Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Αθανάσιο Τζίκα. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων και μετεκπαιδεύθηκε στη Ραδιολογία. Εργάζεται ως ιατρικός τεχνολόγος σε πυρηνικό εργαστήριο. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές κι έχει στα σκαριά την τέταρτη. Έργα του έχουν φιλοξενηθεί στον λογοτεχνικό τύπο, ενώ ποίημά του συμπεριλήφθηκε στην ανθολογία ποιημάτων του 2018. Η ποίησή του είναι αφηγηματική, λυρική, υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι περίτεχνος, πολύχρωμος, ατμοσφαιρικός, με ζωηρές εικόνες και πολλαπλά ευρήματα. Αξιοποιεί συχνά αφόρετες λέξεις, κάνοντας την αφήγησή του θελκτική και απρόβλεπτη. Εμπνέεται από τον έρωτα, τις σχέσεις, τα κοινωνικά τραύματα, από βιβλικά, μυθικά κι ονειρικά τοπία. Είναι μια γραφή διεισδυτική, βαθιά, με προσωπικό άρωμα. Θα απολαύσουμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά του!
3
Θα κοιμηθούμε χορτασμένοι
σε κοφτές του χαμού πέτρες
θα φανερώσουμε τα τρυπωμένα όρη του Κυμινά
στου φεγγαριού τις ευκαιρίες
που χύνονται απ’τα μάτια του ν’αρπάζαμε
αλήθεια
πόσο όμορφη η εικόνα αυτή να την αλλάζαμε
αυτή η «εποχή η νέα»
η παλιά η «εποχή η νέα»
Απόσπασμα από ‘’Κ Χαιρετισμούς ‘’ , Εκδόσεις Γαβριηλίδη , 2015
“ Άστεγος ‘’
Απάλαφρα όπου κοιτάζουν τα Ιερά
και τ' αββαεία της νιότης ρίχνουν σποράς ατλάζι
η σκέψη ζητά βάθος
Χόρτασε να ελίσσεται
μ' επιθανάτιους γόους σαν τίποτε μη χάνεται
Εκεί στον χορτασμό του καναπέ που λες πως αλλοιώθηκες από σκοτάδι και φως
πάντα θα υπάρχει ένας άστεγος
να γεωμετρεί την ελπίδα
Μπλε θυσία , Εκδόσεις Ιωλκός 2020
Βασιλική
Σ'ένα όνειρο γη
ήρθες
πως αν άκαιρα μπει
είπες
κατακοντά ο έρωτας, η θρυαλλίδα κι ο θάνατος
μη σε γελά η μαζεμένη απλότητα
Πίνω αλμυρό νερό από μια σώτειρα θάλασσα
να σε καίω αποβραδίς πάνω σε ήμερο αχινό
και ξέρω δυο φορές το απλό δεν ένιωσα
δεν έχεις δίκιο° έχεις το δίκιο σου αγνό
Πέρασα μιαν απειροτελεία σ'έναν ήλιο πηχτό
να μεθώ τον αγέρα που ο θάνατος πέτρωσε κι αντιφέγγει η ζωή
πλέριο το "σ'αγαπώ ", ένα της στάζει δάκρυ κι ανασαίνει απλό
καταχαρούμενη και θεογέλαστη εσύ
και ξέρω δυο φορές το απλό δεν ένιωσα
Με όλο μου το μισό ,
μ' έν'αβόητο κύμα θα φεύγω στην αγκαλιά σου σημαντικός
θα σε συνθέτω και πάλι ημίθεη
για να μπορώ να σου μιλώ
τ' αγάπης του έρωτα °
- όχι από έλλειψη υγείας .
Στα μισά του καιρού και τα άκρα
που σκεπός ουρανός τα ξεχνά
σώμα σου νυχτικό , φεγγάρια σου πούλιες ψυχή ,
απόκοσμα φορεμένο , το ζω ,
όσο τα τρίσβαθα χάνεσαι
δεν φύλαγα παράδεισο
κι ας πρόλαβα
Athan. Tzikas
July 2020
Ανέκδοτο
γ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
1
Στους ήλιους που στέγνωσαν
στ’αγγελοκάμωτο κορμί σου
ψηλοί κι απόρθητοι
με θαρρετές ψυχές
πάνω απ’τις γούρνες του ξεριζωμού
σ’εκείνους τους χρόνους καρτερίας
πίσω απ’τις παρατημένες στέπες της εδώ Καλμουκίας
στους ήλιους που αποκάμανε .
και θέλησαν να πάνε ψυχοπαίδια
σ’άλλους τόπους
άθλιες πατρίδες
μακάβριες ,
λιμνάζει πίσω σας κατάμαυρο
το αίμα της γενέθλιας γης
το τρυφεράδι που μαλάγρωσαν του ενυπνίου
με ξιφολόγχη στην κοιλιά μιας εγκύου ,
καλοδέξου το γυάλινο αυτοκράτορα
και πες ευχαριστώ
για την ουρά του θανάτου
που σε βάλανε
Χαιρετισμοί , Εκδόσεις Γαβριηλίδη 2015
Γριά σπηλιά
Τελικά υπάρχει συμβιβασμός μεταξύ άμμου και κύματος ,
καθώς το κύμα παίρνει την αιωνιότητα μιας γραφής
η άμμος λούζεται μ’ένα σταμάτημα χρόνου
εμβαπτίζοντας την ευαισθησία σ’ένα ασύλληπτο γίγνεσθαι
κι ένας αστερόεις ουρανός
στα χέρια σου
διαβάζει τα τρίμματα μιας γόμας
Απόσπασμα από ‘’ γριά σπηλιά ‘’ , Μπλε θυσία , Εκδόσεις Ιωλκός 2020.
Ο Βασιλιάς Ύστερος
τον απαστράπτοντα Ήλιο στο φως του απείρου και τη φωτιά
κουρασμένο ικέτη , αυτή η ατσαλένια χούφτα τον μαζεύει,
του Ύστερου Βασιλιά
σ’ένα θώκο από χρυσάφι ο Ήλιος κλαίει σα βασιλεύει
ποιαν αύρα της Εδέμ , ποιες ψυχεδέλειες βρήκαν αυτά τα όνειρα
και κανένας νους δεν τα παιδεύει ;
- ω Μελλόνιες , αποκληρωμένες κόρες του Βασιλιά -
που η Μοίρα η μεγαλύτερη, κάτω στη γη τον Ήλιο με τη θάλασσα παντρεύει
σπάζει το σύμπαν η οργή του Βασιλιά , στέλνει φρουρά και τον μαζεύει
κι απ’όλο το φως που εκείνος κρατά
δίνει στη γη τη φωτιά και διαφεντεύει
να κάψει το βλέμμα με τούτο τ’ακάνθινο στέμμα να ζεις
είναι τώρα το μέλλον του Ύστερου Βασιλιά
οι ήλιοι εκείνοι που ποτέ δεν είχες το χρόνο να δεις
Χαιρετισμοί , Εκδόσεις Γαβριηλίδη 2015
προκατάληψη
Έβγαιναν στον κούρσο ολολύζοντας ,
φλέρταραν το σμάλτο του ανεξήγητου
ηδυπαθείς κι υπερουράνιοι ,
μ' αρέσω τα παρασκευόβραδα •
έναν ήλιο εγκράτειας να λιώνω με το πρώτο φως της νύχτας το ξέπνοο κορμί
το κορμί υποκρίθηκε έλεος
σμιχτά που μαύρο συμβαίνει .
Της καθημερινότητάς της είμαι τόσο παράταιρος •
Και σήμερα θα κυβερνήσουν τα άχθη που σέρνουν βαριά, άτριχα και σιδερένια πόδια,
προκατάληψη ήλιου πριν της μέρας το φως ,
προκατάληψη εξόδου πριν το τελευταίο ταξίδι στον άνεμο ,
Πρωί , κάθυγρα κι αθώα ξυπνημένα πρόσωπα
συγχρονίζουν τις αλήθειες του σύμπαντος κόσμου
κι εμείς αποβραδίς καγχάζουμε στη θαρραλέα πύλη
μαζεύοντας γόπες τσιγάρων.
Ανέκδοτο
ρ΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Χαίρε , που έδωσες δύναμη
να συνθλίψω τα φτερά μου
η θλίψη
η μεγαλύτερη της ζωής ευλογία
η αδιάβαστη μυσταγωγία -
κι η κατάθλιψη δεν είναι δυο φορές ευλογία
μα δυο φορές πολυτέλεια
Χαιρετισμοί , Εκδόσεις Γαβριηλίδη 2015
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Αθανάσιος Τζίκας γεννήθηκε στη Λάρισα στις 11 Αυγούστου του 1982 . Απόφοιτος του τμήματος Ιατρικών Εργαστηρίων (μετεκπαιδευθείς στη Ραδιολογία ) , εργάζεται σήμερα ως ιατρικός τεχνολόγος σε πυρηνικό εργαστήριο γνωστής αλυσίδας διαγνωστικών κέντρων. Από την παιδική του ηλικία διακατέχεται από το ανήσυχο πνεύμα της λογοτεχνικής δημιουργίας κι από πολύ μικρός επιδίδεται στην έντονη εσωτερική του κλίση , που είναι η συγγραφή. Το 2012 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο Αποίμαντος νους από την ΗΡΑ εκδοτική. Την ίδια χρονιά βραβεύεται από την αστική εταιρεία "Διοτίμα και Μούσες". Το 2015 στην Αθήνα εκδίδεται η ποιητική συλλογή Χαιρετισμοί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Έργα του έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά, Ποιείν, Οροπέδιο , Θράκα και Poetics. Ποίημά του , κορφολογήθηκε στην ανθολογία ελληνικών ποιημάτων του 2018. Στην Αθήνα το 2020 εκδίδεται η τρίτη του συλλογή Μπλε Θυσία από τις Εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ. Το έργο αυτό ως επί το πλείστον γράφτηκε κατά το σύντομο πέρασμα του ποιητή από την ευγενική αρχόντισσα των Κυκλάδων, το νησί της Σύρου. Σήμερα στο λογοτεχνικό του καρνάγιο βρίσκεται το ποιητικό έργο " Ωραίοι ατενζέοντες ".
