Ο καλεσμένος μου στη στήλη "Στα βαθιά", είναι ο ποιητής Αντρέας Τιμοθέου από τη Λάρνακα. Έχει σπουδάσει Επιστήμες Αγωγής κι έχει μεταπτυχιακό τίτλο στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές και μια συλλογή διηγημάτων. Έχει τιμηθεί με σημαντικότατα βραβεία για την πολιτιστική του προσφορά. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και ψυχική ευγένεια.Η άδολη αγάπη,το όνειρο,η νοσταλγία, ο χρόνος που περνά, το σαράκι της ποίησης, ανήκουν στην παλέτα της θεματολογίας του. Ο λόγος του είναι μεστός, με ευφάνταστα σχήματα,εκπλήξεις και μοναδικές εικόνες. Θα πάρουμε μια άποψη της λαμπερής πένας του μέσα από δέκα ποιήματα από την επερχόμενη ποιητική του συλλογή "Το δείπνο του σώματος"!
Το δείπνο του σώματος
Πριν πάψει πια
να είναι λαμπερός,
θα τεμαχίσει εγκαίρως
την άθικτη λαμπρότητα.
Κανείς απ’ τους μνηστήρες του
δεν θα τον γνωρίσει
και έτσι πρόθυμα θα καταπιούν
τη λάμψη που του κόστισε.
Θα φωτιστεί ο ουρανίσκος τους
και το χαμόγελό τους,
με ικανοποίηση θα τον κοιτούν
για το σπουδαίο γεύμα,
ανυποψίαστοι της προσφοράς
με εύλογη αιτία.
Εκείνος, ελεύθερος και ζοφερός
χωρίς ανάγκη ενδύματος
ή άλλης πρώτης ύλης
θα αφήσει πίσω για επιδόρπιο
μονάχα μια κουβέντα:
«Για το ταξίδι
υπήρξα ένας Οδυσσέας,
με τόλμη Πηνελόπης».
Κι εγώ αγάπησα
Α, η άχαρη δωρεά της ομορφιάς
κι η άνιση πληρωμή της
εικονοστάσι αδειανό
απ’ τ’ αναθήματά του
τρομαχτικό εξαπτέρυγο
που αυτοπυρπολείται…
Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου
Όταν κάποτε θα γίνω
ολότελα εικόνα
διπλώστε με στη μέση
χαρίστε μου για τις γραφές
άξονα συμμετρίας
κι ορίστε για το φύλο μου
το πρέπον που αρμόζει.
Παρατηρήστε εξεταστικά
το ξένο σώμα
μνηστήρες και κοράκια
νύφες και ιερόδουλες
έμποροι και παπάδες.
Εγώ τον μύθο που χρειάστηκα τον έφτιαξα
σε ακριβή αναλογία.
Αυτάρκης πια θα σας κοιτώ
από παράθυρο της πόλης
τις λέξεις να σκαλίζετε
χωρίς απόγνωση,
γεμάτοι ελαφρότητα.
Κοιτώντας για τεκμήρια
σε ένα σώμα γεμάτο από περίγραμμα
θα εντοπίσετε
αρνήσεις και επιβολές
μια απελπισμένη Τέχνη
ιστούς με λόγια και κατηγορώ
που πιάστηκαν στο διάβα.
Βαθιά νερά θα γίνουν τα φτερά
με αμνησία πίκρας.
Θα πορεύομαι
πρώτη φορά
ελεύθερος.
Προσδοκία
Κι είναι ανέγγιχτη ακόμα η ζωή μου.
Ακόμα την ονειρεύομαι, τη χάνω.
Πιερ Πάολο Παζολίνι
Φαντάζομαι
πως είναι αξιοθαύμαστο
να είμαι λυπημένος.
Όταν τα βράδια
κεντώ με παραμάνες το σαρκίο μου,
δεν είναι για να γράψω καλά ποιήματα.
Κατά βάθος
η Τέχνη της ραπτικής με σώζει,
έστω με διατηρεί.
Με βοηθάει πάντα να δηλώνω
τη ζωή
που προστάζουν
οι θάνατοί μου.
Συγκρατώ ακόμα μέσα στις ραφές
όσα αξόδευτα στο πρόσωπό μου
σφραγίζει ο χρόνος
και προσδοκώ
σε ένα σώμα δίχως μάνα
δίχως παραμάνα.
Υπήρξαμε
Εγώ; Μια απελπισμένη ζωντάνια.
Πιερ Πάολο Παζολίνι
Έχεις δει ποτέ πώς τρυπά το φως τα μαργαριτάρια
ή πως στεγνώνει η παιδικότητα
όταν για σένα γράφω;
Η σιωπή μάς δηλώνει πως κάποτε υπήρξαμε
σαν λέξη
σαν συναίσθημα
έστω σαν αναζήτηση.
Χωρίς αφή μετρώ τον χρόνο
κι ακόμα διαγράφω φως
τις ώρες που επανέρχεσαι.
Τι να σημαίνει κεχριμπάρι
Μάη μήνα
και τι το σ’ αγαπώ
αν δεν το κρεμάω στον λαιμό σου;
Πληκτρολογώ το όνομα τα πρωινά
ματαίως,
τα δειλινά και πάλι αντιστέκομαι
με κάποια πρόφαση ορθογραφίας,
μα κατά βάθος χάνομαι
σε παρηχήσεις και φωνήεντα
ζητώντας τη φωνή σου.
Ό,τι μου έμεινε
είναι οι αμαρτίες μου.
Δεν είν’ αυγή
Αν είχα το ζωντανό σου κορμί ποτέ δεν θα έγραφα.
Έλενα Τουμαζή-Ρεμπελίνα
Το κύτταρό μου
λέξεις
και όσες λέξεις δεν ειπώθηκαν
ανατολές χαμένες.
Σου γράφω όσο ακόμα
κρατάω την Αφή
και τη φορώ σαν θάνατο
τη νέα μέρα.
Μετρώ στον ήλιο
όλα τα πρόσωπα που κοίταξα
κι όλα μετρούν εσένα.
Μια μέρα θα γίνω όλος θάλασσα
για να σε κατοικήσω,
θα εξορίσω το αλάτι για τα μάτια σου
και μες στο φως θα γίνεσαι
χάρτινο καραβάκι.
Αφού δεν μπόρεσα ν’ αγγίξω τη μαγεία σου
ίσως να μην υπήρξα.
Ώρες εφτά του έρωτα
Όλα τα «μου» που μου στερείς,
κάποτε θα γίνουν σώμα
να μ’ αγκαλιάσουν στον Παράδεισο...
*
Ο Έρωτάς μου,
ένας όμηρος Όμηρος
αμύρωτος
άμοιρος.
*
Κι εσύ λευκό μου γιασεμί
ως πότε θα στάζεις έρωτα
με μάτια δηλητήριο;
*
Ποια ήταν η τελευταία φορά
που είχες νέα απ’ τον Έρωτα;
*
Κόκκινο από αίμα
μού άφησες το μαξιλάρι
κι άνθησε.
*
Κι αν προσπαθώ
να αρθρώσω λέξη
μες στον Έρωτα
είναι γιατί ζητώ τον λόγο
που υπήρξα.
*
Κάποτε, εξόριστος βολβός της σκέψης σου
ίσως ανθίσω.
Οδηγίες διακόσμησης
Όταν μάζευα αντικείμενα
δεν γνώριζα πως μάζευα εμένα.
Εδώ θα μπούνε οι χαρές
πιο κάτω οι μαυρόασπρες γυναίκες
μες στις σκιές του σαλονιού
οι έρωτες
μες στη βιτρίνα με τα γυαλικά
τα χέρια Της.
Στην κουζίνα η παιδικότητα
και στο γραφείο
η μνήμη και η πίστη μου.
Ο ξενώνας το είχε η τύχη του
να ’ναι μια δεύτερη ευκαιρία
για όλα όσα μετάνιωνα.
Μέσα στην κάμαρα
μαζεύω αρχαιότητες,
με προσοχή τους δείχνω φως
και γίνονται κτερίσματα της σάρκας μου.
Δεν αντιστέκομαι στο σώμα σου
μα προνοώ να ταριχεύσω
το τόσο που σ’ αγάπησα.
Διαδρομή
Καταλήγω λοιπόν, στη βουβή πυρκαγιά
μιας νεότητας που τη ζάλισε η αιωνιότητα.
Πιερ Πάολο Παζολίνι
Γοργόνες σκέψεις
παίρνουνε πια
θέση στο σώμα.
Η σκόνη που του μέλλει
μπορεί να περιμένει.
Έξω από μάγια και χρησμούς
φωνή καθάρια στέκομαι
ολόκληρος
στη μέγιστη αντίσταση του χρόνου.
Δεν συλλαβίζω, μα προφέρω.
Δεν τραγουδώ, πορεύομαι στον ύμνο.
Ό,τι συμβαίνει να έχει αποτέλεσμα.
Ό,τι σταθεί να έχει μέσα του Ανάσταση.
Έκαστος να σηκώσει το βάρος της ευχής του,
ίσως μονάχα τότε γίνουμε
μία φυλή δικαίωσης.
Try to belong
I belong to the givers
Maria Callas
I belonged to no one
Who belonged to everyone
Who had nothing
Who wanted everything
Lana Del Rey
Δηλώνουμε με σιγουριά
όσα η ζωή μας παίρνει.
Ανήκουμε στις σκέψεις μας,
στο χάδι που πάντα αιμοστατικό
αφήνει πίσω το φθινόπωρο.
Υπόσχεσαι χωρίς ανάγκη
σαν το χρώμα των ματιών σου
και βλέπεις μέσα μου
όσα με κατοικούνε.
Αφήνω λέξεις πάνω στις λέξεις σου,
όπως θα άφηνα τα χείλη μου
επάνω στο κορμί σου.
Μη σε τρομάζουν τα λόγια μου.
Όταν γελάς, δεν είμαι γέροντας
κι όταν μιλάω για πνιγμό
είναι γιατί ποθώ τα χέρια σου.
Στέκομαι στα λόγια σου,
ακροβατώ σε προσευχή και όνειρο,
μα με τρομάζουν οι σιωπές
ζητάνε ακόμα από μένα.
Αν υπομείνεις τον βλαστό
καρπός θα γίνομαι
πιστός τροφός του έρωτα
για σένα.
Η νίκη των ονείρων
We have nothing to lose, nothing to gain,
nothing we desired anymore-
except to make our lives into a work of art.”
Lana Del Rey
Όταν σε σκέφτομαι
μετρώ τον χρόνο δίχως θάνατο.
Άριες της Μαρίας
στέκουνε τώρα στη ζωή μου
τόσο ανώδυνα
κι εσύ υπόσχεσαι
πως είχα θέση στο όνειρο.
Αν μεταλάβω το σώμα σου
θα σε αρκέσει το αίμα μου;
Αν μεταλάβω το αίμα σου
θα σε αρκέσει το σώμα μου;
Σαν αφή πρωτόπλαστων
χωρίς συστάσεις
επιτέλους
συναντηθήκαμε.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότροφος του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων. Ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές γλώσσες και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Συμμετείχε σε διεθνή λογοτεχνικά φεστιβάλ και το 2014 εκπροσώπησε την Κύπρο, με διήγημά του, στη δράση Flash Europa 28 της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κίνα, σε συνεργασία με τον λογοτεχνικό οργανισμό Bookworm. Για την πολιτιστική του προσφορά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τα βραβεία εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου και Ανδρέα Καραγιάν εις μνήμη Καρμέλας Καραγιάν. Το 2016 βραβεύτηκε με το δικοινοτικό βραβείο ποίησης από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ
Για μια στιγμή και μια αιωνιότητα, εκδ. Αναζητήσεις, 2011
Όλα αυτά που θα ’θελα να ξέρεις, εκδ. Αρμίδα, 2013
Τα Άνθη του Φωτός, εκδ. Αρμίδα, 2014/Β΄ Έκδοση, 2019
Οι μέρες τ’ Αυγούστου, εκδ. Βιβλιεκδοτική, 2016
Ποιήματα – Şiirler, Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, 2016
Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ, εκδ. Παράκεντρο, 2019
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Ιστορίες με Δαντέλα, εκδ. Παράκεντρο, 2016/Β΄ Έκδοση, 2019
