Σαν σήμερα, στις 6 Σεπτεμβρίου 1907, έφυγε σπό τη ζωή ο Γάλλος ποιητής Ρενέ Φρανσουά Αρμάν Προυντόμ, γνωστός ως Σιλί Προυντόμ. Ήταν ο πρώτος που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1901. Θα δούμε τα συγκινητικά "Αιμάτινα άνθη", ένα ποίημα που γράφτηκε για την ποτισμένη γη με το αίμα των πολεμιστών!
Αιμάτινα άνθη- ΣΙΛΙ ΠΡΟΥΝΤΟΜ
Όταν μας πήρε του πολέμου η μπόρα,
από τον ήλιο η άνοιξη απλωνόταν.
Άνθη υψώνονται εκεί που ως τώρα
πολεμιστές αλληλοσκοτωνόταν.
Κι αν έχουν τους νεκρούς τ'άνθη κρυμμένους,
κι αν είν'αυτή η βοσκή τους τρομερή,
τους κάλυκές τους έχουν ανοιγμένους,
σαν πέρυσι είν'αχνοί και δροσεροί.
Πώς είν' η αγράμπελη γαλαζωμένη;
λευκό το κρίνο πώς να ξαναβγεί;
πώς κάτασπρη κ'η μαργαρίτα μένει
σαν εποτίστη τόσο αίμα η γη;
Σαν ο χυμός που δίνει τους το χρώμα
μ'αίμα του ανθρώπου έχει γενεί,
πώς ημπορούν ν'ανθούνε ακόμα
κι' ούτε άλικη κηλίδα να φανεί;
Τους φαίνεται, θαρρούνε κ'η ντροπή
από παλιά παρτέρια κουρσεμένα
ως των καλύκων θάβγει την κορφή
απ' της πατρίδας τα βαθιά τα στέρνα.
Βλέπουμε ο ξένος να το ανθολογάει,
μα κι' ούτε καν τον έχει οχθρευτεί,
κι'όταν διαβαίνει,το άνθος δε μαδάει
να μη χαμογελάσει καν στο νικητή.
Κανείς ανθός δε λέει στο μελίσσι
"Δεν έχω μύρο τούτη τη φορά".
Στην πεταλούδα που θα το ξυπνήσει
"Φύγε και μου είσαι τώρα οχληρά".
Μήτε ένα στις πεδιάδες του θανάτου
που δύστηνα παιδιά είναι πεσμένα,
από ντροπή δεν έχει με τα πέταλά του
τα φέγγη του θριάμβου ισκιωμένα.
Το πένθος μας, τη δόξα τους που υφαίνει,
τίποτα δεν το μαρτυράει αυτό,
γιατί θυμητικό στ'άνθη δε μένει.
Νέα εσείς στον κόσμο τον παλιό,
Ω άνθη, τις καινούργιες σας πορφύρες
λυπητερά κρατήστε διπλωμένες,
μη τάχα δε σας συγκινούν οι χήρες
των νεαρών καρδιών πούναι θαμένες;
Σ'όλα μας τα λογής λογής κακά
απλώστε και μη μετανοείτε,
Άνθη Γαλλίας και συγγενικά
σωστό είναι τους νεκρούς μας να θρηνείτε.
Μετάφραση: Νίκος Στρατάκης
Πηγές: Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
