Είμαι από τους ανθρώπους που έχουν κάνει ασήμαντα λάθη στη ζωή τους. Παρ'όλα αυτά , όταν ήμουνα παιδί στενοχωριόμουνα για μικρολάθη και παραλείψεις,λες και γεννηθήκαμε να τα κάνουμε όλα σωστά. Όχι πια! Έχω πολλά χρόνια να λυπηθώ για πταίσματα της καθημερινότητας . Aυτό παλεύω να διδάξω και τους μαθητές μου. Να προσπαθούν μόνο και να μην εγκαταλείπουν . Να χτίζουν στα λάθη τους! Ένα ποίημά μου με θέμα τα "λάθη" μοιράζομαι σήμερα μαζί σας!
Οι φίλοι μου τα λάθη- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ
Σε παρακάλεσα να μην κάνω λάθη.
Μου είπες πως δε γίνεται,αφού δεν είμαι θεός.
Σου παραπονέθηκα πως πονάει βαθιά η αποτυχία.
Μου φώναξες να σχίσω την κάπα του εγωισμού.
Τρόμαξα όταν κοίταξα στον καθρέφτη της συνείδησής μου.
Με συμβούλεψες να ψάξω την ομορφιά στις ρυτίδες της ασημαντότητάς μου.
Κουράστηκα στο σκαρφάλωμα του όρους της αντοχής μου.
Μου έδειξες χίλιους τρόπους να ερμηνεύω την κάθε πτώση.
Σκόνταψα πάνω σε τοίχους.
Μου άνοιξες πόρτες και με φιλοξένησες.
Ταξίδεψα και πέρασα τις Συμπληγάδες.
Μου ψιθύρισες να χαρώ που είμαι ζωντανή.
Ύφανα κουρτίνες να κρύψω την ντροπή μου.
Tην ενοχή μου την έντυσες περηφάνια.
Άναψα το τζάκι της θαλπωρής να κλάψω.
Με κέρασες το ποτό της ανακούφισης.
Έπλεξα το νήμα της συγνώμης με λόγια και με πράξεις.
Με αντάμειψες να κοιμάμαι ήσυχη.
Τ’ατοπήματα με κυνήγησαν σαν δράκοι που ξερνάνε φωτιές.
Μου χάρισες μητέρα και φίλους να με δεχτούν όπως είμαι.
Σου παρήγγειλα τη λήθη για να ξεχνάω τις ανορθογραφίες μου.
Έριξες μια βροχή στην καρδιά μου για να ξεθωριάσουν.
Ευχήθηκα αφού δεν μπορώ να τα κάνω όλα σωστά,
να κάνω πολλά μικρά λάθη κι όχι το ένα κι ασυγχώρητο.
Μ’έκανες προσεκτική οδηγό της μοίρας μου.
Αξιώθηκα να μην είμαι αυστηρή με τους άλλους ,
ν’αγκαλιάσω και τις δικές τους αδυναμίες.
Τώρα με κατάφερες ν’αγαπήσω κι εμένα.
Λες να μεγάλωσα;
