όλα δουλεύουν στην πλάση. Για δες: Τα μελίσσια βουΐζουν,
απ’ τις φωλιές τους οι σάλιαγκοι βγήκαν· στρουθιά φτερουγίζουν.
Και να που κι ο γέρος χειμώνας κι αυτός στο γαλάζιο του απείρου
έχει στα μάτια του κάτι σα φως ανοιξιάτικου ονείρου.
Μόνος εγώ μέσα σ’ όλα με δίχως δουλειά τριγυρνάω,
κι ούτ’ αγαπώ, κι ούτε μέλι τρυγώ, κι ούτε πια τραγουδάω.
Κι όμως γνωρίζω κάτι άγνωστους όχτους που αμάραντ’ ανθίζουν,
ξέρω κρυμμένες πηγές που το νέκταρ σε ρυάκια σκορπίζουν.
Γι’ άλλους, αμάραντα, αλλοίμονο, γι’ άλλους αν θέλετ’ ανθίστε·
όχι! για με μην ανθίστε. Μακριά μου ρυάκια κυλήστε·
μ’ έν’ αστεφάνωτο μέτωπο φεύγω με χείλη φρυγμένα,
κι αν με ρωτάς ποιος με πνίγει καημός, άκου τούτο από μένα:
Δίχως ελπίδα η δουλειά νέκταρ μέσα σε κόσκινο χύνει,
και δίχως κάποιο σκοπό η ελπίδα δε ζει· μήτ’ εκείνη.
Μετάφραση: Λάμπρος Πορφύρας
Πηγές: Ανθολογία της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ποιήσεως Κλέωνος Παράσχου
& https://www.diaskedasi.info
