Στη στήλη "Στα βαθιά" φιλοξενώ σήμερα την ποιήτρια Φιλία Κανελλοπούλου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στην Αθήνα κι έχει σπουδάσει Φιλοσοφία και Υποκριτική. Αυτή την εποχή παρακολουθεί Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Εργάζεται ως ηθοποιός και θεατροπαιδαγωγός. Το 2019 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή, που τιτλοφορείται "Τα μέσα μου". Βραβεύτηκε το 2020 με το βραβείο Jean Moréas, ως πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια. Τη διάκριση μοιράστηκε με την ποιήτρια Πηνελόπη Ζαρδούκα. Ακόμη εντάχθηκε και ως υποψήφια στις βραχείες λίστες, της Εταιρείας Συγγραφέων για το βραβείο Γιάννης Βαρβέρης και των Κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Ποιήματά της φιλοξενούνται σε ανθολογίες, καθώς και στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Έχει γράψει ένα θεατρικό έργο και σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες, ενώ γύρισε μια ταινία μικρού μήκους σε δικό της σενάριο. Έχει πειραματιστεί και με την προφορική ποίηση. Ετοιμάζει τη δεύτερη ποιητική της συλλογή. Η ποίησή της είναι αλληγορική, σκοτεινή, τολμηρή. Ο λόγος της είναι στακάτος, μεστός, μ'ένα πικρό χιούμορ που υπογραμμίζει πανίσχυρα τα νοήματα. Ο ρυθμός του είναι ασθματικός, γεγονός που κορυφώνει την ένταση. Συνομιλεί συχνά με τον θάνατο όχι με φόβο, αλλά σχεδόν περιγελώντας τον, ξορκίζοντάς τον. Θα δούμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ
ή τι ονειρεύομαι ξύπνια
Ένας κηπουρός, μου κρύβεται, πίσω από ένα δέντρο
μα τα φύλλα πέφτουν
στη λεωφόρο
περπατούν δυο δίδυμα κορίτσια
με το καρέ κούρεμά τους, γυαλιά μυωπίας,
ίδια ρούχα κι ίδιο βηματισμό
προς το τραίνο
στο βαγόνι
αυτός ο κύριος χωρίς κάλτσες
πάλι
χτυπάει με μανία τα πλήκτρα
έχει στύση κάθε πρωί
και τα λιγοστά μαλλιά του
χτενισμένα αντίστροφα
προσπαθούν να κρύψουν τη φαλάκρα του
ένα ακορντεόν ακούγεται
και κάτι μπότες
εσύ
με κοιτάς από την κλειδαρότρυπα
σε θυμάμαι
από παλιά
κάποιος μου μίλησε για εσένα
πως πρόκειται να συναντηθούμε
κάποτε
ο πατέρας μου
ήταν δάσκαλος
μάθαινε σε παιδιά σαν κι εμάς
διάφορα
ψέματα για τον κόσμο
ρητορική
προπαγάνδα
διαφήμιση
-κάποια από τα θέματα ύλης της έκθεσης-
σήκω σε παρακαλώ
να μας δείξεις τι έχεις καταλάβει
στον πίνακα
γράφεις με κιμωλία
το όνομά μου
το πραγματικό
πιάνεις
με τα χέρια το πρόσωπό σου
γίνεσαι άσπρος
πριν εγώ να είμαι εγώ
άκουσα
πως παραμορφώνεσαι
στον καθρέφτη
κοιτάζομαι
όταν κοιμάμαι
ποτέ
όταν ξυπνώ.
« ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΗΝ ΠΟΛΗ»
07/2020 εις μνήμην Βασίλη Μάγγου
Κάτω απ’ τους δρόμους που περπατάμε
και κάτω απ’ τα σπίτια όπου ζούμε
τρέχουν φρεάτια αποχετεύσεως,
ένα τεράστιο δίκτυο σωλήνων διοχέτευσης,
κυλά, κάτω απ’ την πόλη,
εμείς τα καλοκαίρια κολυμπάμε
εκεί όπου χύνονται τα λύματα,
φυτεύουμε το πλαστικό μέσα στα δάση
και αναπνέουμε
δίπλα εκεί,
όπου καίμε τα σκουπίδια
και αν δε θέλουμε να ζήσουμε έτσι,
αν θέλουμε να ζήσουμε αλλιώς,
βγαίνουν στην επιφάνεια
οι υπόκοσμοι
ομαδικοί απόπατοι,
να μας πνίξουν
κι έτσι
πεθαίνουμε στον ύπνο μας από «κάποιο»,
«πνευμονικό οίδημα»,
μα φταίμε
στηρίξαμε ολόκληρο το πολιτισμικό μας οίκημα
σε ένα μάτσο ακαθαρσίες!
ΣΥΧΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
"Τρώμε απ' το ίδιο πιάτο το φαΐ μας
Στους ίδιους υπονόμους κατουράμε
Αγοράζουμε πράγματα
Πουλάμε την αξία μας
Καταναλώνουμε
και
ΚατΑναλωνόμαστε
Μετά
Ό,τι είναι "μιας χρήσης"
Το πετάμε
Στον πράσινο τον κάδο
Μονάχα ό,τι προσφέρεται
Για λίγη χρήση ακόμα
Γι’ ακόμα ένα βράδυ
Για ακόμα λίγο πόνο
Ευλαβικά
Το ανακυκλώνουμε"
ΠΡΟΒΑ
Όταν δεν μπορώ
Να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι
Παύω
Τον καθημερινό θάνατο
Τον βλέπω
Ως πρόβα
* Έχει μεταφραστεί στα αλβανικά από τον Βαγγέλη Ζαφειράτη και έχει συμπεριληφθεί στην Ανθολογία για Νέους Ποιητές 2021, του Ionian Creators Club
ΑΔΕΙΟΙ
18/10/2020
Τα βαγόνια κι οι δρόμοι
άδειοι τις Κυριακές
δως μου την άνοιξη
που χάσαμε
όταν φτάνω πονεμένη σε εσένα
θέλω να ξαπλώσω απέναντί σου
να σε καταπιώ
και να σε φάω
ως το τελευταίο σου κόκκαλο
να πιω το μεδούλι σου
με το ψαχνό σου
να με χορτάσεις
έπειτα στην κοιλιά μου
να ανασυνταχθείς
κι ολόκληρος, σαν έμβρυο
να υπάρξεις
στο τέλος
να σε γεννήσω
απ’ την αρχή
* Μετάφραση στα αλβανικά: Βαγγέλης Ζαφειράτης
Συμπεριλήφθηκε στην Ανθολογία για Νέους Ποιητές 2021, του Ionian Creators Club.
ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ
Ο ήλιος μοιάζει
με γυναίκα που φλέγεται.
Το σύννεφο μοιάζει
με παιδί που κλαίει.
Κι η σελήνη μοιάζει
με βαρκούλα που βουλιάζει.
* Μετάφραση στα αλβανικά: Βαγγέλης Ζαφειράτης
Συμπεριλήφθηκε στην Ανθολογία για Νέους Ποιητές 2021, του Ionian Creators Club.
ΑΠΛΩΣ ΕΓΩ
Δεν νευριάζω.
Καμιά φορά.
Συχνά.
Νευριάζω.
Από πάντα.
Με μάθατε.
Να μην.
Το νιώθω.
Το δείχνω.
Το λέω.
Να είμαι.
Για τους πατέρες.
Για τους γιατρούς.
Για όλους.
Μια γυναίκα.
Υστερική.
Όχι.
Για εμένα.
Απλώς.
Εγώ.
Εκνευρισμένη.
* Μετάφραση στα αλβανικά: Βαγγέλης Ζαφειράτης
Συμπεριλήφθηκε στην Ανθολογία για Νέους Ποιητές 2021, του Ionian Creators Club.
1.
Πέφτουν κομμάτια απ’ το σπίτι μας
επάνω μας
Την ώρα που κοιμόμαστε
Σοβάδες στα σώματά μας
από την υγρασία
Στα κεφάλια
Και στα πόδια μας
άσπροι γινόμαστε
Τα ταβάνια και τα άνω πατώματα
τρίζουν, μας πλακώνουν
Γκαπ γκουπ οι ήχοι τη νύχτα στο σπίτι μας
Γκαπ γκουπ πέφτουν επάνω μας τα δοκάρια και τα τσιμέντα
τα τούβλα κι οι γυψοσανίδες μας
Γκαπ γκουπ πεθαίνουμε στον ύπνο μας
Αλλά κοιμόμαστε -τόσο βαθιά
Που όταν ξυπνάμε
δεν το θυμόμαστε
Ποιητική συλλογή: "Τα μέσα μου",Εκδόσεις Οροπέδιο,2019
2.
Στο τρόλεϊ κάθονται
σε καρέκλα ενός,
δύο
Αγκαζέ
σαν να πηγαίνουν περίπατο
Ίδιες:
Μια μικρή, μια μεγάλη
Φορούν γυαλιά,
σγουρά μαλλιά η μία
ολόισια η άλλη
Γκρι η νέα
Άσπρη η γριά,
Σκουλαρίκια στα αυτιά
και οι δύο
Η κόρη μιλάει στο τηλέφωνο
Η μάνα, απ’ το παράθυρο κοιτάει
Δεν είναι μαζί
Μα ούτε και χώρια
Πηγαίνουν παντού έτσι
Στο μετρό
Στο σουπερμάρκετ
Στο κρεβάτι
Στην τουαλέτα
Στον θάνατο
-ούτε μαζί, ούτε χώρια
Αγκαζέ
σαν να πηγαίνουν περίπατο
Ποιητική συλλογή: Τα μέσα μου,Εκδόσεις Οροπέδιο,2019
21.
Χθες το βράδυ
μια αράχνη, μικρή
τυχαία έπεσε
απ’ τον ιστό της στο κρεβάτι μου
απαλά,
την άφησα, να περπατήσει επάνω μου
μέχρι να κοιμηθώ
κι εκείνη στάθηκε στο χέρι μου
απέναντί μου,
στο ύψος του κεφαλιού
και με κοίταζε
κάποια στιγμή
άνοιξα τα μάτια μου
για λίγο μόνο
την κοίταξα κι εγώ
και τρομάζοντας λίγο
γύρισα πλευρό
αυτή, μικρή όπως ήταν
έπεσε απ’ την παλάμη στο σεντόνι μου
έκοψε βόλτες
κι όταν το γύρισε όλο το κρεβάτι
επέστρεψε σε μένα κι
απαλά,
στον αφαλό μου κάθισε
Χθες το βράδυ
κοιμήθηκα αγκαλιά
με μια αράχνη
για λίγο μόνο
μετά γύρισα μπρούμυτα
κι αυτή εκεί,
όπως ήταν μικρή
απαλά.
έπεσε κάτω απ’ την κοιλιά μου
Κι έτσι, τυχαία,
μικρή
και
πεθαμένη,
στο κέντρο μου,
τη βρήκα το πρωί
6/6/17
Ποιητική συλλογή: Τα μέσα μου, Εκδόσεις Οροπέδιο,2019
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία, στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και Υποκριτική στη σχολή θεάτρου Δήλος. Εργάζεται ως ηθοποιός και θεατροπαιδαγωγός. Αυτήν την περίοδο παρακολουθεί το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Ελληνικό και Παγκόσμιο Θέατρο: Δραματουργία, Παράσταση, Εκπαίδευση» του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Η ποιητική της συλλογή Τα μέσα μου ( σε εικαστικό τοπίο Σίλβιας Τσομπανάκη) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οροπέδιο και το 2020 βραβεύθηκε γι' αυτήν, ως πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια (εξ ημισείας με την ποιήτρια Πηνελόπη Ζαρδούκα) με το βραβείο Jean Moréas, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Πάτρας, από το Γραφείον Ποιήσεως και το Culture Book ενώ εντάχθηκε και ως υποψήφια στις βραχείες λίστες, της Εταιρείας Συγγραφέων για το βραβείο Γιάννης Βαρβέρης και των Κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Ποιήματά της, έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει γράψει ένα θεατρικό έργο και αυτήν την περίοδο ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων ενώ γύρισε και μια ταινία μικρού μήκους σε δικό της σενάριο. Το 2020 επίσης, πειραματίστηκε για πρώτη φορά με την προφορική ποίηση, spoken word -poetry. Αυτήν την περίοδο, προετοιμάζει τη δεύτερη ποιητική της συλλογή, κάνει μοντάζ στην ταινία της, ενώ έχει αρχίσει να δουλεύει πάνω σε ένα ακόμη project, προφορικής ποίησης με την νεοσύστατη μουσικό-ποιητική ομάδα band a ban που αποτελείται ακόμη, από τον ποιητή Διονύση Αντωνάτο, τον μουσικό Μάριο Αγγελόπουλο και την Ιωάννα Σκουρόγλου στο κομμάτι της οργάνωσης και της διαχείρισης των social media.
