Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Κούλη Τσολοδήμου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στην Πάτρα και διαμένει στη Ναύπακτο. Σπούδασε Μεσαιωνικά και Νεοελληνικά Γράμματα,καθώς και Μουσική. Είναι ιδρύτρια και διευθύντρια της Μουσικής Σχολής Εμμέλεια στη Ναύπακτο.Ως πιανίστα έχει παίξει σε σχήματα Μουσικής Δωματίου , έχει δώσει ρεσιτάλ πιάνου κι έχει συνεργαστεί με ελληνικές και ξένες ορχήστρες. Έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση διάφορων Φεστιβάλ Μουσικής και Θεάτρου. Ασχολείται με την αρθρογραφία στον τοπικό τύπο,ενώ παλιότερα εργάστηκε στο ραδιόφωνο μέσα από εκπομπές λόγου και μουσικής. Γράφει ποίηση από τα δέκα της χρόνια και στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή.Μέχρι στιγμής έχει δημοσιεύσει έξι ποιητικές συλλογές.Παράλληλα μεταφράζει ποίηση από πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες. Τιμήθηκε για έργα της με διάφορες διακρίσεις. Η ποίησή της κινείται στα μονοπάτια της υπερρεαλιστικής γραφής. Ο λόγος της είναι χειμαρρώδης,τολμηρός,εκστατικός. Η πένα της φωτίζει τ'απόκρυφα της ψυχής,κινείται στον αθέατο κόσμο των ονείρων και τον ορατό της πραγματικότητας,βυθομετρεί συμπεριφορές, δονείται απ' όλα τ'ανθρώπινα. Θα ταξιδέψουμε με δεκαπέντε θαυμάσια ποιήματά της!
Από την ποιητική συλλογή "Λευκά είδη",2001
Σώπασαν τέλος
κάτι επίσημο τους τάραξε
ίσως μια συμπλοκή εγχόρδων
τίναξε πάνω τους τη λαμπρή της στάχτη.
στην έκτη του δημοτικού τα'μαθα όλα
δάσκαλοι με τα σκοτάδια τους στα μάτια
η γλώσσα των πορτοκαλιών ισόβια πάρεσις
σωρός χαρτιά
τα ρημαγμένα εντόσθια ποιημάτων
πίσω απ'τις ημερομηνίες
η καθιερωμένη ήττα εφόσον ήδη
έχουν τελεσθεί μυωπικές γιορτές
ώστε να ωριμάσουν οι μύστες της απάτης.
αχ αυτά τα εύκολα αριστουργήματα
μια λιπαρή αταξία που αστράφτει
στις επαρχιακές πλατείες
και το νήμα που οδηγεί επιτέλους
στην αίθουσα του Προκρούστη
έκτοτε φλέγομαι περιφραστικά
ξεδιπλώνοντας ρέοντα πολύγωνα
μες στην τενεκεδένια χλεύη των εμπόρων.
*
Όλοι ετοιμάσαν από ένα ψέμα
το σημειώσαν πρόχειρα στην παλάμη τους.
Ευκαιρία να συγκινηθούν οι χαρταετοί
οι αόρατοι μίσχοι των πουλιών να ξεφύγουν
απ'τις χούφτες των ξεθωριασμένων γυναικών.
Ας αναποδογυρίσει αυτή η μέρα
να πέσουν από τ'αλογάκια τους τα παιδιά
με το δαγκωμένο φρούτο τους στο χέρι.
*
Ο Αλέξανδρος έβλεπε όνειρα.
όταν ξυπνούσε το πρωί
μασούσε τη ζωή του
και την έφτυνε.
επίσης
έψαλλε τους οριστικούς του μονολόγους
στην ελώδη κάμαρα όπου
φύτρωναν νάρκισσοι.
ένας άλλος χτες το βράδυ πυροβόλησε.
το παράθυρο ήταν ανοιχτό.
έτσι
δημιουργήθηκαν παγώνια.
όπου κι αν γύριζες το βλέμμα
κρεμάστηκαν εμβλήματα
δισκοβόλοι παλαιστές
ακόμα και
φλεγόμενα δελφίνια.
εγώ κουράστηκα
να συναντώ σε κάθε τόπο τον τυφλό
εξόριστο να μελετάει τον ίδιο στίχο.
άλφα της λάσπης
εγκυρότητα της αστραπής
και το σωζόμενο
τμήμα της γυναίκας με τα κιονόκρανα.
*
Όλη τη νύχτα υποδεχόμουν
τη Μαρία
άλλοτε σπήλαια άλλοτε λιμάνια
άλλοτε
το πιο απλό δωμάτιο του σπιτιού.
ήτανε τα μαλλιά της
χρωματισμένα για πάντα.
την ακολουθούσε
ο διεσταλμένος γάτος
με τριγμούς απαντώντας όταν
επικίνδυνα κλειδοκύμβαλα
μηρυκάζουν εραστές
κυρίως εκείνους
με τα βόρεια μέτωπα.
σε κάθε σφάλμα
η οροφή ανατρέπεται
και φιλοξενεί αμνήμονες
αγγέλους.
όταν πλησιάζεις είσαι πάντα γύψινη
με τα μάγουλα μεταχειρισμένα
φεγγάρια.
οι πιο παράδοξες επαναλήψεις
μπορούν να σε σκοτώσουν.
Από την ποιητική συλλογή "Τα Απαρέμφατα Ποιήματα",2005
Με την τετράφθογγή μου φιδομάνα
θα τυλιχτώ και θα μικρύνω-
ένα κουβάρι από Ωσσαννά
που παίρνει τον κατήφορο-
στην άκρη του νερού θα φτάσω
όπως της Ναυσικάς το τόπι.
απ'τη μεριά της θάλασσας
όλο και κάποιος θα φανεί
ξεγυμνωμένος βασιλιάς.
Αυτοί που μπαινοβγαίνουνε στους πειρασμούς
οι αναπάντεχοι
θα το γυρίσουν το παιχνίδι.
*
Τώρα χατίρι δε χαλάω πια
ορκίζομαι αν το θέλετε
στο φρόνιμο σκαμνάκι μου ν'ασχοληθώ
μ'εργόχειρα
να παίρνω καθημερινά τα χάπια μου
και να τακτοποιώ τις συνδρομές μου
στις νουμηνίες θ'αλλάζουν δέρμα
τ'αγκαλιάσματα
η δίψα θ'αγιάζει
τους μαθητευόμενους των ποταμών
μια τέτοια ακόλαστη αρμονία
προτείνω για
του χωρισμού το τέλειο σύμπαν.
*
Σάββατο του Λαζάρου κλειδωμένο
στον πάτο των παθών
κάθε σαντούρι κανακεύει το νεκρό του
άσμα
λίπασμα γενικό
για τα γένη τ'αναστάσιμα
μέρα καφετιά και ταπεινή
τριμμένη σαν το πανωφόρι
του συνταξιούχου που χαϊδεύει
βαθιά στην τσέπη του την ψήφο
αναψυχή της αγοράς υπέρτατη
τρυφερότητα χασάπικου
της ευγένειας αρπαχτή
με την επίγευση του φρούτου
πλατεία αγωνιστού Νίκου Φαρμάκη
ανοίξτε δρόμο
να
οι μπουρλοτιέρηδες των παγκαριών
αποκυλίουν τον λίθον
ξυλοπόδαροι επί τάπητος
στις σκάλες του ναού ισορροπούν
καλού κακού παρίσταται κι ο άγνωστος
επί σκοπόν
στρατιώτης μιας και
μας κληρώθηκε ένα μάρμαρο
στο λήγοντα.
*
Γείτονες έχω ονειροφάγους
βήχουνε φωνάζουν
βροντάνε οι πόρτες
τα παιδιά τους κλαίνε
ο σκύλος τους ανησυχεί
μες στην οικιακή τους λαίλαπα
κλέβουν
με γέλια ανήμερα τον ύπνο μου
μες στο πηγάδι μου ξεπλένουν
τη μορφή τους
τη φιλαρμονική μου νόσο εξαίρουν
την κοινή τραυμάτων
ησυχία.
Από την ποιητική συλλογή "Στην καθομιλουμένη",2010
Scrabble
Γλυκό ένα κομπολόι σαν το
ψημένο καλαμπόκι έξω από
την εκκλησιά
προτού το θάνατος της Παναγίας
όσο
πνέει το υμνογραφικό μελτέμι
όσο ιδρωμένα
τα παιδάκια γλείφουνε παρακλητικά το
παγωτό τους.
μπορώ
ν'αλλάξω θρήσκευμα
δουλειά μυαλά
να
ξοφλάω να φτωχαίνω
ν'απατώμαι.
μπορώ να εκμηδενίζομαι
επειδή μια λέξη
κρύβει στο χνώτο της ένα γαρίφαλο.
Μάθημα ιχνογραφίας
Πέρασε κακιωμένη η μέρα
μουντζουρώνει τις αλάνες
πλένει
των μαθητών τα πόδια
κάμποσοι το παίρνουν απόφαση
άλλοι φτερουγίζουν.
οι πιο μικροί αρμαθιάζουν σχόλες
να τις κρεμάσουν σαν ξινόμηλα
απ'το ταβάνι.
Ύστερα νυχτώνει.
Μ'αόρατα μελάνια γράφονται οι
πληγές μας.
Ωχρό παστέλ
Η πείνα είναι πλέον μία
καινούργια νοημοσύνη.
τώρα τα κραγιόνια
τα παλιά μας τα φτιασίδια
θα
τα μοιράσουμε σ'αγγέλους
να μας μοιάσουν
να
γίνουν λαϊκά παιδιά
να σβήσουνε
τη ρετσινιά του απόντος.
Ανωριμότης
Τις πλάκες κανενός δεν είχα
είχα σιδεράδικο.
το διάπυρο με κατεργάσθηκε
με τις αιχμές και τις χορδές του.
έμαθα να φτιάχνω
ολάκερους πολεμιστές-ωραίους
ιππότες κι άλογα
και προδοσίες μαστόρεψα άτρωτες
απ'αυτές των
μυθιστορημάτων.
δεν είχα πλάτες
κασσιτέρωσα νεότητες-
σαφήνειες
να ξεπλυθεί η σπουδή
κι η μοναξιά της.
Από την ποιητική συλλογή "Γινόμενο πρώτων παραγόντων",2022
Μικραίνω.
Λιγοστεύω.Δίχως βήματα.
Γεμίζω χρόνο
από δωμάτιο σε δωμάτιο.
Ο χρόνος είναι πιο
ανεπιτήδευτος απ'την ανία.
Πιο
χαβαλετζής απ'όσο οι ήρωες.
Σε παραφουσκώνει με
μάτια και με κόκκαλα. Ό,τι
κι αν γίνει θα'ναι άκρως
επίσημο.
*
Όταν μένεις άφραγκος
προκύπτουν επιτακτικές ανάγκες.
Ύλη γραφική
κονιάκ
ασπιρίνες.
Ευκαιρία να ψαχουλέψεις
στις παλιές σου φόδρες-
όλο
και κάτι θα'χει ξεγλιστρήσει
εκεί μέσα.
Ύστερα
βαριέσαι
να κατεβείς στην αγορά.
Όταν σουρουπώσει
βγες
να κλέψεις τριαντάφυλλα.
*
Κατέβηκε το ξημέρωμα
αποκαθηλωμένο απ'τα βουνά
διαλυμένο
σε διαμαντένια πάχνη.
Αδιάτρητο
στάθηκε
πάνω από ράχες κούφιες-
ακάματες ώσπου
ν'αποπερατωθούν οι εργασίες
ημερόβιας ανάγκης.
Τι απερισκεψία
η αιωνιότητα.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Κούλη Τσολοδήμου γεννήθηκε στην Πάτρα.Σπούδασε Μεσαιωνικά και Νεοελληνικά Γράμματα στο ΕΚΠΑ και Μουσική στο ωδείο Αθηνών απ’ όπου αποφοίτησε με τιμητική διάκριση.Άρχισε να γράφει ποίηση από την ηλικία των δέκα ετών και στα δεκατέσσερά της εκδόθηκε η πρώτη της συλλογή ποιημάτων με τίτλο Ευτέρπη.Ακολούθησαν οι αυτοεκδόσεις :Ερμηνεία,Λευκά Είδη,Τα Απαρέμφατα Ποιήματα,Στην Καθομιλουμένη,Γινόμενο Πρώτων Παραγόντων.Σαν πιανίστα έχει παίξει με πολλά σχήματα Μουσικής Δωματίου,έχει δώσει ρεσιτάλ πιανου κι έχει συμπράξει με ελληνικές και ξένες ορχήστρες,δραστηριότητα που συνεχίζεται.Ζει στη Ναύπακτο, όπου διευθύνει τη βραβευμένη από το Υπ.Παιδείας,Μουσική Σχολή Εμμέλεια την οποία και ίδρυσε.Έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση διάφορων Φεστιβάλ Μουσικής και Θεάτρου,αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο και για σειρά ετών ασχολήθηκε με ραδιοφωνικές παραγωγές Λόγου και Μουσικής.Μεταφράζει ποίηση από πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες.Η ποίησή της έχει τιμηθεί με διακρίσεις από διάφορους φορείς.Νοιάζεται κυρίαρχα για τις τέχνες του Ανθρώπου και την παιδεία των ψυχών μέσ ' από τέτοιες διαδρομές.
