Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Γιώργο Τσιβελέκο. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία και αυτή την εποχή κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική γραφή. Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων, ημερίδων και προγραμμάτων με αντικείμενα την Ψυχολογία, τη Δημιουργική Γραφή και την Εικονογράφηση. Βραβεύτηκε δυο φορές σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ ένα διήγημά του συμπεριλήφθηκε σε ψηφιακή συλλογική έκδοση. Φέτος κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή. Τίτλος της; Μια φωτεινή προσδοκία, που γίνεται πεποίθηση... "Ο επιμένων έρωτας νικά"! Η ποίησή του είναι λυρική, εξομολογητική, υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι σμιλεμένος, άμεσος, διαυγής, με παραστατικές εικόνες, έξυπνα ευρήματα και ισχυρό συναίσθημα. Ο δημιουργός εκφράζεται συχνά σε πρώτο πρόσωπο απευθυνόμενος στην άγνωστη αγαπημένη μορφή, που γίνεται παραλήπτρια των μηνυμάτων του. Πρόκειται για μια γραφή τρυφερή κι αισιόδοξη που ζεσταίνει την ψυχή του αναγνώστη. Θα τον γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από δέκα πανέμορφα ποιήματα από την πρώτη του εκδοτική απόπειρα "Ο επιμένων έρωτας νικά"! Γιώργο σου εύχομαι τα καλύτερα!
10 ποιήματα από τη συλλογή «Ο επιμένων έρωτας νικά»:
ΝΕΚΡΗ ΓΙΟΡΤΗ
Είναι πολύ φωτεινή απόψε η νύχτα,
σαν να ’ναι μέρα.
Όλα τα φώτα αναμμένα.
Ο ουρανός πλούσιος σ’ αστεριών φως
και το φεγγάρι κατεβασμένο πολύ χαμηλά,
σαν λάμπα σε φανοστάτη.
Στην αυλή είναι στημένα τραπέζια και καρέκλες.
Κάποιους περιμένει να γιορτάσει για κάτι.
Στις βαλμένες στη σειρά γλάστρες τριγύρω
υπάρχουν ενδιάμεσα κάποιες χωρίς λουλούδια.
Ίσως εκεί περιμένει ν’ ανθίσει ο έρωτας,
για να γεμίσει με κόσμο όλη η βεράντα...
ΓΑΛΕΡΑ
Σαν άλλος σκλάβος σε γαλέρα,
αιώνια καταδικασμένος είμαι
να κωπηλατώ μόνος και κουρασμένος
στη μέση ωκεανών με σκοτεινά νερά.
Μάταια προσπαθώ να κινήσω
τ’ αβάσταχτο φορτίο.
Στο ίδιο σημείο ακριβώς
βρίσκομαι κολλημένος εδώ και καιρό.
Μόνο αν έρθεις να προσφέρεις
μια χείρα βοηθείας εσύ, αγάπη μου,
μόνο και μόνο με την παρουσία σου,
μπορεί να βρω τη δύναμη
να συνεχίσω να κάνω κουπί,
κι ας μη φτάσω πουθενά αλλού.
Τι κι αν παραμείνω στάσιμος εκεί
και δεν κουνηθώ ούτε ένα κύμα;
Αέναα θ’ αντέχω να κωπηλατώ
και να μη σκέφτομαι να παραιτηθώ απ’ τη ζωή μου,
αρκεί δίπλα μου να ’σαι
και το νερό, χάρη σ’ εσένα, πλέον φωτεινό.
ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ
Εγκαθιδρύσου δίπλα μου,
υψηλότερο πρακτικό ιδεώδες μου!
Παύει η ζωή μου...
Εκπλήρωσε μια απ’ τις τελευταίες χάρες μου:
Γύρισε κοντά μου!
Μα σου δίνω την εξής προειδοποίηση,
για να ’χω εντελώς ήσυχη τη συνείδηση
και να μη με τύπτει η παράλειψη ή η προσποίηση,
πως, με των ανακουφιστικών αναστεναγμών μου την παράταση,
θα σου ζητήσω κι άλλες, με μια υποσημείωση:
Όλες λογικές ενός ερωτευμένου.
Τίποτα το υπερβολικό.
ΤΡΕΝΑ
Περνούν αβέρτα τα τρένα
και παίρνουν μαζί τους
κομμάτι-κομμάτι
την υπόστασή μου
στην αντανάκλαση των τζαμιών τους,
αφήνοντάς με περισσότερο λειψό
και καταντώντας με μια θολούρα.
Εγώ γίνομαι τ’ αντικαθρέφτισμα.
Δεν αντιπαρέρχομαι στην αποβάθρα.
Περιμένω να με ψάξεις εσύ
μέσα στο ενοχλητικό βουητό
του ανώνυμου πλήθους
και να φύγουμε μαζί
ή απλώς να σταθείς στο πλάι μου
και να στείλουμε ταξίδι
τη ζευγαρωμένη αντανάκλασή μας
να βρει τα υπολείμματα ζωής
που ’κρυψα στα παρερχόμενα βαγόνια.
ΛΙΑΚΑΔΑ
Έχω φτιάξει μια λαχταριστή λιακάδα.
Θα ’ρθεις να καθίσουμε στη βεράντα
να την απολαύσουμε παρέα;
Α, μην κοιτάς που οι άλλοι κρατούν ομπρέλες
και φορούν αδιάβροχα για να μη βραχούν...
Εκείνοι δεν ξέρουν πώς φτιάχνονται οι λιακάδες.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
«Γιατί δε μου αφιερώνεις τραγούδια;»
παραπονέθηκες.
«Γιατί τα τραγούδια φτιάχνονται
για να τα τραγουδούν όσοι πιστεύουν ακόμα
πως μπορούν ν’ αλλάξουν οι καταστάσεις»,
θα σου δικαιολογούμουν προχθές.
Σήμερα όμως, αν αφουγκραστείς καλύτερα,
θα δεις πως έβαλα να παίζει τ’ αγαπημένο σου
και τα φρέσκα λουλούδια,
που σου ’φερα μετά από καιρό
κι αντικατέστησαν τα ψεύτικα,
να σε περιμένουν στο βάζο να τους βάλεις νερό...
ΔΙΕΛΚΥΣΤΙΝΔΑ
Στο μέγεθος του σύμπαντος
είμαι ένα ταπεινό τίποτα,
μα στη διελκυστίνδα με την ανυπαρξία
θ’ αναδειχθώ περίτρανα νικητής.
Θα με βρω στη δική σου εύρεση
στα στραφταλίσματα της θάλασσας
και θα μας ανασύρω
μέσ’ απ’ τον χιλιοραγισμένο καθρέφτη της.
Οι προσμονές θα γελούν εις βάρος
της παταγώδους αποτυχίας της
κι ο ήλιος θα χρυσίζει πια
την πραγματοποιημένη ουτοπία μας.
ΘΑΛΑΣΣΑ
«Θάλασσα», να λες
και στα δύο σίγμα
να κρύβεται τ’ απαλό φλοίσβισμα των κυμάτων.
Στα δύο «σσ»
να σωπαίνω και να φιλώ το στόμα σου
που θα ’χει φέρει την αλμυρή νηνεμία,
μήπως και ξεχάσω
την πικρή αμηχανία των δακρύων
και πάψω να φοβάμαι τα πάντα
και ν’ ανησυχώ για τα πάντα.
Να σε φιλώ και να πίνω απ’ το στόμα σου
την ατέλειωτη θάλασσα μαζί με της ψυχής σου.
Να γαληνεύω και να διατείνομαι
πως τα πουλιά, πάνω στα καλώδια των δρόμων,
στον ουρανό κάθονται,
όπως εγώ με το φιλί σου,
κι αγναντεύουν από κει ψηλά,
ως εκεί που φτάνουν τα μάτια τους,
τη θάλασσα τη μία
και το καθένα την ξεχωριστή δική του.
ΤΕΛΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Όλα τα ωραία,
δεν τελειώνουν απλώς κάποια στιγμή,
τελειώνουν γρήγορα.
Λίγο ακόμη έμεινε
κι έπειτα θα καεί
κι ο Αύγουστος
σε μια τελευταία
φωτιά στην άμμο.
Δίπλα μου εσύ,
ένας απαλός σπαραγμός,
κι από τριγύρω
το σκοτεινό κι άβαθο νερό
να μας κυκλώνει,
μα εγώ με την κιθάρα μου
να σου τραγουδώ τον έρωτα φάλτσα.
ΠΕΤΡΑ
Δύο γυμνά σώματα
με τα πόδια και τα χέρια του χορού τους,
με τα όμορφα σχηματισμένα και γερά νύχια του,
γδέρνουν και γρατζουνούν την επιτοίχια πέτρα.
Ματώνει κι ουρλιάζει απ’ τον πόνο,
πέφτουν κομμάτια σκόνης της κάτω,
γεμίζει σημάδια χαρακιών η επιφάνειά της
κι οδύρεται άψυχα, τραβώντας τις γωνίες της.
Δεν μπορεί να νιώσει λίγη απ’ την ηδονή της ζωής
των δύο γυμνών σωμάτων
με τα πόδια και τα χέρια του χορού τους,
με τα όμορφα σχηματισμένα και γερά νύχια του,
που τη γδέρνουν και τη γρατζουνούν επιδεικτικά,
νικώντας την τραχιά σκληρότητά της.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιώργος Τσιβελέκος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1997 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει πληθώρα σεμιναρίων, ημερίδων και επιμορφωτικών προγραμμάτων, μεταξύ των οποίων για την Εγκληματολογία στο Εργαστήριο Αστεακής Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, όπου και ήταν συνεργάτης και μέλος της οργανωτικής επιτροπής των σεμιναρίων «Έγκλημα και Κινηματογράφος» για δύο χρόνια, την Ψυχολογία, τη Δημιουργική Γραφή και την Εικονογράφηση. Συνεχίζει τις σπουδές του στον τομέα της Λογοτεχνίας και Γλωσσολογίας με το Διαπανεπιστημιακό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου σε σύμπραξη με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Το ποίημά του «Επίγειος παράδεισος» και το διήγημά του «Στο άγνωστο» έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το διήγημά του «Η κληρονομιά» έχει συμπεριληφθεί στην ψηφιακή συλλογή διηγημάτων «Ταξίδια από χαρτί», η οποία είναι διαθέσιμη στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη. «Ο επιμένων έρωτας νικά» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
Βρείτε την ποιητική συλλογή του Γιώργου Τσιβελέκου "Ο επιμένων νικά" στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.ocelotos.gr
