Σαν σήμερα, στις 2 Νοεμβρίου 1975, δολοφονείται ο Πιερ Πάολο Παζολίνι. Πολύπλευρος καλλιτέχνης, όντας ηθοποιός, ποιητής, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, σφράγισε με το έργο του μια εποχή. Συγκλόνισε με τη ζωή, την τέχνη και τον θάνατό του. Θα δούμε το ποίημά του "Απόσπασμα επιστολής προς το παιδί απ' την Κοντινιόλα"!
Απόσπασμα επιστολής προς το παιδί απ'την Κοντινιόλα-ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ ΠΑΖΟΛΙΝΙ
Αγαπητό μου παιδί,ναι,και βέβαια να συναντηθούμε,
όμως μην περιμένεις τίποτε απ'αυτή τη συνάντηση.
Αν περιμένεις κάτι-μια νέα αυταπάτη,μια νέα ματαιότητα:
από κείνες που η ναρκισσιστική αξιοπρέπεια τους κάνει καλό,
όπως η θλίψη.Στα σαράντα είμαι όπως ήμουν και στα δεκαεφτά.
Απογοητευμένος,ο σαραντάρης κι ο δεκαεφτάρης
μπορούν βεβαίως να συναντηθούν,ψελλίζοντας
ιδέες που συγκλίνουν,για προβλήματα-κ'ανάμεσά τους
αυτά π'ανοίγουν οι δυο δεκαετίες,ολόκληρη ζωή,
και που μόνο φαινομενικά είναι τα ίδια.
Ώσπου μια λέξη,από αβέβαια λαρύγγια,
μια λέξη στεγνή απ'το κλάμα και την επιθυμία της μοναξιάς-
αποκαλύπτει την ανίατη διαφορά τους.
Και,μάλιστα,εγώ θα πρέπει να είμαι "ο πρεσβύτερος ποιητής"
και τότε θ'αρχίσω την ειρωνεία
-και θα σε φέρω σ'αμηχανία: όντας ο σαραντάρης,
νεότερος και πιο εύθυμος απ'τον δεκαεφτάρη,
ο ίδιος κύριος της μοίρας του τώρα.
Εκτός απ'αυτό το παρουσιαστικό,αυτό τ'ορισμένο ύψος,
δεν έχω τίποτ'άλλο να σου πω.
Είμαι φιλάργυρος,κι αυτά τα λίγα που κατέχω
τα κρατώ σφιχτά πάνω στη διαβολική καρδιά μου.
Και την απόσταση ανάμεσα στα μήλα και στο πηγούνι,
το στόμα που το παραμόρφωσαν τα χαμόγελα
της δειλίας,και το μάτι που έχασε
τη γλυκύτητά του,σαν σύκο που ξύνισε,
θα τα'χεις δει΄ το αληθινό πορτρέτο αυτής της ωριμότητας
που σε πληγώνει,μια ωριμότητα όχι αδελφική.
Τι μπορεί να σ'ωφελήσει ένας άνθρωπος αυτής της ηλικίας;
Απλά λυπημένος μες στην ισχνότητα που καταβροχθίζει τη
σάρκα του;Αυτά που έδωσε τα'δωσε,τ'άλλα είναι ξερή ευσέβεια.
Μετάφραση: Ηλίας Κυζηράκος
Πηγή: Νέα παγκόσμια Ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδόσεις Διόσκουροι,1976
