Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Χρήστο Κολτσίδα. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Σπούδασε Φιλοσοφία στη Θεσσαλονίκη, όπου μένει μέχρι και σήμερα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Για την πρώτη ποιητική του συλλογή "Τα Ορεινά" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2016. Η ποίησή του βαδίζει στα μονοπάτια της αφηγηματικής λυρικής γραφής. Εμπνέεται συχνά από τις ομορφιές του φυσικού τοπίου, τη ζωή της επαρχίας, τα ήθη, τους μύθους , τους θρύλους και τις συναισθηματικές καταγραφές που χαράσσουν στις ψυχές. Ο λόγος του είναι καινοτόμος, μεστός, διαυγής, με ανάγλυφες εικόνες και μεθυστικά αρώματα. Θα γνωρίσουμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά του!
(Νεροφόροι, Θράκα 2021)
***
Να κοιτάς απ’ το παράθυρο του τρένου;
Το καλύτερο μονοπλάνο.
Παλιοφάρσαλα, Σοφάδες,
μ’ ένα ψιλόβροχο πικρό.
Καρδίτσα
και σπίτι με τα πόδια.
Στα παλιά εργατικά
πιάνεται η ψυχή σου.
Στο κέντρο ξεπιάνεται.
Ή έτσι νομίζεις.
**********************
Είναι μια πόλη ισιάδι στον κόρφο.
Μια πόλη
υγρασία στην κωλότσεπα.
Παυσίλυπη, αλεξίχαρη.
Μέσ’ απ’ την πρωινή ομίχλη
ξεμυτίζει κι η λωτιά
με τα πορτοκαλιά φωτάκια της.
Κι αυτό το χρώμα που ντύνει τα περίχωρα
―τόσο θερμό, τόσο ψυχρό―
το πιο ωραίο χρώμα.
*************************
Θα μας σώσουν άραγε
η περιφορά μιας κάρας,
ένα γερό ξεμάτιασμα,
μία κατάθεση στεφάνων,
η μυστική ζωή του αγιοκλήματος;
Αν σε βγάλει ο δρόμος σου ώς το Νοσοκομείο
―κούφια η ώρα―
μέχρι να σ’ εξυπηρετήσουνε
κάνε μια βόλτα γύρω
και θαύμασε της φύσης το κάλλος
που θα ’ναι γι’ απόψε
ο σκοτεινός καθρέφτης σου.
Κι άσε στα βάθη του κορμιού σου
να γίνεται χαμός.
Μια ζωή την έχουμε.
*******************
Μία μόνο ζωή
για τέσσερις εποχές;
(Βροχή Περασμένη, Μελάνι 2020)
***
ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ
Σε γάμο, λένε,
πως έσκισες μαντήλι
απάνω στην κατσιά
και το βαρύ χορό.
Γκρεμίστηκες.
Κι έτσι ώς κάτω γκρεμισμένος
έσκασες στα γέλια.
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ
Βροχή περασμένη κάπα δε χρειάζεται
– και πόσες κάπες κρέμασα.
Κατέβηκα Βουτσικάκι, Σιατάνη μαχαλά
και Μαναχό Κλαρί.
Δρόμο και μ’ έπιασε βροχή
αντάρα του Θεού.
Δρόμο
κι αντάμωσα το Χάρο.
Με μια μαγκούρα από κρανιά
τον στούμπηξα στα μούτρα.
ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ
Τρυπώνω σιωπηλά
μέσα στ' αμπάρι του Θεού.
Με θάβουν για να ζωντανέψω.
Τί είμαι;
(Τα ορεινά, Μελάνι 2015)
***
ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
Χωράς να κινηθείς απ' τη μιαν άκρη στην άλλη
Εδώ έχει κίνηση και γέννηση και θάνατο
Πλατάγιασμα της πέτρας στο μαύρο πανί του ποταμού
Κι αν βγούμε βράδυ ως το βουνό
―με κλαρίνο και λαούτο και φόβο για βοηθό―
έρχονται ζώα με στόμα κόκκινο που αχνίζει
Είναι ένας τόπος όμορφος
Τόπος ροής
τόπος κυνηγιού
τόπος μελισσοκόμων.
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ
5.
Φυσάει άνεμος σήμερα
Σίγουρος άνεμος λυγίζει τα δέντρα
Το σπίτι μαύρο απ' το κρύο
σα να λυγίζει κι αυτό
Εμείς που το κατοικούμε
είμαστε άβουλα ακίνητα πλάσματα
Παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας
και τον γέρο-άνεμο.
6.
από αφήγηση
Μήνα Δεκέμβρη
κ’ ήτανε ξέχιονα τα βουνά
πέρα ως πέρα
Ήρθαν καβάλα με τον ήλιο
αυτοί
και φλόγισαν τα σπίτια
Κι έπεσε νύχτα με σύννεφο κι ομίχλη
κι έσκουζε το μαύρο το σκυλί
σαν το ξεχασμένο το πουλί που χτυπιέται στο πατάρι
Και μέχρι να ’ρθει το πρωί
χιόνισε.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Χρήστος Κολτσίδας γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1991 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Α.Π.Θ. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Τα Ορεινά (Μελάνι 2015, Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2016), Βροχή Περασμένη (Μελάνι 2020) και Νεροφόροι (Θράκα 2021).
