Ο ποιητής που θα σας παρουσιάσω σήμερα ,λέγεται Παναγιώτης Θεοδώρου.Γεννήθηκε στη Λάρνακα και μένει στη Λευκωσία. Έχει σπουδάσει Οικονομικά κι ασχολείται από παιδί με την ποίηση. Ποίηματά του έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έργα του έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους και στο δικό του blog. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο "53,7 χλμ ΒΔ". Η γραφή του καταπιάνεται με τον αιώνιο πρωταγωνιστή της ζωής μας, τον έρωτα,που μας χαράσσει με την παρουσία του ή την απουσία του. Ασχολείται με τις ανθρώπινες σχέσεις και τις απλές στιγμές της καθημερινότητας, που τις χρωματίζει με την πένα του φιλοσοφώντας. Τα ποιήματά του μοιάζουν συχνά με γράμματα σε αγαπημένο πρόσωπο,γι'αυτό δημιουργούν μια αίσθηση οικειότητας στον αναγνώστη. Ο λόγος του είναι λιτός, ζυγιασμένος κι αποφθεγματικός,αλλά ταυτόχρονα με μεγάλη συναισθηματική βαρύτητα. Θα δούμε δέκα ποιήματα από την πρώτη εκδοτική του προσπάθεια! Του ευχόμαστε δημιουργική συνέχεια!
Πικρή διαπίστωση
Φανήκαμε λίγοι˙
όχι γι’ αυτό που καταντήσαμε εν τέλει,
ούτε για τ’ όνειρο που αφήσαμε στη μέση˙
μα για το ενδιάμεσο που δεν απολαύσαμε…
Ένα φιλί
Για ένα πράγμα μετανιώνω˙
που δεν σου έκλεψα ένα φιλί.
Κι ας είχε τις όποιες συνέπειες μετά.
Ένα φιλί να σε ματώσει∙
ή ένα φευγαλέο φιλί˙
ή ένα άγγιγμα στα χείλη, έστω.
Μονάχα ένα φιλί,
πριν με σβήσει για πάντα η λήθη...
Χωρίς εμένα
Ο Έρωτας ερωτά:
«Πού θα βρεις την ευτυχία
χωρίς εμένα;»
Η Αγάπη εύχεται:
«Να βρεις την ευτυχία,
έστω και
χωρίς εμένα!»
Πρόβες
Κάθε Κυριακή απόγευμα
κλείνομαι στο υπόγειο
και κάνω πρόβες.
Παίρνω το σφουγγάρι και πλένω το σκοινί,
λύνω και δένω ξανά τους κόμπους,
στέκομαι σε στηρίγματα·
δοκιμάζω, τέλος πάντων, διάφορα.
Κάνω πρόβες, γιατί το νιώθω
πως η μέρα που θα φύγεις θα ’ναι Κυριακή,
και θέλω να είμαι τέλειος.
Κι ίσως το φεγγάρι, που μου ’χει πιάσει φιλίες τελευταία,
δεν βγει καθόλου·
έτσι, προς ένδειξη πένθους.
Το προφανές
Κάποιες φορές
ο ένοχος είναι αυτός
που σου λέει το ένστικτό σου·
κάποιες άλλες όχι.
Μα τις πλείστες φορές είναι το προφανές·
ο ίδιος σου ο εαυτός.
Καταραμένοι ποιηταί
Σ’ αυτή την ξεχασμένη γη
οι ποιηταί προβάλλονται
με την επιθανάτια ανακοίνωσιν·
μονάχα οι πιστοί φίλοι των
λένε καμιά καλή κουβέντα.
Ωσάν πριν να μην υπήρχαν.
Ωσάν πριν να μην τους ξέραμε.
Πού χρόνος για απαγγελίες με τέτοιον ήλιο, χαρά Θεού;
Το χειρότερο
Δεν είναι πως σε περιμένω ακόμα,
κι ας ξέρω πως δεν θα ξαναρθείς.
Ούτε πως μου στέρεψαν τα δάκρυα
και πως κανείς πια δεν θα γεμίσει το κενό σου.
Το χειρότερο είναι
που αρχίζω να συνηθίζω
δίχως σου...
Προϊστορία
Σε λίγο θα θάβουμε τους νεκρούς μας
κάτω απ’ το σπίτι, με κτερίσματα,
έτσι που να νιώσουμε πάλι
το χώμα ιερό που πατούμε...
Γνώθι σαυτόν
Κάθε βράδυ σκέφτομαι∙
την επόμενη φορά θα ’ρθει.
Ίσως κάτι να ’τυχε.
Κάθε βράδυ σκέφτομαι∙
θα τα διαβάσω τα βιβλία
που στοίβαξα στο κομοδίνο δίπλα.
Κάθε βράδυ σκέφτομαι∙
θα την εζήσω τη ζωή,
κάποια μέρα θα το τολμήσω.
Κάθε βράδυ σκέφτομαι∙
πρέπει να είμαι πολύ ευτυχισμένος
για να μην κάνω τίποτα απ’ όλα όσα θέλω.
Γενοκτονία
Αν ο δρόμος μπορούσε να μιλήσει,
θα έλεγε για τις φρικαλεότητες
του πιο αλόγιστου πολέμου
στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αν ο δρόμος μπορούσε να μιλήσει,
θα έλεγε για τον κάθε έναν από μας˙
για τον κάθε -εν δυνάμει- δολοφόνο,
για τον κάθε -εν δυνάμει- δολοφονημένο.
Έλα! Μπες στο αμάξι!
Διάλεξε το επόμενο θύμα σου…
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε το 1986 στη Λάρνακα και από μικρός αγάπησε τα βιβλία και τις ταινίες. Απ’ όταν γνώρισε την ποίηση, δεν την αποχωρίστηκε ποτέ, και από νωρίς ξεκίνησε τις προσπάθειές του στην ποιητική γραφή. Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και το 2009 επέστρεψε στην Κύπρο. Λίγο αργότερα δημιούργησε και το δικό του ιστολόγιο, όπου πρόβαλλε μεταξύ άλλων και ποιήματά του. Η έκδοση που τιτλοφορείται “53,7 χλμ ΒΔ” είναι μια συλλογή ποιημάτων και αποτελεί την πρώτη του εκδοτική απόπειρα. Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν βραβευτεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους διαγωνισμούς. Ελπίζει τα ποιήματά του να συντροφεύουν τους αναγνώστες στις δικές τους στιγμές.
