Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή και τραγουδοποιό Γιώργο Σταυρακάκη. Με μακρά πορεία στον μουσικό και λογοτεχνικό στίβο, έχει εκδώσει οκτώ προσωπικά άλμπουμ και έξι ποιητικές συλλογές. Επίσης έχει συμμετάσχει σε πέντε δισκογραφικές δουλειές. Εμφανίζεται εδώ και χρόνια σε πλήθος μουσικών παραστάσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σημαντική στιγμή της σταδιοδρομίας του αποτελεί η συνεργασία του με τον Μάνο Λοΐζο και τον Μανώλη Ρασούλη.Το 1989 δημιουργεί στο Ηράκλειο της Κρήτης τη Μουσική Σκηνή «Τρομπόνι». Έχει συμπράξει τόσο στη δισκογραφία, όσο και στη σκηνή με τον Ελβετό ιταλόφωνο συνθέτη και τραγουδοποιό Marco Zappa. Γράφει στον τοπικό Τύπο του Ηρακλείου και συνεργάζεται με την ΕΡΑ ως μουσικός παραγωγός. Η ποίηση του Γιώργου Σταυρακάκη είναι προσωποκεντρική , στοχαστική, υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι πολύχρωμος, μεστός, με ολοζώντανες εικόνες, εμπνευσμένα σχήματα και συγκινησιακό σφρίγος. Ο ρυθμός του είναι γοργός, κινηματογραφικός και συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Τον απασχολούν τα κοινωνικά δράματα, η καθημερινή πάλη του ανθρώπου,μα και τα όνειρα. Θα ταξιδέψουμε με είκοσι υπέροχα ποιήματά του!
Από την ποιητική συλλογή "Επέκεινα των ασμάτων",Εκδόσεις Μετρονόμος,2009
1965 ΣΕΠΙΑ
Στη στάση του λεωφορείου
στέκει υπομονετικά η περηφάνεια σου
ντυμένη ένα τριμμένο γκρι κουστούμι
Μυρίζει Άνοιξη
κι ένα ποδήλατο ξεχασμένο πλάι σου
το ίδιο ασάλευτο
όπως το χαμόγελό σου
ΑΠΕΝΑΝΤΙ
Καθήσαμε απέναντι
έτσι που τα μάτια μας
δεν είχαν άλλο δρόμο να διαλέξουν
παρά μονάχα εκείνον της συντριβής.
ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
Άλλες εποχές
τα σκυλιά κατηφόριζαν μαζί με τις πουτάνες
Κυριακές την Ευριπίδου
συγχρόνιζαν το βήμα τους στα σχολιανά νάζια
κι όλοι οι δρόμοι για την Κουμουνδούρου
ξεχειλισμένα τσουβάλια αρώματα
νοτερές αυλές με φλύαρα καναρίνια
τσίγκινες σκάλες
χαϊμαλιά στο λαιμό της Αθήνας
κι ένας ουρανός καθρέφτης
να ξεπλένει τα πρόσωπα
Τώρα περιμένουν υπομονετικά
δίπλα στα καφάσια με τις μπύρες
όπως τ’ αγόρια απ’ την επαρχία
με τις περήφανες μανάδες στο χωριό
νηφάλιοι τώρα νταβατζήδες
ήσυχοι, όπως οι σκύλοι της οδού Ευριπίδου
με δυο χρυσά δόντια καρφωμένα στα μάτια
δίπλα στα καφάσια με τις μπύρες
κάνουν ταμείο
ΦΑΡΣΕΣ
Έτσι ξεχτένιστος
που μπήκε ο θάνατος στο οινομαγειρείο
σαν χειμώνας σε έναστρο βλέμμα
σαν τρικυμία στο ποτήρι του κρασιού
νυσταγμένος επαίτης
και μαζί βαρύς και σερνάμενος
κανείς δεν αμφέβαλε
πως επρόκειτο για φάρσα
ΚΑΘΑΡΣΗ
Στύβω τα τελευταία σου λόγια
τα χέρια
αδύναμα ν' ακολουθήσουν
Είσαι παντού και πουθενά
στο εδώ και στο ποτέ
στο χθες και στο ποτέ
Τα ρολόγια
ανήμπορα να μετρήσουν το χρόνο
με τα λεπτά
με τις ώρες
με τα χρόνια
αγκομαχούνε στους τοίχους και στα στήθη
υπακούουν στο απόλυτο κενό
χρόνου
τόπου
φωτός
μνήμης
Ένα βαρύ σφουγγαρόπανο
στραγγίζει το σώμα
Μια γριά θεραπαινίδα
έχει εγκατασταθεί αθόρυβα μέσα μου
πάει κι έρχεται με λαστιχένιες μπότες
ρουφάει ακατάπαυστα
ό,τι κινείται
βάζει επιτέλους μια τάξη στα πράγματα
πνίγει επιθυμίες
προσμονές
τύψεις
ΦΤΗΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Δεν υπήρχαν για μας
μεγάλοι δρόμοι
μεγάλες πλατείες
Οι αφετηρίες των λεωφορείων
μικρές κουκίδες σε άλυτα σταυρόλεξα
καλά κρυμμένοι γρίφοι
στο στρίφωμα του χειμώνα
στα μουσκεμένα ρούχα
στα τελευταία τσιγάρα
Στις τρύπιες τσέπες
ακυρωμένα εισιτήρια
Ζήνωνος - Σεπόλια κι ανάποδα
οι λέξεις
οι εφημερίδες
οι στάσεις
οι άνθρωποι
Ξενοδοχείον «Ο Γλάρος»
αφήνεις το παλτό σου
στη μεταλλική κρεμάστρα
τυλίγεσαι τα κιτρινισμένα σεντόνια
και στήνεις αυτί ….
Όλο το βράδυ έσταζε
υδάτινα κέρματα
Το πρωί με υγρά μάτια
έκλεινες έναν ακόμη λογαριασμό
Αθήνα - Λένορμαν
Χειμώνας 1998
ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΕ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Αυτή η γυναίκα
δεν έχει ηλικία
γεννήθηκε κάποτε πίσω από ένα παράθυρο
χωρίς ωδίνες
χωρίς κλάμα
είναι γυναίκα και πέτρα μαζί
δεν τη συνοδεύει τίποτα στην αέναη ζωή της
κανένα όνομα
καμιά ληξιαρχική πράξη
μονάχα ένα ξύλινο πλαίσιο
απομεινάρι κάποιου ναυαγίου
κάποτε…
στο κέντρο της πόλης
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΩΗΣ
Το ποδήλατο έτρεχε
Πίσω απ’ το ποδήλατο το αγόρι
Πίσω απ’ το αγόρι η μητέρα
Πίσω απ’ τη μητέρα ο θάνατος
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ
Στην εποχή των λύκων
υπήρξαν άνθρωποι πολλοί
που με κοντά γελοία βηματάκια
σηκωμένα πέτα
και φωσφορούχα αδιάβροχα
διέσχισαν μεγάλες αρτηρίες
φτάνοντας σε γκρίζες πόλεις
Ξετίναξαν μεθοδικά
τα μεγάλα καπέλα τους
ξεχασμένοι και μόνοι
μ’ ένα χοτ-ντογκ παγωμένο στο στομάχι
και μια μυρωδιά περιπλάνησης
στα βάθη του νου
ταξίδεψαν χρόνια
στα σώματα των άλλων
από τους κήπους της Γεθσημανής
στα μπουρδέλα της Βάθης
Πλήρωσαν τον έρωτα και τη σιωπή
και ύστερα
στο δρόμο για το σπίτι
στην ενορία της γειτονιάς τους σταμάτησαν
αφήνοντας στο παγκάρι του μέλλοντος
τις φλούδες του κέρδους
ξετίναξαν μεθοδικά τα μεγάλα καπέλα τους
πριν το μεγάλο γεγονός
στον καναπέ ακούσουν.
Στην εποχή των λύκων
Άνθρωποι δεν υπήρξαν
παρά μονάχα κάτι μικρά γελοία βηματάκια
πέτα σηκωμένα
καπέλα μεγάλα
φωσφορούχα αδιάβροχα
κι ένα χοτ-ντογκ παγωμένο στο στομάχι
Από την ποιητική συλλογή «Το κουφάρι του τζίτζικα»,Εκδόσεις poema,2016
1
Γράφουμε περιτρεπόμενοι
κάνοντας εφημερίες
σε θαλάμους εντατικής.
Κάτω απ’ τις μάσκες,
ένα μακρόσυρτο καρκινικό κείμενο,
με λέξεις διασωληνωμένες,
χωρίς ανάσα και σφυγμό
και με τα γραφεία κηδειών
να πίνουν υπομονετικά τον καφέ τους
στα ηλιόλουστα προαύλια.
2
Κι όσο η βροχή θα ξεπλένει τους δρόμους
εμείς θα κρατάμε τα δάκρυα
εξόριστοι στον δικό μας ουρανό.
Θα διαβάζουμε διαγωνίως τ’ αστέρια
αναζητώντας το επιμύθιο της ύπαρξής τους.
Απ’ την Ανδρομέδα στον Περσέα,
διαστρικοί μαντατοφόροι οι έρωτες
θ’ ακονίζουν τα φτερά τους
στον αέναο τροχό του πάθους.
Και κάπου εκεί,
στα συνεργεία του σύμπαντος,
στ’ αμόνι ενός κάλφα Θεού,
θα σφυρηλατούνται οι ζωές μας.
3
Για τη χαμένη μας ζωή,
ένα ζευγάρι λυτά κορδόνια
περασμένα σε γιορτινά παπούτσια.
Κυριακάτικοι δρόμοι
που τρέχουν σε λεκιασμένους καθρέφτες.
Δυο σταγόνες μπριγιόλ
και το ρολόι στον τοίχο
να χτυπάει ανελέητα,
να συλλαβίζει τον θάνατο
καθώς θα περιφέρουμε την αλητεία μας
ως πράξη εκεχειρίας
σε σπονδές εφήβων Θεών.
Ανέστιοι και πεινασμένοι.
Θλιβεροί συνδαιτημόνες
σε Θυέστεια δείπνα.
4
Ακούω δίπλα μου
τους θρήνους των φίλων
κάτω απ’ τα λαμπιόνια
παραλιακών κέντρων˙
μοιράζουν τ’ αστέρια
και μετράνε τα κύματα.
Ακουμπούν αδέξια το χέρι των συντρόφων τους
και διηγούνται μακρόσυρτες ιστορίες
για το πώς φτάσανε μέχρις εδώ˙
μ’ ένα παιδί υπάκουο στην αγκαλιά τους.
5
Περπατήσαμε τις ήσυχες μέρες
κάτω από ένα ετοιμόρροπο σύννεφο.
Ξεριζώσαμε όστρακα
απ' της μοναξιάς μας τον βράχο.
Κλείσαμε τις πληγές
μ' αλισάχνη και θάλασσα.
Σκαλίσαμε τους ενιαύσιους έρωτες
στις ρίζες των πεύκων.
Στο μοναχικό μας ταξίδι,
τρέξαμε πίσω απ' την λυσίκομη όστρια
καβάλα σε ασημένιες βαριές μηχανές.
Αφήσαμε πίσω τους πύρινους δρόμους
τα ένοχα καλοκαίρια
που σκέπαζαν με αμμόλοφους
τις γραφές και τους όρκους,
που στράγγιζαν τα μάτια και τα σώματα.
Κι έτσι, γυμνοί πάντα επιστρέφουμε
με χέρια πληγωμένα
και ανέγγιχτα όνειρα
στις χορταριασμένες αυλές μας˙
εκεί που τα παρτέρια,
έχουν γεμίσει με νεκρούς.
6
Τα σπίτια
που μέσα τους αναρριχήθηκαν τα όνειρα
κι έμειναν
ρούχα αφόρετα σε σκούριες κρεμάστρες,
που επιμένουν εκεί ατσαλάκωτα
χωρίς κόμπους ιδρώτα
και μυρωδιά περιπλάνησης.
Τα σπίτια
που κράτησαν μέσα τους
εφτασφράγιστα μυστικά
ανήθικες προτάσεις
και ματωμένα σεντόνια,
τα σφαγεία του έρωτα
και των αμετάκλητων απουσιών.
Τα σπίτια των παιδιών,
παιδιών που μεγάλωσαν παρέα με τον θάνατο,
που βύζαξαν κρυφά τις νύχτες
τα ανάπηρα χέρια τους,
τα σπίτια
με τους πέτρινους κήπους
και τα λαθραία παράθυρα,
αυτά τα σπίτια
που στέγασαν μέσα τους
ανομολόγητα φονικά,
ανάβουν ξανά τα φώτα
και στρώνουν τραπέζι
σε έφηβους μακελάρηδες.
7
Καμιά φορά
και οι ντροπές ταξιδεύουν χωρίς κουβέρτα
στα νοτερά καταστρώματα των σωμάτων.
Παλεύουν τ’ αγριεμένα κύματα
του πάθους και των ερώτων,
κρύβονται στις ραγάδες
και στους κιρσούς
μιας εύθραυστης μνήμης.
8
Καλά,
εσύ λένε, είχες τα μάτια σου ανοιχτά
και τα χέρια σου καρφωμένα
στο σκέπαστρο ενός μικρού σπιτιού,
κάπου εκεί, στην άκρη της θάλασσας,
λίγο πιο πέρα απ’ τις ζωές των άλλων.
Εκεί που το κύμα έσβηνε τα ίχνη σου
τις μικρές και μεγάλες νοθείες σου
τις βαρύγδουπες επιθυμίες σου
τις ενιαύσιες προσμονές σου
την ίδια στιγμή
που μικροί οικισμοί φλέγονταν
στις παρυφές των απομακρυσμένων πόλεων
και σκοτείνιαζαν οι μέρες
και μύριζε σάρκα το καλοκαίρι σου.
Και 'συ λένε,
είχες τα μάτια σου ανοιχτά
και τα χέρια σου καρφωμένα
στο στέγαστρο ενός μικρού σπιτιού,
λίγο πιο πέρα απ’ τις ζωές τους.
9
Και οι πλατείες θα βουλιάζουν
σιωπηλές κι αδιάφορες
κάτω απ' το βάρος της απόγνωσης,
του έρωτα,
και των απονενοημένων διαβημάτων.
Κάτω απ' τον κρότο
και την λάμψη του χθες,
που παρελαύνει με τα μάτια χαμηλά
και τα άκρα ακρωτηριασμένα,
συγχρονισμένη σ' εκείνο το μονοσήμαντο βήμα
των μπρούτζινων αγαλμάτων.
10
Ακούστε κύριοι,
δεν φλυαρώ ούτε τραυλίζω.
Δεν είμαι συνδαιτημόνας σας.
Δεν φτύνω τις λέξεις σαν ψαροκόκαλα
στα ανούσια γεύματά σας,
ούτε εξαγνίζομαι
γράφοντας στιχάκια
για όσους πλήγωσα
ή για όσους λάθος πήραν τις ζωές τους.
Δεν είμαι εδώ
για να φροντίσω την υστεροφημία μου
μα ούτε για να ευτυχήσω
ανάμεσα στα ακατάπαυστα χάχανά σας
και τον αβροδίαιτο βίο σας.
Ανάσα ψάχνω, μια τόσο δα μικρή ανάσα
να καταδυθώ ξανά,
να θρέψω
το αμφίβιο όνειρό μου.
11
Όταν τα παιδιά
ζυμώνουν με τα μάτια τους
το ψωμί του θανάτου
και στρώνουν σιωπηλά τραπέζι
για να ταΐσουν τα δικά μας όνειρα,
τότε, ξέρουμε πως όνειρα δεν υπάρχουν,
παρά μονάχα ένα κομμάτι αντίδωρο
στην μπασιά της κόλασης.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο τραγουδοποιός και ποιητής Γιώργος Σταυρακάκης γεννήθηκε στην Ιεράπετρα Κρήτης κι από πολύ μικρός πήγε στο Ηράκλειο όπου έζησε μέχρι και το 1996, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σε νεαρή ηλικία, ένα πρώτο βραβείο στο Παγκρήτιο Φωνητικό Φεστιβάλ του ανοίγει το δρόμο για να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Εμφανίζεται με την κιθάρα του σε μπουάτ της Κρήτης τραγουδώντας ελληνικές μπαλάντες, ένα είδος τραγουδιού που ακόμα και σήμερα τον συγκινεί και τον εκφράζει. Σ’ εκείνο το ξεκίνημα είχε την τύχη να συναντηθεί και να συνεργαστεί για σύντομο χρονικό διάστημα με το μεγάλο και πρόωρα χαμένο συνθέτη Μάνο Λοϊζο, όπως επίσης και με τον στιχουργό Μανόλη Ρασούλη. Παράλληλα εκείνη την εποχή εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Το δωμάτιο». Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ταξιδεύει στο εξωτερικό,όπου τραγουδάει ελληνικό και ξένο τραγούδι σε πόλεις της Γερμανίας, της Ελβετίας και της Ολλανδίας. Είναι η περίοδος όπου εκδίδεται η δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Συνάλλαγμα τέλος». Επιστρέφοντας το 1987 στην Ελλάδα και στο Ηράκλειο, εμφανίζεται στο χώρο του Καφεθέατρου, δίνοντας παραστάσεις με τραγούδια, παρλάτες αλλά και οργανώνοντας ποιητικές βραδιές. Κειμενογραφεί συχνά στον τοπικό Τύπο, παρεμβαίνοντας στα πολιτιστικά δρώμενα του Ηρακλείου, ενώ παράλληλα συνεργάζεται με την ΕΡΑ ως μουσικός παραγωγός. Το 1988 εκδίδεται η τρίτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ένα παλιό καλοκαίρι». Το 1989 δημιουργεί στο Ηράκλειο της Κρήτης τη Μουσική Σκηνή «Τρομπόνι», ένα μουσικό χώρο όπου θα φιλοξενεί συχνά - πυκνά τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής Μουσικής Σκηνής. Το 1995 μια συνάντηση στο Ηράκλειο με τον Μάνο Ξυδούς θα καταλήξει δύο χρόνια αργότερα στην πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Ρεσάλτο» (MINOS EMI 1997). Τραγούδια που γράφτηκαν στην περίοδο '92-'96 και κινούνται στο χώρο της ελληνικής μπαλάντας. Τον Ιούλιο του 2002 κυκλοφορεί από την WAVE MUSIC η νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Γυάλινα Φτερά». Τον Οκτώβρη του 2003 συνεργάζεται με τον Ελβετό ιταλόφωνο συνθέτη και τραγουδοποιό Marco Zappa και ηχογραφούν από κοινού το τραγούδι «SognoGreco» από τον δίσκο «SognidiGiorni» που κυκλοφορεί στο εξωτερικό. Η συνάντηση αυτή βρίσκει έδαφος την επόμενη χρονιά και οι δύο τραγουδοποιοί πραγματοποιούν μια ευρύτερη συνεργασία με αφετηρία τη φιλοξενία του Έλληνα τραγουδοποιού ως special guest στις συναυλίες του Marco Zappa στο Davos και στο St. Moritz της Ελβετίας, τον Δεκέμβρη του 2004, όπου ο Γιώργος Σταυρακάκης παρουσιάζει τα τραγούδια του στα ελληνικά αλλά και στα ιταλικά σε ελεύθερη απόδοση του Marco Zappa. Τον Μάιο του 2006 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σείστρον» ο τρίτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Απουσίες» ενώ παράλληλα κυκλοφορεί η καινούργια του ποιητική συλλογή «Οινομαγειρεία», καθώς και η δεύτερη έκδοση «80+1 Ποιήματα». Τον Δεκέμβριο του 2006 κυκλοφορεί στο εξωτερικό το cd του Marco Zappa «In Giro Una Vita» με τρία τραγούδια του Γιώργου Σταυρακάκη στα ιταλικά, με τη φωνή του Marco Zappa αλλά και τη συμμετοχή του Έλληνα τραγουδοποιού. Τραγούδια όπως «Βρέχει στη Λένορμαν» (Piazza Collegiata), «Όμορφο Ψέμα» (Dolci Bugie), «Δεν βρίσκω τρόπο» (Non Trovavo Il Modo) ταξιδεύουν στα ραδιόφωνα της Ευρώπης. Τον Φεβρουάριο του 2008 κυκλοφορεί από την δισκογραφική «ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ» η καινούργια δουλειά του Γιώργου Σταυρακάκη με τίτλο «CAROUSEL», ενώ τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφορεί το cd του Marco Zappa «Ritratti 1949-2009» έπειτα από ζωντανή ηχογράφηση στον ραδιοφωνικό σταθμό RSI του Lugano με τη συμμετοχή του Έλληνα τραγουδοποιού. Τον Μάιο του 2009 κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μετρονόμος» τα ποιήματα του τραγουδοποιού, κάτω από τον τίτλο «Επέκεινα των Ασμάτων». Τον Νοέμβριο του 2010 κυκλοφορούν οι «Χάρτινες Πόλεις», το νέο cd του τραγουδοποιού, από τις εκδόσεις «Μετρονόμος». Μια παραγωγή που έγινε στο εξωτερικό. Τον Ιούνιο του 2013 κυκλοφορεί το νέο cd «Unplugged» από τις εκδόσεις «Μετρονόμος». Η τρίτη κατά σειρά παραγωγή που ολοκληρώνεται στο εξωτερικό με παραγωγό τον Marco Zappa. Το 2015 συνεργάζεται με το Hip Hop γκρουπ «Soul Destiny» συμμετέχοντας στο δίσκο τους με τίτλο «Σε αυτή τη γη που η σιωπή δακρύζει», μαζί με τους Πόπη Αστεριάδη, Σοφία Παπάζογλου, Γιάννη Λεκόπουλο, Αρετή Κοκκίνου, Καλλιόπη Βασιλείου. Τον Νοέμβριο του 2016 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις (poema) η καινούργια του ποιητική συλλογή «Το κουφάρι του τζίτζικα». Τον Φεβρουάριο του 2019 κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις «Μετρονόμος» το cd με τίτλο «Στην αυλή των μπουφόνων» στο οποίο συμμετέχει με δύο τραγούδια ο γιος του, τραγουδοποιός Σταύρος Σταυρακάκης, ενώ τον Δεκέμβρη του 2020 κυκλοφορεί από την «MLK» το cd «Άμπωτις». Μια συνεργασία του Γιώργου και του Σταύρου Σταυρακάκη (στίχοι και μουσική αντίστοιχα) τα τραγούδια της οποίας μοιράζονται ερμηνευτικά οι δύο τραγουδοποιοί. Τελευταία ενασχόληση του τραγουδοποιού, η κατασκευή καραβιών, όπου βρήκε χώρο και χρόνο στις ελεύθερες ώρες του, όταν δεν γράφει τραγούδια ή ποιήματα. Τα υλικά κατασκευής των καραβιών είναι κυρίως ανακυκλώσιμα με βάση το ξύλο και το μέταλλο.
Δισκογραφία
1997 - «Ρεσάλτο» - EMI
2002 - «Γυάλινα Φτερά» - Wave Music
2006 - «Απουσίες» - ΣΕΙΣΤΡΟΝ
2008 - «CAROUSEL» - ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
2010 - «Χάρτινες Πόλεις» - Μετρονόμος
2013 - «Unplugged» - Μετρονόμος
2019 - «Στην αυλή των μπουφόνων» - Μετρονόμος
2021 - «Άμπωτις» - MLK
Συμμετοχές
2003 - Marco Zappa «SognidiGiorni»
2006 - Marco Zappa «In Giro Una Vita»
2007 - Μάνος Ξυδούς «Βράδιασε τα ξαναλέμε»
2009 - Marco Zappa «Ritratti»
2015 - Soul Destiny “Σε αυτή τη γη που η σιωπή δακρύζει»
Ποιητικές Συλλογές
1981 - «Το Δωμάτιο»
1985 - «Συνάλλαγμα τέλος»
1988 - «Ένα παλιό καλοκαίρι»
2004 - «80+1 Ποιήματα»
2006 - «Οινομαγειρεία»
2009 - «Επέκεινα των Ασμάτων»
2016 - «Το κουφάρι του τζίτζικα»
