Θα γνωρίσουμε ένα ποίημα που τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο σε μαθητικό λογοτεχνικό διαγωνισμό. Δημιουργός του είναι η Χρυσούλα Μιχοπούλου, τότε μαθήτρια της Γ' Λυκείου. Ο τίτλος του; "Γαλάζιο μου Αιγαίο"!
Γαλάζιο μου Αιγαίο - ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΥ
Γ΄Τάξη Λυκείου Λιβανείου Χίου
Ψυχή της Ελλάδος γαλάζιο Αιγαίο
να υμνήσω θέλω την ομορφιά σου
και το τραγούδι μου διαλαλαλητής,
σ' Ανατολή και Δύση.
Ξακουστό Αρχιπέλαγος
με του Αιγαία τ' όνομα
που σφιχτοδέθηκε
ο ελληνισμός μαζί σου.
Ζευγάρωσαν στα μονοπάτια σου
Ελληνικοί πολιτισμοί
από Κρήτη, Μυκήνες, Αθήνα
ως τη γλαυκή Ιωνία.
Πολύπτυχο σεντόνι ατλαζένιο
σε βλέπω ν’ απλώνεσαι πέρα
κι απέραντη με γιομίζεις σαγήνη.
Τον κυματισμό σου ακούω
που είναι της καρδιάς μου ο χτύπος,
της ευωδιάς σου αναπνέω φρεσκάδα,
ζωντανεύω σα γεύομαι την αρμύρα σου.
Ω ,υπέροχης μαγείας ο φλοίσβος!
Σ' ακρογιάλια δαντελωτά
ακουμπώ τα όνειρά μου
κατάφορτα στοχασμοί και λαχτάρες.
Τρυφερά οι θάλασσές σου
τις στεριές περιβρέχουν
και λένε τον πλάνο σκοπό τους
σ’ απόκρημνα βράχια
με φτωχά ρημοκκλήσια.
Συνυφασμέν’ η ζωή μου μαζί σου
θρύλος κι ιστορία
γαλάζιο Αιγαίο μου.
Απ’ τα βάθη αιώνων
πελαγίσια η φωνή σου
εντός μου μιλεί,
στις φλέβες μου αίμα.
Σμίγει ο παλμός μου
με το νερένιο σου ήχο
σκοπός και νόημα της ύπαρξής μου.
Διαμάντια, ζαφείρια, η γαλήνια μορφή σου
καθρέφτης πολύτιμος,
Αιγαίο, αγάπη μου,
κι ακολουθώ του φεγγαριού το δρόμο
που χαράζει στ' ασημένια νερά σου.
Κρυμμένοι στ’ ανεμοτάραμα
καημοί και πόθοι,
καθώς θωρώ ν’ αγκαλιάζεις
τις χαμένες Πατρίδες
στην πικραμένη γη της Ιωνίας
μαρτυρική, προδομένη.
Περήφανο μάχεσαι
την τρικυμιά που σε δέρνει.
Ράντιζέ με αφρόλευκο χάδι
από σένα γλυκύτατο.
Ψιθύριζέ μου μυστικά παραμύθια.
Στους χαρούμενους γιαλούς σου
ας μου φέρει το κύμα
τις μακρινές πεθυμιές μου.
Ταξιδευτής με τον Ωρίωνα
τετράπλατα διάβηκα
τα ρέματά σου όλα .
κάτω στα περιγιάλια
παιχνιδίζουν μαζί σου
μαϊστράλια τρελά.
Παλεύω με τον άνεμο που βροχοδέρνει σε .
τα πλούτια σου εσύναξα,
τους καημούς σου ήπια
και τα φιλιά σου χόρτασα,
τους άγριους θυμούς σου.
Σειρήνες, γοργόνες καλές
φέρτε το πλεούμενο
στα καλόχτιστα του Αιγαίου μουράγια•
στα λιμάνια πόνος προσμένει
και νοσταλγία πολλή.
Κραταίωνε, Θε μου,
του Αιγαίου τα ουρανοθέμελα,
τις επάλξεις τού γένους.
Προστάτευέ το στοργικά
της φυλής μας το τρόπαιο.
Βαρύτιμο απόχτημα
αγώνων και μόχθων,
της Πατρίδας φρουρεί
βωμούς και εστίες.
Χιλιολάτρευτο έμβλημα,
ο Έλληνας
δε φείδεται θυσίες για τούτο.
Τρεχαντήρια οι θύμησες
μάς δένουν με το υγρό του στοιχειό
που γενναίοι βρήκανε τάφο.
Ψάλλω το κάλλος σου,
λατρεμένο Αιγαίο.
Στης αύρας μεθώ την πνοή,
όρκο κάνω για σένα.
Με θαμπώνουν τα δάκρυα
σαν αντικρύ μου
η απλωσιά σου γιγάντια
ξεχυλίζει απέραντη
καμάρι, χαρά μου.
Φρεσκοντυμένο τ’ απόβροχο
λούζεσαι
απ’ το χρυσό τάσι του ήλιου,
θησαυρέ μου Αιγαίο.
Η ποδιά σου ολοκέντητη
ξεδιπλώνεται
σ’ ακρωτήρια και όρμους
πλουμιστή με πολύχρωμα
πετράδια, κοχύλια.
Το μεγαλείο σου,
ζηλότυπα οι ξένοι φθονούν,
πανάκριβό μου Αιγαίο΄
μα μεις φυλαχτό μας σε νιώθουμε
στο λαιμό τής πανώριας Ελλάδας.
Άγρυπνα βλέφαρα κρατώ
σ' επιβουλές πολεμόχαρων,
λατρευτό μας Αιγαίο.
Ιδανικό κάθ' Έλληνα
αχτινοβόλα καταγάλανο
του Ποσειδώνα βασίλειο.
Η πανοπλία μου,
αγάπη για σένα,
τους θόλους σου ιερή προστατεύει .
σπαρμένο παραδείσου νησιά
και ακτές μυριαγάπητες.
Ζωγραφιά γλυκοθώρητη,
με θέλγητρα θεία,
ροδαυγές χρυσοστόλιστες,
δειλινά μαγεμένα.
Με άρπες μελωδικές
τ' ακροθαλάσσια νανούριζε
ελληνικό μας Αιγαίο,
αγέρωχο πέλαγος,
ψυχή τής Ελλάδας.
Από χρόνια πανάρχαια
αυλακώνουν τους δρόμους σου
η Αργώ και του Μίνωα
ξακουσμένα καράβια.
Της Αθήνας τριήρεις,
του Βυζάντιου δρόμωνες,
του Εικοσιένα τα βρίκια
και στόλοι περίτρανοι
με τιμή και με δόξα.
Αιγαίο μου, λίκνιζε
φιλόξενους κόρφους,
αμμουδιές χρυσαφιές
γραφικά ψαροχώρια,
πλαγιές καταπράσινες,
πλούσιες κοιλάδες,
πολιτείες πανέμορφες,
που πλημμύρα το φως
και μελτέμι τις ζώνει.
Αιγαίο ελληνικό,
εθνικής παράδοσής μας σφραγίδα,
Ξένο ποτέ δε θα δεχτώ
διαφεντευτή
στα γαλανά νερά σου.
Α΄Βραβείο Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Διηγήματος-Ποιήματος 1978
Πηγή: Βραβευμένα Έργα Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Διηγήματος-Ποιήματος 1978-Εθνικό Ίδρυμα "Ο βασιλεύς Παύλος"
