Στις 2 Απριλίου 1979 λαμβάνει χώρα η τελετή βράβευσης ενός μαθητικού λογοτεχνικού διαγωνισμού. Στην κριτική επιτροπή συμμετέχουν ο Ηλίας Σιμόπουλος, ο Δ.Π.Παπαδίτσας,ο Γιωργής Κότσιρας κι ο Γιώργος Θαλάσσης. Ένας μαθητής της Γ΄Λυκείου από ένα σχολείο της Καλλιθέας κερδίζει το τρίτο βραβείο. Σήμερα ο Νίκος Δαββέτας είναι ένας καταξιωμένος λογοτέχνης και κριτικός.Έχει εκδώσει επτά ποιητικά και επτά πεζογραφικά έργα. To μυθιστόρημά του "Άντρες χωρίς άντρες" τιµήθηκε το 2022 µε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήµατος και µε το Βραβείο Ελληνικού Μυθιστορήµατος Athens Prize for Literature. Τέσσερα µυθιστορήµατά του συµπεριλήφθηκαν στις βραχείες λίστες των κρατικών βραβείων· Το βιβλίο του " η Εβραία νύφη" τιµήθηκε το 2010 µε το βραβείο µυθιστορήµατος της Ακαδηµίας Αθηνών. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Εμείς θα γνωρίσουμε το ποίημά του "Χτίζουμε" που του απέδωσε τιμές στα μαθητικά του χρόνια!
Χτίζουμε-ΝΙΚΟΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ
"Οι αδελφοί μας χτίζουνε το φως τους"
PAUL ELUARD
Γ΄τάξη Α΄Λυκείου Αρρένων Καλλιθέας
Το χώμα μύριζε απογοήτευση μετά τη βροχή.
Τα ονόματα σβησμένα στο πεζούλι,
οι ματιές ξεχασμένες στα κάγκελα,
ξεχασμένες στα σύρματα της αυλής,
σαν πολύχρωμα εσώρουχα,
τα φιλιά στο πεζοδρόμιο πεταγμένα σαν αποτσίγαρα,
κάτω από τη μασχάλη ο φίλοε μας ο Ελυάρ
και το φως της λάμπας από πάνω να μας ζαλίζει.
Οι ιδέες μας έγιναν μπλουζάκια στο μοναστηράκι
ή μπρελόκ στα κλειδιά μας.
Οι ώρες μας μαζεύονται,
οι μέρες χωράνε πια στις τσέπες του σακακιού μας,
ο χρόνος κυλάει σαν τα βρωμόνερα στους δρόμους,
παρασέρνοντας στο πέρασμά του
αναμνήσεις κι ελπίδες για τους υπονόμους.
Την Κυριακή ξαναπήγαμε στο σπίτι που μένουν
οι αναμνήσεις μας.
Ανοίξαμε σιγά-σιγά για να μην ενοχληθούν
και μείναμε ώρες 'κει μέσα.
Όταν φύγαμε προσπαθήσαμε επιτέλους
να ξεφορτωθούμε το κλειδί αυτού του σπιτιού.
Εκείνο όμως δεν έφευγε με τίποτε απ'το χέρι-
έγινε πια το έκτο μας δάκτυλο.
Και να που φτάσαμε
μέσα από τις γκρεμισμένες πολιτείες,
μέσα από τα γκρεμισμένα όνειρα,
μέσα από τα γκρεμισμένα μάτια της αγαπημένης,
να βλέπουμε ίσα μπροστά το θάνατο,
ίσα μπροστά ένα κουτάκι ασπιρίνες
ή ένα ξυραφάκι SUPER ευρωπαϊκής κατασκευής.
Και να που φτάσαμε εδώ
μ'ένα τραγούδι αγάπης,
σκοτωμένο στην άκρη του δρόμου,
κι ένα παλιό τετράδιο με ποιήματα για ταφόπετρα.
Αύριο θα γράψουμε ξανά ποιήματα,
που να μιλάνε
για την πρόοδο του πολιτισμού μας,
γύρω μας όμως πάντα κάνει ψύχρα,
πολλή ψύχρα κι είναι ακόμα Σεπτέμβρης.
Καλά όλα αυτά,φτάσαμε όπου φτάσαμε.
θα υποκύψουμε:
Τ'άλλα είναι περιττά λόγια,
λόγια για τις βιβλιοθήκες
ή τους ποιητικούς διαγωνισμούς.
Μες στις γωνιές της αποτυχίας,
συζητώντας με το αύριο και το χτες,
για τα λάθη μας,ανάμεσα σ'ένα τσιγάρο,
θα πάρουμε τις νέες μας αποφάσεις,
θα τις δοκιμάσουμε χτυπώντας τες στο αμόνι
της πραγματικότητας.
Και μ'αυτές θα φτιάξουμε την πανοπλία μας
για τη νέα μάχη,για πιο ψηλά.
Πιο ψηλά από τον τσιμεντένιο μας πλανήτη,
μια δρασκελιά ακόμα και θα περάσουμε
και τα σύννεφα.
Μια δρασκελιά και θα περάσουμε την εποχή μας.
Γ΄βραβείο Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Διηγήματος 1979
Πηγή: Βραβευμένα Έργα Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Διηγήματος 1979
