Η κυρία που κάλεσα σήμερα για να μοιραστεί μαζί μας τη δουλειά της , λέγεται Φιλαρέτη Βυζαντίου κι είναι φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Γράφει εξαιρετικά, θα το διαπιστώσετε κι εσείς. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή κι είναι υπό έκδοση η δεύτερή της, απ'όπου θα δούμε δέκα ακυκλοφόρητα ποιήματα. Θα την ακούσουμε ακόμη σ'απαγγελία έργου της!
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Πορεύεται η μέρα μέσα από τα μάτια σου
Βράχοι σε σύγκρουση
Ποταμοί σε υπερχείλιση
Σύννεφα σε αναμονή χαλασμού
Δεν υπάρχουν λόγια για τόσον καημό
Δεν υπάρχουν λέξεις για τόση λαχτάρα
Ακολουθεί κατακλυσμός
Και θέλω να χαθώ
Γραφείο σε χρώμα καρυδί
Λάμπα από φυσητό γυαλί
Στοίβα από βιβλία ποίησης
Ανοίγω
Ψάχνω
Δεν υπάρχεις πουθενά
Πρέπει να σε δημιουργήσω από την αρχή
αφού έχεις χαθεί στην τόση κοσμοχαλασιά
Παραμύθι παιδικό
Αντιπαθώ τη βασιλοπούλα
Συντάσσομαι με τον αδικημένο δράκο
Ζητιανεύω τις φλόγες του
Να πυρπολήσω δύο ζωές και μισό θάνατο
Γυρίζω σελίδα
Όλα άγραφα
Ανάμεσα στις μελανές αράδες το μήλο της κακιάς βασίλισσας
Θα το φάω ολόκληρο
Έτσι κι αλλιώς εκτός παραμυθιού
δεν έχω την παραμικρή ελπίδα να πεθάνω και να αναστηθώ από έναν
κατακλυσμιαίο έρωτα...
ΚΙ ΑΝ...
Κι αν τα μάτια σου περπάτησα
Κι αν στα φυλλοκάρδια σου ξενύχτησα
Κι αν έρημος έγινε η ζωή μου από την απουσία σου
Εγώ ξανά και πάλι κι από το μηδέν
Μαζί σου θα ξαναχτίσω τη θάλασσα
Μαζί σου θα βαδίσω στον Άδη
Μαζί σου
ως του κόσμου τον αφανισμό
θα ξαναγεννηθώ
στο φως και στο σκοτάδι των χειλιών σου.
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
Στο παραθύρι κρεμασμένη σχεδόν
κεντούσε
ένα μαξιλάρι που κανείς δεν θα κοιμόταν πάνω το
λόγια γλυκά που κανείς δεν θα τα άκουγε
όνειρα εφηβικά που είχαν ήδη μουχλιάσει
Μα
κεντούσε απτόητη
Ο ουρανός όλο και κατέβαζε παράπονα
και σιγά -σιγά ερχόντουσαν εκείνοι
οι λησμονημένοι εσπερινοί
με τους ερωδιούς να θρηνωδούν τη μοίρα της
με τους ήλιους να αριθμούν τις απώλειες
με τα μισοτελειωμένα ποιήματα
που κανείς δεν θα διάβαζε ποτέ
Σηκώθηκε αργά και μεγαλόπρεπα
Έτσι που ταίριαζε στην αρχοντιά της μοναξιάς της
Άναψε τη λάμπα
το καντήλι
το μικρό φως στις ελικοειδείς σκάλες
τον πεθαμένο της έρωτα
στη σερβάντα με τις ασημένιες κορνίζες
Η δική του άδεια
Κι όμως
του χαμογέλασε
και τον συγχώρεσε ακόμη μια φορά
που ξέχασε να έρθει στην ώρα του
Πήρε στα χέρια της το κέντημα
Το ξήλωσε με βιάση
Αύριο πάλι , ψιθύρισε
Αύριο πρέπει να κεντήσω ξανά
τη συγχώρεση ....
ΥΠΟΚΥΠΤΩ
Στον άνεμο
Στο φτερό του σπουργιτιού
Στη μικρή χελώνα
Στο δειλό φρενάρισμα του ποδηλάτου
Στο χαμόγελό σου
Υποκύπτω
νικημένη
Αγγίζω την ομορφιά
Τη σφίγγω στα μάτια μου
Τη σφραγίζω κατάψυχα
Και φεύγω
πυρακτωμένη
Δεν αντέχεται αλλιώς
τόσο ψύχος
τέτοιας αυταπάτης
Δεν αντέχεται αλλιώς
η απεραντοσύνη
των ανέραστων καιρών....
ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ
Ανοίγω οπή
στο κενό
Μάτι κυκλώπειο
στην αξεπέραστη τραγωδία
του είναι μου
Επιζώ κατακλυσμών
και κατολισθήσεων
Επιζώ της άγριας βαρβαρότητας
των ευφυών
και τολμώ να χαμογελώ
Λυκόφως
Ανελέητη η μοίρα των θνητών
Μετρώ την ταχύτητα επεξεργασίας
της θλίψης μου
Αν δεν μου έλειπες τόσο
ίσως και να σκότωνα λιγότερους στίχους
κάθε μέρα
Μα μου λείπει η καταιγίδα σου
και εκείνο το βλεφάρισμα
της ανεπιτήδευτης αγάπης
Εντούτοις
τολμώ να χαμογελώ
Στο στόμα μου πικρό το κουκούτσι
του λάθους
Από όλα τα ερωτηματικά
το αναπάντητο
πάντα θα είσαι εσύ...
ΠΡΟΣΚΥΝΩ !
Ο ήλιος με τυφλώνει
Πέφτω στο χώμα
Πέφτω στο νερό
Πέφτω στο φως
Και προσκυνώ
Την πτώση
Το δάκρυ
Το αίμα
Προσκυνώ
τον Άνθρωπο
που μοιάζει τόσο αδύναμος
μέσα στη φτηνή του σάρκα
και στα κούφια οστά
Προσκυνώ
τον Άνθρωπο
που είναι τόσο σκληρός
τόσο άθραυστος
τόσο δυνατός
μέσα στην υψικάμινο της καρδιάς του...!
ΩΡΑΙΑ ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΙΩΔΙΟ ΑΠΟΨΕ...
Το ποίημα πεσμένο καταγής
Σπασμένα χέρια , πόδια
Πονάς;
Μιλιά
Του δένω τις πληγές
Ωραία μυρίζει το ιώδιο
Ξαφνικά αναστενάζει
Παράτα με ήσυχο
Δεν θέλω γιατρειά
Να πεθάνω θέλω
Το λυπήθηκα το κακόμοιρο
Τώρα κοιμάται
Όταν ξυπνήσει
θα αποφασίσω για την τύχη του
Ας πιω κι εγώ το υπόλοιπο κώνειο
Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται κανείς
να δραπετεύσει
από τους δεσμοφύλακες στίχους μου
απόψε....
ΤΕΡΙΡΕΜ
Τιτίβισμα πουλιού
στον τρούλο εκκλησιάς
Τεριρέμ σκάλωσε
στα χείλη των αγγέλων
Η Κυριακή χαμήλωσε το βλέμμα της
στο πέρασμα του ουρανού μπροστά της
Ψαλιδωτά διέσχισε η σκέψη σου
την καρδιά μου
Μην ξανατυπωθείς ολόσωμος
στο χώμα της επάνω
Θεός δεν είμαι
ζωή να σου εμφυσήσω
Ξυλάκι παγωτό
στάζει στο χέρι
Μικρό κορίτσι εγώ
ξεγέλασα για χάρη σου
τον ανατροπέα χρόνο
Κρυφογελώ
Η καλημέρα σου ξάπλωσε
στο προσκεφάλι μου
Ζεστή η ανάσα της
ξυπνά την παγωμένη μνήμη
Θόλωσαν τα μάτια μου
από το τόσο φως
Στο γλαυκό πέλαγο
η Παναγιά βρέχει τα πόδια της
Πώς μοσχοβόλησαν ξαφνικά
όλα τα κύματα
οι αγέρηδες όλοι ...
ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΝ ΚΑΛΛΟΣ
Όρθρου βαθέος
η μέρα ντύθηκε μεταξωτά
Ξεκρέμασε το χαμόγελό της
από τη μικρή ροδακινιά
Έλουσε τα μαλλιά της
στο φως
Και ξεχύθηκε στους δρόμους
Άγρυπνος ερωδιός
λυγμικός στην θαμπή κοιλάδα
αναμοχλεύει την αδιόρατη μελαγχολία των στίχων μου
Αναζητά ασφαλή διέξοδο η μοναξιά τους
Οι θεοί αργοξυπνούν από την ακούσια μακαριότητά τους
Ο κόσμος τους φαίνεται μικρός και άσχημος
Μοναδική επιλογή
ο αξιοπρεπής αυτοχειριασμός τους
Η ποίηση φυλάγει
επτασφράγιστα
όλα τα μυστικά της
Παιδί εγώ
πολεμώ
με τις μικρές γροθιές μου
τις προμελετημένες αρνήσεις της
....................................
Δύσκολα παραιτείται
ο πείσμων εραστής
του κεκρυμμένου κάλλους ...
ΒΑΛΣΑΜΟ ΚΑΙ ΠΛΗΓΉ
Πέτρα μου θαλασσόβρωτη
Ουρανέ μου εγκάρδιε
Καΐκια μου πολυτάξιδα
Ιτιές μου απαρηγόρητες
Ελεήστε με
Κάθιδρη ξαπλώνω στο στήθος σου
Πατρίδα μου
των μαύρων αχινών της μνήμης
των λευκών χεριών της Εκατονταπυλιανής
της πολυφίλητης τρελής ροδιάς του Οδυσσέα
του παλλόμενου δόρατος μιας παρθένου θεάς
Κλαίουσα γέρνω
στην κουπαστή της ιστορίας σου
Πατρίδα μου των λυγμών
Πατρίδα μου των δεκαπεντασύλλαβων
Πατρίδα μου των μοιρολογιών
και της λύρας του Ερωτόκριτου
Πατρίδα μου
αρμενίζουσα στο άγνωστο
από γεννησιμιού σου
Κλαδί αγριελιάς
μαστιγώνει το δέρμα μου
Πατρίδα μου εσύ
βάλσαμο και πληγή
Πώς με αντέχεις;
[ τα ποιήματα προέρχονται από την υπό έκδοσιν ποιητική συλλογή ‘’ΑΞΟΔΕΥΤΟ ΦΩΣ’’ ]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΙΛΑΡΕΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
H Φιλαρέτη Βυζαντίου ( λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Μαρίας Φ. Ιωάννου) γεννήθηκε το 1966 στην Καλαμπάκα Τρικάλων. Εκεί τελείωσε τις γυμνασιακές της σπουδές και στη συνέχεια σπούδασε με υποτροφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Αποφοίτησε με ειδίκευση στις βυζαντινές και νεοελληνικές σπουδές. Έκτοτε εργάζεται ως φιλόλογος καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση. Με την ποίηση ασχολείται από τα φοιτητικά της χρόνια , δημοσιεύοντας κατά καιρούς έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Η πρώτη της ποιητική συλλογή εκδόθηκε το Νοέμβριο του 2018 από τις εκδόσεις ''ΚΥΜΑ'' με τον τίτλο ''ΠΥΡ ΕΣΩΤΕΡΟΝ''.
