Φιλοξενούμενός μου στη στήλη "Στα βαθιά" είναι σήμερα ο ποιητής Σταύρος Καρακωνσταντάκης. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στη Λάρισα και ζει στη Σκιάθο. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Για την τρίτη ποιητική του συλλογή "Σκιάθος. Ποιητικός Τουριστικός Οδηγός – μετά χάρτου (Σμίλη 2019) " τιμήθηκε με το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών « Γ.Αθάνα ». Η ποίησή του είναι αφηγηματική, εξομολογητική, υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι ώριμος, ανεπιτήδευτος, παραστατικός, ζωντανός. Εμπνέεται από τις σκηνές της καθημερινότητας, τις οικείες σχέσεις, τα δύσβατα του κοινωνικού βίου. Συνομιλεί με αναμνήσεις, ανιχνεύει βαθιές επιθυμίες. Η πένα του χρωματίζει τα γεγονότα άλλοτε με τρυφερότητα κι ενίοτε με σαρκασμό. Θα ταξιδέψουμε μαζί του μέσα από δέκα διαλεχτά ποιήματά του!
Ο θάνατος του Κασαχέμας
Είναι μία σφαίρα για εσένα
και μία για εμένα.
Και ο φίλος που θα λουστεί
το αίμα
το δικό σου
ή
το δικό μου
θα γίνει
γαλάζιος.
Πόσα βράδια
στο κατώφλι σου
τα πινέλα μου αφήνω
και δεν άνοιξες
μήτε στιγμή την
πόρτα
κοπέλα με τα σφιγμένα χείλη
και τον κότσο
έχω μια σφαίρα
για εμένα
και στη δική σου
θα
αστοχήσω.
Τουλάχιστον εσείς δουλεύετε
Στο τραπέζι μου αφήνεις το μεσημεριανό
ένα πιάτο που έχει για καπάκι ένα άλλο πιάτο
περισσότερο βαθύ
έχεις φύγει όταν εγώ γυρίζω
κι όταν σχολώ νωρίτερα
το πιάτο είναι ιδρωμένο ακόμη
και ζεστό.
Τρώω μόνος και μπορώ να σε βλέπω
να τρως μόνη στη διπλανή καρέκλα
πιο νωρίς •
…δυσκολεύομαι να καταπιώ…
Διακρίνω τα ψίχουλα στο καρό
καθώς έτρωγες βιαστικά
- σίγουρα, με τα μαλλιά μαζεμένα -
και στην τσέπη λογαριάζω τα ψιχία
που με αναγκάζουνε
να τρώω
μοναχός.
Και λένε ύστερα οι φίλοι :
Τυχεροί,
Εσείς δουλεύετε κι οι δυο !
Ηλίαση
Ο πλούτος ζει στην αντηλιά
η φτώχεια στις παλάμες
πώς τη στέργουμε
είναι
ημερήσιος
θάνατος.
Να είσαι ξαπλωμένος στην αμμουδιά
σε μια ψάθα
στην ίδια ψάθα που θα πεθάνεις
είναι τουλάχιστον μια πρόβα
τζενεράλε είναι
να έχεις την επίγνωση του ήλιου
που δεν θα πάρεις
μαζί σου
Τα κορίτσια στο σκάφος δείχνουν ευτυχισμένα
γυαλίζουν το αντηλιακό
με δείκτη 20 για άμεση προστασία
και το κορίτσι που κρατά το δίσκο
Πρέπει
να δείχνει ευτυχισμένο ωστόσο
χαμογελά ένοχα
προς το μέρος που τελειώνει η θάλασσα
που τελειώνει
ο κάβουρας
το φαγοπότι μας
στρειδότσουφλα
σαλιγκοκαύκι. *
Έπεσα να κολυμπήσω
από μια ανάγκη περισσότερο για κατούρημα
και ο ήλιος σα χαζός
κοιτούσε
* Λέξεις από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους
Απολεσθέντα
Πρώτα χάσαμε το μέτρο.
« Παν μέτρον άριστο » ; ε αυτό
το χάσαμε.
Μετά χάσαμε τη δουλειά μας.
Μετά χάσαμε τον ύπνο μας.
Μετά το κλειδί του αυτοκινήτου.
Έπειτα χάσαμε με τη σειρά : τις καταθέσεις
τα κοσμήματα, τα σερβίτσια
την επίπλωση και κάποια
βιβλία που αξίζανε κάτι.
Χάσαμε το νερό
το ρεύμα
το τηλέφωνο
το Σπίτι.
Ύστερα χάσαμε τον παππού
την γιαγιά τη σύνταξη
το γενεαλογικό μας δέντρο
το δέντρο που ανεβαίναμε μικροί
τη μνήμη
τη μία κάλτσα στο πλύσιμο.
Χάσαμε το γέλιο
χάσαμε το τρένο
χάσαμε την ώρα
χάσαμε τα αυγά τα καλάθια
τα χάσαμε όλα
και τώρα
μας
έμεινε
μόνο
η ποίηση.
Α !
και
αυτήν
- επίσης -
δεν μπορεί κανείς
να μας
την πάρει.
Στικτή
Τολμάω να σε φιλήσω στο λαιμό…
Μέλισσα.
Γυρίζω στην πλάτη…
Δράκος.
Στο μηρό…
Ένα ρόδο με αγκάθια.
Στον αφαλό…
Φίδι.
Ε δείξε μου ένα σημείο
που να μην κινδυνεύω.
Από follow σε stalk.
Συναντηθήκαμε τυχαία μετά από δυο εβδομάδες.
Στενοχωρήθηκες που έπαψα
να σε ακολουθώ
γιατί μπορεί να χωρίσαμε
αλλά τουλάχιστον ας κρατήσουμε
μια επαφή.
Πού να ήξερες ότι
σταμάτησα να σ’ ακολουθώ
και ξεκίνησα
να σε παρακολουθώ.
Α !
και η συνάντηση
δεν έγινε
τυχαία..
Comment s’ en debarasser
Μην κάνεις θόρυβο,
σσσσς
Μη μιλάς.
Το κρεβάτι αυτό θέλει σιωπή
σιωπή
και
εκπνοές.
Μην ανάψεις το φως
μήτε, όχι,
μήτε
το
πορτατίφ.
Το κρεβάτι αυτό θέλει σκοτάδι
σκοτάδι
και
πηχτό.
Όχι
προπάντων
όχι εσώ-
ρουχα.
Tο κρεβάτι αυτό θέλει σώμα
σώμα
και
κενό.
Έτσι, με νεκρωμένες εντυπώσεις
να γίνουμε αυτό το ακαθόριστο
π ο υ δ ι α σ τ έ λ λ ε τ α ι σ τ ο χ ώ ρ ο
κ α ι π ο υ ό σ ο κ ι α ν θ έ λ ο υ μ ε
δ ε ν θ α τ ο ξ ε φ ο ρ τ ω θ ο ύ μ ε.
(από τις νεκρές φύσεις)
Αστικό λεωφορείο
Oι πιο φτωχοί και τα παιδιά επιβαίνουν
στο αστικό λεωφορείο της φυγής
ξένοι πολλοί στις στάσεις περιμένουν
έχοντας τις σακούλες καταγής.
Στα δάχτυλα το εισιτήριο παίζουν
μικραίνει το ταξίδι η φασαρία
κάποιοι μιλούν, άλλοι χαζεύουν
συνοδοιπόροι στη μίζερη πορεία.
Και σαν περνούν έξω από εκκλησία
σταυροκοπιούνται ζητώντας προστασία
όλοι μαζί κι ο οδηγός, ανελλιπώς.
Τότε ένας γέρος, θα του πει, που ξέρει πως
ο δρόμος του σύντομα τελειώνει
" Άσ’ τους σταυρούς και πιάσε το τιμόνι."
(από τα κρίσιμα)
Ταξιδιωτική οδηγία
Αν περάσεις από τα μέρη μας άγνωστε
μην λησμονήσεις να πεις στους δικούς σου
προσοχή εδώ, όχι στους δικούς μας
- αυτοί άλλωστε το γνωρίζουν πολύ καλά -
αλλά στους δικούς σου
ότι βρισκόμαστε εδώ πεθαμένοι
όχι από μάχη, μήτε από τύχη
μόνο από το ίδιο μας το χέρι.
Να τους πεις, ότι μας συνάντησες
ξαπλωμένους, κάτω απ’ την μίνθη
Mε την απόγνωση κόκκινη στο λαιμό
πιθανόν την σφαίρα ή και το άλμα απ’ τα σύννεφα
πολύ περισσότερους από τριακόσιους
που τόσο σου αρέσει η ιστορία τους άγνωστε
Ίσως επειδή, δεν είναι θαμμένος κανείς δικός σου
προσοχή εδώ, κανείς δικός σου !
Άγνωστε, αν γυρίσεις στην πατρίδα σου
και είσαι τυχερός που έχεις πατρίδα για να επιστρέψεις
θυμήσου να αναφέρεις
ότι ταφήκαμε εδώ αυτόχειρες
με όλες τις αμαρτίες στις πλάτες μας
αν και είμαστε πολύ νέοι
για να βαστάμε τόσο βάρος
συν το δικό σου βάρος άγνωστε
υπακούοντας στις προσταγές των δικών σου
προσοχή εδώ, των δικών σου.
Όταν θα λες τις εντυπώσεις στην δουλειά σου
και είσαι τυχερός που έχεις δουλειά
μνημόνευσε και τα ονόματά μας, άγνωστε,
μεταξύ της θάλασσας, των λιόδεντρων, του ήλιου.
Και όταν θα δείχνεις στους συναδέλφους σου
το μελαμψό σου μπράτσο ή το σημάδι του μαγιό
μην ξεχάσεις τα δικά μας κορμιά,
που άλλοτε έμοιαζαν πολύ στο δικό σου
με την χούφτα έρημη
στολισμένα θάνατο κι οδύνη.
Πρόσεχε όμως άγνωστε σαν γυρίσεις σπίτι
και είσαι τυχερός που έχεις ακόμη σπίτι
Πρόσεχε, γιατί βαθιά, πολύ βαθιά στο μάτι
των ανθρώπων κατοικεί
αυτός που τακτοποιεί τα όνειρα
Έτοιμος πάντα, για προδοσία.
( από τη Σκιάθος ποιητικός τουριστικός οδηγός -μετά χάρτου- )
Πάθη
Τρία χρόνια έβγαιναν μαζί. Τα είχανε…
Σαν θα τελείωνε ο Σεπτέμβρης, αρραβώνας.
Να σιωπούσαν επιτέλους και οι πράσινες γλώσσες της γειτονιάς.
Τι τα θες ; Είναι οι πειρασμοί του καλοκαιριού θανάσιμοι.
Κι οι αλλοδαποί έρωτες πιο γλυκοί.
Ξένα σώματα άγνωστα, διαφορετικά. Φιλιά σπάνια
εξωτικά. Αδιαμφισβήτητα
άνιση μάχη.
Όταν τέλειωσε ο Σεπτέμβρης, έφυγε.
Την ακολούθησε στην Ισπανία.
Χιτάνα.
Άλλη μαγεία, πιο ισχυρή του μανόγαλου …
Η γειτονιά επιβεβαιώθηκε.
*Μανόγαλο ονομάζεται ένα μαγικό που έκαναν οι κοπέλες της Σκιάθου για να «γυρίσει» το μυαλό του αγαπημένου και να αγαπήσει την κοπέλα την οποία δεν ήθελε.
Βιογραφικό σημείωμα
Σταύρος Καρακωνσταντάκης
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1981. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Ζει στη Σκιάθο.
Εργογραφία
Νεκρές φύσεις. Ήρα εκδοτική 2012.
Κρίσιμα. Εκδόσεις Θράκα 2015.
Σκιάθος. Ποιητικός Τουριστικός Οδηγός – μετά χάρτου -. Σμίλη 2019.( βραβείο Ακαδημίας Αθηνών « Γ.Αθάνα »)
