Τραγούδι για τον καθρέφτη και πρωινή άνθιση-ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Τραγούδι για τον καθρέφτη και πρωινή άνθιση-ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Το μακρινό 1979 πραγματοποιήθηκε ένας μαθητικός λογοτεχνικός διαγωνισμός. Ένας μαθητής της Β'Λυκείου, ο Γιώργος Αλεξόπουλος από τη Χαλκίδα, τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο. Το πανέμορφο ποίημά του που θα δούμε σήμερα λέγεται "Τραγούδι για τον καθρέφτη και πρωινή άνθιση"! 

Τραγούδι για τον καθρέφτη και πρωινή άνθιση-ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Β΄τάξη Α΄Λυκείου Αρρένων Χαλκίδας

Πόση αντοχή μπορείς να έχεις,
όταν δεν είσαι ζωγράφος να ζωγραφίσεις την άνοιξη
πόση αντοχή μπορείς να έχεις να την περιμένεις;
Φυσάνε οι ξεροφοίνικες και γεμίζει η θάλασσα κύματα
σαν πίνακας του τρανού ζωγράφου της Ταϊτής,
σαν την πιο νόμορφη γυναίκα της γης...

Με διαπερνάει η μυρωδιά του καλοκαιριού
που φαντάζομαι .
σα φρέσκος ανανάς είναι το όνειρο,
σα σταφύλι την ώρα που το τραγουδάς στον τρύγο.
Χαμογελάει η θάλασσα,
την άλλη στιγμή ο ξεροφοίνικας γέρνει .
η ομορφιά σου είναι απέραντη σα σταγόνα,
μέσα στη σκιά του.

Σε ζωγραφίζω στον ουρανό και σε φτιάχνω αόρατη.
Είμαι μόνο δεκαεφτά χρονώ και το χέρι μου τρέμει,
τα χρώματα μού ξεφεύγουν.
Με σπρώχνει η θάλασσα
κι ο ήλιος που σημαδεύει το χέρι.
Με βοηθάει ο "Θεός"...

Σ'αποτελειώνω τώρα και ξεφεύγω
την προσοχή των παραδείσιων πουλιών.
Πιάνω ένα,το πιο όμορφο,
το βάζω σε κλουβί από μπαμπού
και το φέρνω να σου κρατά συντροφιά.
Ύστερα φεύγω,ύστερα έρχομαι.

Κλαις και γεμίζω θάλασσα την καρδιά μου,
για να σε πνίξω σ'αυτήν.
Ν'ανεβείς ψηλά!
Μα είσαι ψηλά!
Είσαι τόσο ψηλά που ο ξεροφοίνικας δεν σε φτάνει.
κρατώ τα πινέλα μου και σε δείχνω.
Ύστερα μου ρίζνεις το βλέμμα σου χωρίς να θες.
χωρίς να ξέρεις που βρίσκομαι
και γω τρέχω να κρυφτώ,
να τελειώσω το έργο μου.

Όχι,δεν τελειώνει έτσι ένας πίνακας!
Κι αν ο "Θεός" νόμισε πως με βοήθησε,
έκανε λάθος.
Όχι,δεν τελειώνει αυτός ο πίνακας!
Ο ξεροφοίνικας κοιτά κι απορεί
κλαίει τη νύχτα,γιατί νομίζει
πως δεν είσαι πια ευτυχισμένη.
Κόντεψα να τον πιστέψω κι έφυγα για λίγο.
Η θάλασσα μ'ακολούθαγε σ'όλο το ταξίδι
καθώς κολύμπαγα,
τελικά με γύρισε στο μέρος που ξεκίνησα.
Ένας ήταν ο δρόμος και μου τον έδειξε.
Τον πάτησε γερά με γραμμές
που χάραξε το φεγγάρι,
για να μην μπορώ να τον χάσω ποτέ...

Δώσε μου το χέρι σου να σε πάω.
Δώσε μου το χέρι σου ν'αρχίσουμε.

Δεύτερο βραβείο Πανελλήνιου μαθητικού διαγωνισμού διηγήματος-ποιήματος 1979

Πηγή: Βραβευμένα έργα Πανελλήνιου μαθητικού διαγωνισμού διηγήματος-ποιήματος 1979

Έννεπε Μούσα

Έννεπε Μούσα!
Για τους εραστές της ποίησης και της στιχουργικής!
Για προβολή γνωστών κι άγνωστων δημιουργών!
Για επικοινωνία μέσα από έργα αγαπημένα!
Έννεπε Μούσα!
Με όχημα την πένα, το ταξίδι, τ’ όνειρο!!!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια της διαχειρίστριας.

Βρείτε το βιβλίο:
https://www.ianos.gr/
https://www.protoporia.gr