Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον λογοτέχνη Κωστή Χατζηφωτεινό. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης και κατοικεί στην Αθήνα. Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης. Έχει εκδώσει ένα θεατρικό έργο,δυο πεζογραφήματα και δύο ποιητικές συλλογές. Προΐστατο ως εκλεγμένο μέλος σε πληθώρα πολιτιστικών οργανισμών και κινήσεων. Η ποίησή του κινείται στα μονοπάτια της λυρικής στοχαστικής γραφής. Ο λόγος του είναι πολύχρωμος, ζωντανός, διαυγής, μ' έναν λεπτό σαρκασμό να υπογραμμίζει τα νοήματα. Εμπνέεται από την ομορφιά της φύσης,τα κοινωνικά δρώμενα,τις διαχρονικές αλήθειες της ύπαρξης. Θ' απολαύσουμε δέκα διαλεχτά ποιήματά του!
Από την ποιητική συλλογή ΦΥΤΟΛΟΓΙΟ (Εκδόσεις Πολυχρονάκη ,1997)
Η ΜΟΥΡΙΑ
Η μουριά ξέρει να σιωπά και να περιμένει.
Σπουδαγμένη στους ιερούς κανόνες της διαδοχής
αποσύρεται με σύνεση τον καιρό της περισυλλογής
παραχωρώντας ευγενικά το προσκήνιο.
Σαν έρθει η ώρα της αφύπνισης
δε συμμετέχει απλά,
πρωταγωνιστεί στο πράσινο πανηγύρι
με νιάτα που απορείς πώς κρυβόντουσαν
στα χειμωνιάτικα κούτσουρα.
Από την εφηβεία τους ακόμη
οι πράσινες φωνές της γης
διασπούν την αφόρητη συνοχή των κτισμάτων,
ορμούν και κυριεύουν και μεταμορφώνουν
τους άχαρους δρόμους
σε δροσερούς τόπους συναντήσεων,
όπου
αποβάλλουν τα οστά τους οι απ-οστά-σεις
και κοινωνούν οι πιστοί την ευλογία του ίσκιου.
Και τα τολμηρότερα των ονείρων
με φύλλα μουριάς τρέφονται.
ΒΟΤΑΝΑ
Τα φίλτρα προστασίας
του εύθραυστου πολιτισμού σου
καταφέρνουν ωστόσο να σου αποκρύψουν
τις μυρουδιές των βουνών.
Ξέρεις ότι μυρίζουν τα βουνά;
Ξέρεις πώς μυρίζουν τα βουνά;
Μακριά από τα φώτα και τα σελοφάν
των παρφουμαρισμένων
airconditioned super markets
με τα εμβαπτιζόμενα φακελάκια
που χρωματίζουν κατ' εντολήν
το χλωριωμένο σου νερό,
πέρα στ' απροσκύνητα βουνά
φύονται αυτοφυείς
οι αλήθειες της ύπαρξής σου,
το θυμάρι, η φασκομηλιά, η ρίγανη,
ο έρωντας ο ακρημνός,
βότανα του σώματος και της ψυχής,
οι μυρωμένες ιδέες
που απ' τα ιερά των κορυφών εκπέμπουν
αναζητώντας τον δέκτη σου.
ΔΑΦΝΗ
Δέλτα κεφαλαίο ελληνικό,
όπως Δάφνη.
Ανάσα μυρωμένη
ανάμεσα στις λέξεις και στο φίλημα.
Λαχταριστή κι αέρινη
ξυπνάς τις θεϊκές ορέξεις
μα την αιώνια σιγή διαλέγεις
από το ρόλο του θηράματος
κι ανυπεράσπιστη σε παρασύρουν
οι στρατιές των δοξασμένων στρατηγών
ανάμεσα στις εθνικές στριγγλιές των μεγαφώνων,
τους άλογους τους λόγους των λογίων
και σε βιάζουν κατ’ εξακολούθησιν
μπροστά στα σχολιαρόπαιδα.
Δαφνούλα τρυφερή τι σούμελε
τη βία που μισείς να στεφανώνεις.
ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ
Στην ασπρισμένη μ' ασβέστη γλάστρα
δέχεται ο βασιλικός τα χάδια μας,
όπως το φρεσκοκουρεμένο κεφάλι
του μικρού αγοριού
που βγαίνει από το κουρείο,
ή που μόλις επέστρεψε
την πρώτη μέρα από το σχολειό
κι ευωδιάζει.
Κι αλλάζει η διάθεση,
κάποτε και η στάση,
των απλών ανθρώπων,
περνούν το πράσινο κλωνάρι στ' αυτί
και παν
καμαρωτοί στο μεροκάματο
ν' αβγατίσουν των ενσήμων το θησαύρισμα.
Τις γιορτές με τα καλά και τα σιδερωμένα,
αντί δώρου, αντίδωρο συνεχώς,
κι ο βασιλικός στο βωμό,
θυσία στην όσφρηση η ευγενική πνοή.
Δίχως της ο γλυκύς ο άρτος δε χορταίνεται,
Παναγιά ποτέ της δε γιορτάστηκε,
μήδ' άγιος κανείς
και μήδ' εσπερινός ή λειτουργιά
πετύχανε ποτέ τους.
Από την ποιητική συλλογή ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2001)
ΟΙΚΗΙΑ ΚΑΚΑ Γ' (ΦΡΥΝΙΧΟΣ)
Αναζητώντας τη λύτρωση
τακτοποίησε ο ποιητής
τους προσωπικούς λογαριασμούς του
με την ύπαρξη
κι αναζωογονημένος απ' την αναμέτρηση
με τις ανώτερες δυνάμεις
που εξουσιάζουν της σκέψης τα νήματα,
χάρηκε πρώτος το καλοτυλιγμένο κουβάρι του.
Ξεπόρτισε ύστερα ντροπαλός
κρατώντας τρυφερά απ' το χέρι την αγωνία του
και παραδόθηκε γυμνός στους ποθούντες.
Όμορφοι που γίνονται οι άνθρωποι
όταν στοχάζονται...
ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ
Δυο χιλιάδες χρόνια μετά,
τι περίμενες δηλαδή,
να ξεσπάσει σε κλάματα
πάνω απ' τον τάφο σου
η αρχαιολόγος;
Έτσι ανώνυμος που κείτεσαι,
δίχως ποτέ, τέτοια σκηνή,
να τη φαντάστηκες,
να 'χεις προβλέψει κάτι
για το συναίσθημά της,
με τα οστά σου αναρμόδια να μαρτυρήσουν
τη μεγίστη των εκπλήξεων.
Τρέχα γύρευε τώρα
ποιος ήσουν και πώς έζησες,
ποιας ηθικής τους νόμους
σεβάστηκε η σάρκα
που πρώτη σ' εγκατέλειψε.
Σίγουρο το 'χω, παρόλα αυτά,
πως σε συμπόνεσε λιγάκι, φουκαρά,
μόλις αντίκρισε εκείνο το νόμισμα,
άπαρτο,
ανάμεσα στα δόντια σου,
πριν μ' αυτό κυρίως ασχοληθεί.
Ησύχασε,
το ξέρουμε πως γι' άλλον το προόριζες...
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
Μη σας ξεγελάνε
τα ήρεμα πρόσωπα των βιβλιοπωλείων
με τα ευγενικά καλωσορίσματα των εξωφύλλων.
Τις νύχτες να ξέρατε τι γίνεται.
Όταν σβήνουν τα φώτα
και μένουν μόνα τους τα βιβλία.
Έτσι νομίζετε πως κάθονται
βουβά στους πάγκους και στα ράφια;
Τέτοιες δυνάμεις;
Να 'ταν τρόπος ν' ακούγατε
τις ολονύχτιες αντιπαραθέσεις τους
θ' άλλαζαν ύφος οι επισκέψεις σας
στα βιβλιοπωλεία.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
Συνέλαβαν το λαθρομετανάστη, είπαν,
που παραβίασε την ιδιοκτησία μου
και μ' όλο που εδήλωσα
πως δε μου λείπει τίποτα,
με κάλεσαν για αναγνώριση των κλοπιμαίων.
Επτά μεγάλα λόγια και μια έπαρση,
τρεις καθαρότητες, οκτώ προκαταλήψεις,
δυο πόμολα επίχρυσα,
ένας σοβινισμός αντίκα,
εννιά ανωτερότητες,
υπερηφάνειες έντεκα
κι υπεροψίες δέκα,
επέμεναν πως ήτανε δικά μου!
Ζαλίστηκα.
Ν' άνοιγε η γη να με κατάπινε.
Τόσο ντράπηκα.
Σε ποια γωνιά αφώτιστη
λουφάζαν όλα τούτα;
Αυτή η μανία μου να μην πετάω τα παλιά
μ' εξέθεσε στο τέλος.
Ευτυχώς που πήρα γρήγορα στροφές
κι αρνήθηκα εκείνη τη σαβούρα.
Ζήτησα ύστερα συγγνώμη από τον άνθρωπο,
τον ευχαρίστησα για την υπόδειξη
και βγήκαμε μαζί στο δρόμο.
ΠΡΙΝ
Ωραία που ήταν η ζωή πριν τη διάψευση,
με τα πλάνα λουλούδια ολάνθιστα
αιώνια να υπόσχονται άνοιξη.
Με τους παντογνώστες θεούς μας
να καμαρώνουν στα βάθρα τους,
τους νέους ν' αφιερώνονται
και τους γέροντες σίγουρους
να κλείνουν τα μάτια.
Με την αλήθεια μας,
μία και μόνη κι αλάνθαστη,
να συγκρούεται νικηφόρα
μ' όλα τα ψέματα και τα παρακλάδια τους.
Με τη θεριεμένη μας πίστη
ν' απαντάει για λογαριασμό μας
με μιαν ευκολία...
Με τους έγκριτους τεχνικούς μας
του φωτεινού μας μέλλοντος να χαράσσουν το δρόμο.
Ανέμελα που ζούσαμε πριν τη διάψευση...
ΕΞΟΔΟΣ
Ό,τι ονόμασα ανατολή
δύση προχωρώντας μου βγαίνει.
Ειρωνικά ξοπίσω μου
γελούν οι σταθερές μου,
τις πιο βαριές πατημασιές π' αφήνω,
θρυμματισμένες,
ψίχουλα τις βρίσκουν τα πουλιά.
Από το ν' απογειωθώ,
τις πρέπουσες να πάρω αποστάσεις
να επανατοποθετηθεί εντός μου
και εκτός μου, ο κόσμος,
δε βλέπω άλλη λύση.
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε το 1947 στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, όπου και συμμετείχε ζωηρά στα κοινά. Υπήρξε:
- Πρόεδρος της Προοδευτικής Κίνησης Νέων.
- Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου.
- Πρόεδρος της Θεατρικής Ομάδας.
- Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών & Ποντίων Μεραμπέλου.
- Αντιπρόεδρος του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Λασιθίου.
- Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου.
- Γενικός Γραμματέας της Εταιρίας Γραμμάτων & Τεχνών Ανατολικής Κρήτης.
- Μέλος του Δ.Σ. της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας & Πολιτισμού.
- Μέλος του Δ,Σ. της Εταιρίας Θεάτρου Κρήτης.
- Μέλος του Δ,Σ. του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης.
Από το 2007 ζει στο Μαρούσι.
Έχει γράψει:
- Το θεατρικό έργο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ, που ανέβηκε το 1983 στον Άγιο Νικόλαο.
- Την ποιητική συλλογή ΦΥΤΟΛΟΓΙΟ (Εκδόσεις Πολυχρονάκη 1997)
- Το πεζό ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (Εκδόσεις Φραγκούλη 1999)
- Την ποιητική συλλογή ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 2001)
- Το πεζό ΝΙΣΑΦΙ ΠΙΑ (Εκδόσεις Διηνεκές 2004)
