Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" θα σας παρουσιάσω τον λογοτέχνη και μελετητή Δημήτρη Τσινικόπουλο. Ο καλεσμένος μου ζει στη Θεσσαλονίκη.Σπούδασε νομικά και προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα ανήκουν η φιλοσοφία,η φιλολογία, η θεολογία. Εργάστηκε ως δικηγόρος για τριάντα πέντε χρόνια. Δημοσίευσε δεκάδες δοκίμια και μελετήματα φιλοσοφικού, ιστορικού και μεταφυσικού περιεχομένου. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με θέματα δικαίου και φιλολογίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής.Είναι τακτικό μέλος σημαντικών λογοτεχνικών, πολιτιστικών και επιστημονικών σωματείων. Τιμήθηκε με βραβείο δοκιμίου αρκετές φορές. Εξέδωσε οκτώ ποιητικές συλλογές,ένα βιβλίο μεταφρασμένης ποίησης,τρεις συλλογές διηγημάτων και δέκα βιβλία δοκιμιακού λόγου. Η ποίησή του είναι στοχαστική,κοινωνιοκεντρική,φιλοσοφική. Ο λόγος του είναι μεστός,στακάτος,καίριος. Η γενναία, δηκτική του πένα στηλιτεύει εύστοχα τα κακώς κείμενα του σύγχρονου κόσμου. Θα απολαύσουμε δώδεκα ξεχωριστά ποιήματά του!
ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΣΥ-ΙΣΑΧ
Γυναίκα
Εσύ-
Ισάχ,Ανδρίς
Ο Εραστής του ανέφικτου κόσμου
Ζεμίρ-αμίτ των μύθων
Των ποιητών η Βεατρίκη
Ελένη-Μαρία της ζωής
Βυθοσκοπείς
Με πελαγίσιο βλέμμα
Διατρέφεις το μυστήριο της ζωής
Το ανέκφραστο
Με μητρικό μαστό
Με των χειλιών σου τη χλόη
Με τους ώριμους του κορμιού σου καρπούς
Γυναίκα Εσύ-Ισάχ,Ανδρίς,
Η άνθρωπος που κάνει τον άνδρα πλήρωμα
Εσύ η τρυφερότατη κρυψίνους των κροτάφων
Ακόρεστος εραστής του κόσμου των ψιθύρων
Ψυχή πολύπλοκη,ποθάλωτη,ποθογεννημένη
Άφατη του κόσμου αφή
Άφατη του κόσμου οδύνη
Γυναίκα,Εσύ,-Ισάχ
Ο πιο ανθρώπινος άνθρωπος
Εύα ευάλωτη στη χαρά και στον πόνο
Εύα της ζωής-μήτρα του θανάτου
Mon amie
Mon frère- Αδελφή μου!
HAPPY NEW YEAR
Happy New Year
Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη!
Οι Ευχές ακούστηκαν πάλι και φέτο
(Από στόματα σε ευχές εθισμένα)
Για ειρήνη, αγάπη, υγεία, και τα τοιαύτα
Ενώ ως συνήθως, μακριά
– κι ενίοτε πολύ κοντά –
οι βόμβες βομβούν
πάνω απ’ τα κεφάλια των αμάχων…
Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη!
Όμως, κακά τα ψέματα…
Τι να τα λέμε τώρα, ξανά, τα ίδια και τα ίδια
Στο δέντρο το λαμπρό των Χριστουγέννων
Κρεμάσαμε χωρίς αιδώ και τύψεις
μαζί με τα πλουμιστά στολίδια και τα λαμπιόνια
Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα,
τις κίβδηλες των πολιτικών τις υποσχέσεις,
τις κούφιες συνειδήσεις
πομφόλυγες
μαζί με μπιχλιμπίδια…
Ούτε στο μικρό μας το δαχτυλάκι
δεν θελήσαμε ποτέ κάποια αλλαγή της… αλλαγής.
Λόγια, Λόγια, Λόγια παχιά κι ευχές πολλές
και μεγάλες.
Δε πα’ να σπάμε
το ρόδινο το ρόδι κάθε χρόνο…
Το γούρι θα ’ρθει από μας τους ίδιους
Με το σπάσιμο του σκληρού κέλυφους
του εγωισμού μας
Σε κομματάκια χίλια.
Σαν τους κόκκους του ροδιού που σκάνε
Μπρος στην πόρτα μας κάθε χρόνο.
Κακά τα ψέματα,
Τι να τα λέμε ξανά τα ίδια και τα ίδια.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ…
Λένε πως οι δυνατοί κερδίζουν τον πόλεμο
Αλλά δεν είναι έτσι.
Στον πόλεμο κερδίζουν όχι οι δυνατοί
αλλά οι τυχεροί και οι ταχύποδες.
Λένε πως οι τυχεροί κερδίζουν
στον πόλεμο
Αλλά δεν είναι έτσι.
Στον πόλεμο όλοι είναι χαμένοι
δυνατοί και τυχεροί.
Λένε πως χωρίς πόλεμο ο άνθρωπος δεν ζει
Αλλά δεν είναι έτσι.
Χωρίς πόλεμο ζούσε ο άνθρωπος
πριν περιφράξουν κάποιοι τα χώματα.
Λένε πως ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος
Αλλά δεν είναι έτσι.
Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος όταν
γίνεται ανθρωπινότερος.
Λένε πως κάποιοι τελικά βγαίνουν κερδισμένοι
από τον πόλεμο
Αλλά δεν είναι έτσι.
Κερδισμένος βγαίνει μόνο ο πόλεμος
και ο θάνατος
και ο Άδης.
Τα χώματα μένουν χώματα
και τα εκατομμύρια νεκροί οι χαμένοι.
ΑΠΑΝΤΑΤΕ Ή ΕΡΩΤΑΤΕ;
Απαντάτε ή ερωτάτε;
Δε σας ζητάει κανείς καλά και σώνει
ν’ απαντήσετε στο κρίσιμο αυτό ερώτημα.
Διερωτηθείτε όμως…
Αν σπεύσετε αμέσως ν’ απαντήσετε
δεν αντιληφθήκατε ίσως
την παγίδα της ερώτησης.
Δε σας ζητάει κανείς να παύσετε
τις καθημερινές σας συνήθειες.
Όχι! Προς Θεού!
Δε σας ζητάει κανείς
τη σχόλη σας ν’ αλλάξετε,
ούτε ν’ αποβάλλετε τη γνωστή νοοτροπία σας.
Όχι! Δε σας ζητάει κανείς να χαλάσετε
τη ζαχαρένια σας, ούτε
να κουραστείτε με όλα
τα γνωστά
τα περιττά
τα τετριμμένα…
Απλά μόνο σκεφτείτε.
Σκεφτείτε λίγο πριν απαντήσετε
στο απλό, μα κρίσιμο αυτό ερώτημα:
Απαντάτε ή ερωτάτε;
Ή, μήπως, απαντάτε ερωτώντας;
Διερωτηθείτε.
ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ
Και σχεδόν
το σήμερα θα’ ναι όπως το χθες
και σχεδόν το αύριο
θα’ ναι όπως και το σήμερα.
Και σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους
θα δεις και θα ξαναδείς,
στους ίδιους δρόμους θα βαδίσεις.
Όλα θα’ ναι λίγο-πολύ
σχεδόν όπως τα ξέρεις από παλιά,
τα μέσα σου, τα έξω, τα πάνω και τα κάτω.
Και σχεδόν με το χρόνο,
κάποια πράγματα μπορεί ν’ αλλάξουν,
και κάποια άλλα ασήμαντα, μπορεί,
κι άλλα, κι άλλα,
αλλά εσύ ίδιος θα παραμένεις
φορτωμένος μόνο χρόνια.
Και σχεδόν εκεί που γεννήθηκες
εκεί θα γεράσεις και θα πεθάνεις
ως άνθρωπος της καθημερινότητας
όσο μεγάλος κι αν προσπαθείς να γίνεις,
τον κόσμο όλο θέλοντας ν’ αλλάξεις…
Και σχεδόν πολλά από τα σχέδιά σου
ανεκπλήρωτα θ’ αφήσεις.
Και κάποιοι άλλοι,
οικείοι ή ανοίκειοι,
με τα σχέδια τα δικά τους
τα σχέδιά σου θα συνεχίσουν.
Η ΠΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ
«Ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά
τον άλλον από ψηλά
μόνον όταν πρέπει
να τον βοηθήσει να σηκωθεί»
ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ
Χωρίς πτήση πτώση
δεν επέρχεται.
Εκτός κι αν είσαι κάποιος
ουρανοβάμων
και υπερίπτασαι της αληθείας
όπως πίστευαν κάποιοι
για τους έν-θεους…
Αλλά ακόμα κι έτσι
και πάλι κινδυνεύεις να πέσεις
στην παροδικότητα.
Κι από κει στην αφάνεια…
Μόνον ισοπεδωμένος με το χώμα
δεν κινδυνεύεις από πουθενά να πέσεις.
Έτσι κι αλλιώς
ιπτάμενοι και μη ιπτάμενοι
υπερφίαλοι και σκυφτοί
αιθεροβάμονες και απλοί χοϊκοί
Όλοι
Την ίδια απόσταση απέχουν
απ’ τα αστέρια.
ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ
Ζωή προς τα μέσα άγονη
Ο αυτο-εγκλεισμός οδυνηρός
Το έξω τώρα πια
το βλέπεις μόνο από μέσα
Οι οδοιπόροι σπάνιοι
Άδειοι οι δρόμοι άδειες οι πλατείες
Στόλοι περιπολικών κι ασθενοφόρων
Εκεί που άλλοτε έσφυζε η ζωή
Τώρα σφυγμός κανένας.
Ελάχιστοι κινούνται
– κινούμενες βόμβες νάρκες κρυφές –
Το Δέντρο της ζωής πρασίνισε και πάλι
Των φύλλων το θρόισμα ελπίδα δίνει κρυφή
Το χορτάρι χορεύει αμέριμνο
Στον ήλιο
‘πασχαλιές μεσ’ απ’ τη νεκρή γη’.
Η φύση – αυτό το θαύμα του Θεού –
Ξεμυτίζει.
Και η ζωή συνεχίζεται…
Αλλά τώρα προς τα μέσα μόνο.
Μόνο προς τα μέσα.
Οι διάλογοι καθ’ εαυτόν αλματωδώς αυξάνονται.
Οδυνηρός ο αυτο-εγκλεισμός, επίπονος.
Οι τοίχοι στενεύουν απειλητικά τα μάτια τους.
Η θλίψη υποθάλπει του καθενός τις υποψίες.
Αλλ’ όμως η ανθρωπιά ζωντανή παραμένει…
Μέσα κι έξω. Παραμένει.
Και η ζωή συνεχίζεται.
Και ο άνθρωπος τελικά μένει.
Όρθιος.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ
Υπάρχουν πολλά που γίνονται
απλά για να μην γίνουν.
Όπως παραδείγματος χάριν
Λόγια που λέγονται και ξαναλέγονται
απλά για να μην εισ-ακουστούν
Υπάρχουν πολλά που γίνονται
χωρίς ποτέ να γίνουν
Όπως δέντρα που φυτεύονται
κι ευθύς ξεριζώνονται Όπως
Δέντρα που φυτεύονται
Μόνο και μόνο για να κοπούν
Βιβλία που γράφονται
ποτέ να μη διαβαστούν
Όπως πίνακες που ζωγραφίζονται
σε μιαν άκρη να πεταχτούν
Όπως γράμματα που γράφονται
για να κιτρινίσουν σ’ ένα συρτάρι
Αδιάβαστα
Κάπως έτσι είναι όταν
περπατώντας πηγαίνεις κάπου
πουθενά για να μην πας
αφού αυτό το πουθενά για πάντα σε στοιχειώνει.
Πάρ’το απόφαση φίλε μου:
Υπάρχουν πολλά πράγματα που γίνονται
απλά για να μη γίνουν…
Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Ο ταχυδρόμος
είναι ταχυ-δρόμος.
Ο δρόμος είναι
αυτός που τον ορίζει.
Γι’ αυτόν
σημασία έχει πάντα ο δρόμος
Για σένα κάτι άλλο:
Αυτό που κομίζει.
Ο ταχυδρόμος
φτάνει στην πόρτα σου
Σπάνια τη χτυπάει
Ποτέ δεν μπαίνει στο σπίτι μέσα.
Ό,τι έχει έξω το αφήνει.
Ο ταχυδρόμος
μπορεί να μην είναι ταχύς
στο δρόμο
Για εκείνον σημασία έχει πάντα
ο δρόμος που διανύει.
Για σένα αυτό που κομίζει.
Εδώ και η συνάντησή σας.
ΔΥΟ ΧΕΙΛΗ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΑ
Στο σκονισμένο γραφείο
Δύο χέρια ερημικά
Ανεμώνες νεκρές στην ανθοδόχη
Μαραμένες μνήμες
Η κόμη της λάμπας λαμπυρίζει
Τα καθίσματα, η οροφή, τα κάδρα μιλούν
Τα παράθυρα –
Η σιωπή βαραίνει στα βλοσυρά βιβλία
Θρυμματισμένη απ’ το χρόνο η όψη
Τα βλέφαρα ακούγονται βαριά
Όλα σιωπηλά όλα ανέπαφα.
Ποιος είπε πως τα στήθη μας ξεχνούν
Τα χέρια δε θυμούνται
Δύο χείλη λησμονημένα
Με καλησπερίζουν
Ένα χαμόγελο χρωματισμένο χρόνο
Ζωντανεύει.
Από την ποιητική συλλογή "TERRA AMATA", 2019
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ
Θέλω να μάθω
πώς οι άλλοι σκέπτονται, έλεγε
μεσόκοπη κυρία, βλέποντας τριγύρω της
μερικούς γνωστούς.
Γι’ αυτό θα κάνω κάποιες ερωτήσεις.
Περιττόν – της απάντησε μεσήλιξ
συνομιλητής, χαμογελώντας…
Για τον λόγο τον απλούστατο,
ότι μερικοί απ’ αυτούς σκέπτονται
και δεν εκφράζονται
άλλοι περί πολλών εκφράζονται
χωρίς να σκέπτονται
Και οι περισσότεροι απλά,
ούτε σκέπτονται – ούτε εκφράζονται.
Ανασηκώνουν αδιάφοροι τους ώμους τους
και συνεχίζουν την αδιάφορη ζωή τους
Όπως και χθες.
Από την ποιητική συλλογή "ΨΥΧΗΣ ΠΕΡΑΤΑ", 2006
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤ’ ΕΜΕΙΣ
Εμείς
Δεν είμαστ’ εμείς. Κάποιοι
Άλλοι είμαστ’ εμείς – πιο άγνωστοι
Κι από τους άγνωστους – πιο αφανείς
Κι απ’ τους απόντες…
Μες στον κόσμο
Της σιωπής είμαστ’ εμείς
Μέσα στον κόσμο της λήθης
Βουτηγμένοι.
Εμείς
Για άλλον κόσμο είμαστε
Για μιαν άλλη πλάση πλασμένοι
Άλλος ουρανός μας καρτερεί
Να μας γιατρέψει.
Να μας αγκαλιάσει στοργικά.
Να μας σκεπάσει
Με πολύχρωμα φιλιά.
Για μιαν άλλην ζωή είμαστ’ εμείς
Ένας άλλος ήλιος μας καρτερεί
Να μας στεγνώσει το δάκρυ το πικρό
Κάποια νέα κτίση μας προσκαλεί
Να μας γδύσει από μάς
Ως τα έσχατα οστά.
Να μας γδύσει
Από μας
Να ξαναγίνουμε
Εμείς
Από την ποιητική συλλογή "ΜΕΘΕΞΗ", 2002
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ερευνητής, μελετητής, ποιητής, διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος. Σπούδασε νομικά και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και στο εξωτερικό. Μελέτησε φιλοσοφία, φιλολογία,θεολογία κ.ά. Άσκησε τη δικηγορία στη Θεσσαλονίκη επί 35 συναπτά έτη. Έγραψε και δημοσίευσε δεκάδες δοκίμια, μελετήματα φιλοσοφικού, ιστορικού και μεταφυσικού περιεχομένου. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με θέματα δικαίου και φιλολογίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής.Τακτικό μέλος σημαντικών λογοτεχνικών, πολιτιστικών και επιστημονικών σωματείων, όπως της Εταιρίας Νομικών Βόρειας Ελλάδας, της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, της Ελληνικής Εταιρίας Φιλοσοφικών μελετών, της Ελληνικής Εταιρίας Χριστιανικών Γραμμάτων, της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Τιμήθηκε με βραβείο δοκιμίου από το Δήμο Θεσσαλονίκης (1984), από την Ελληνική Εταιρία Χριστιανικών Γραμμάτων (1994), και από τον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης (2003,2010).Ζει στη Θεσσαλονίκη.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ
Σύφλογο (1988)
Κριτήρια επιλογής & επιλογή κριτηρίων (1991)
Μέθεξη (2002)
Τρίστιχα και Χάι-Κάι (2003)
Αφορισμοί για την αγάπη (2005)
Ψυχής πέρατα (2006)
Φεγγαροκουβέντες & γρίφοι της άμμου (2017)
Terra Amata (2019)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τρεις νομπελίστες ποιητές (G.Mistral, J.Brondsky, O.Paz, 1996)
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Ανεξερεύνητος Θεός (2012)
Ο άνθρωπος της σκιάς (2016)
Πιόνια στη σκακιέρα του έρωτα
ΔΟΚΙΜΙΑ- ΜΕΛΕΤΕΣ
Φως εξ’ Ανατολής (1996)
Εικονοκλάστες και λεξιμάχοι (2001)
Οι κλητοί και οι εκλεκτοί (2004)
ΙΗΣΟΥΣ ο ποιητής των ποιητών (2006)
Ανάμεσα σε 2 αιώνες (2008)
Βίβλος, ένα βιβλίο επαναστατικό (2010)
Το μυστήριο του κακού (2014)
Το στοίχημα του Πασκάλ (2015)
Οι πνευματικοί πατέρες του Ν. Καζαντζάκη (2017)
Dawkins vs Ιησούς (2018)
