Στη στήλη "Στα βαθιά" φιλοξενώ σήμερα την ποιήτρια Μαρία Πισιώτη από τη Θεσσαλονίκη. Η καλεσμένη μου σπούδασε Ελληνικό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές.Έργα της έχουν δημοσιευθεί στον ελληνικό και γαλλικό έντυπο και διαδικτυακό τύπο, καθώς και στο προσωπικό της ιστολόγιο. Είναι ιδρυτικό μέλος της λογοτεχνικής ομάδας ΙΔΕΟΚΥΜΑΤΑ. Η ποίησή της είναι υπαρξιακή και κοινωνική. Μιλά με εμπνευσμένες μεταφορές, ισχυρούς συμβολισμούς και γλαφυρές εικόνες. Η δημιουργός επιχειρεί να φωτίσει τις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων,να καταδείξει τις διάφορες πλευρές του βίου του σύγχρονου ανθρώπου,να σκιαγραφήσει την πολυπλοκότητα των σχέσεων. Ο λόγος της είναι περίτεχνος, πολύχρωμος, ζωντανός. Προσωπικά η γραφή της μ'εκπλήσσει ευχάριστα με τα έξυπνα ευρήματά της και με αγγίζει βαθιά με την αυθεντική ευαισθησία της. Θ'απολαύσουμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
Επιλογές ποιημάτων
Ποιητικές Συλλογές:
• Αιωρούμενο νησί,
• Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου,
• Ηδύλη-ακά τοπία;
Το δίχτυ
Καλπάζει ο χρόνος γοργά
στις πλάτες των ανθρώπων.
Σε δίχτυα ηλεκτρονικά
εμπλέκει τις στιγμές τους.
Ελαφριές δονήσεις κινητές
κατασκοπεύουν το βηματισμό τους.
Διώξε τη λήθη Όργουελ απ’ τη ματιά σου.
Το «1984» μας διαπερνά γλυκά.
Δύσκολοι καιροί
Μπόλιασε η Χίμαιρα
τον ουρανό φαρμάκι,
τον χρόνο έπαρση
και φθόνο,
ύψωσε στον ιερό βωμό
την ευτέλεια της ύλης.
Το φθοροποιό εγώ
αγέρωχο στο θρόνο του
ορίζει τις τύχες των πολλών.
Η Σκύλα και η Χάρυβδη
δρέπουν τους καρπούς του.
Από την ποιητική συλλογή Αιωρούμενο νησί, εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1999
Αλυσιδωτή αντίδραση
Χρόνος
Πυριτιδαποθήκη της δημιουργίας
Έρωτας
Αλυσιδωτή αντίδραση
Γέννηση
Το ατελές «θαύμα»
Εορτή
Μια ιδέα αυστηρά προσωπική
Ευημερία
Διαχρονική ουτοπία
Αθωότητα
Συνοδεύει την πρώτη αναλαμπή
Πολιτισμός
Προσπάθεια απεξάρτησης του
εγωπαθούς πολέμου
Πόλεμος
Καταστροφική μανία του «θαύματος»
Ειρήνη
Άλλη μια ουτοπία
Φανατισμός
Αρρώστια
Πείνα
Τα κρυφά καμάρια του πλούτου και της δύναμης
Πλούτος
Εφήμερος, επιλεκτικός διαχειριστής
Δύναμη
Λέξη πονηρή, ύπουλη γεμάτη πάθος
Έρημος
Άνυδρο τοπίο, φλεγόμενο από το «θαύμα»
Ελπίδα
Ανάσα μέχρι το θάνατο
Θάνατος
Το τέλειο θαύμα!
Σε μια στιγμή
Ήρθες!
Κρατώντας ένα λουλούδι.
Σου ψιθύρισα κάποιο τραγούδι.
Μου 'πες: σταμάτα.
Σου είπα: κλείσε τα μάτια.
Άγγιξε το δείλι.
Αναφώνησες.
Τρόμαξα.
Γέλασες.
Έκλαψα.
Πέταξες.
Νύχτωσε.
Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ
Την κολυμβήθρα του Σιλωάμ
αναζήτησα.
Έτσι στην απομίμησή της
χρίστηκα.
Τα δυο παράλληλα σοκάκια να διαβώ
ορίστηκα.
Σε δυο κομμάτια, και άλλα δυο
κι ακόμα δυο...
χωρίστηκα.
Ώσπου νάτην εμπρός μου.
Λιτή, επιβλητική, απλή!
Εξαγνίστηκα.
Από την ποιητική συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου, εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2001
Όταν οι πόρτες κλείνουν
Όταν οι πόρτες κλείνουν
οι χαρμολύπες παίζουν
κρυφτό.
Η καλημέρα τρέμει
στη θέα του νεροχύτη.
Μ’ ένα ανούσιο κουπόνι
προσπαθεί να στυλωθεί.
Όταν οι πόρτες κλείνουν
η καλημέρα πνιγμένη
στο νεροχύτη
προσδοκά την ανάστασή της
μπροστά στην οθόνη.
Όταν οι πόρτες κλείνουν
η μοναξιά αλλάζει
χρώματα
οι τοίχοι βοούν
αδιάφορα
οι δρόμοι σιωπούν
ένοχα
τα όνειρα...
... δακρύζουν.
Η κουρτίνα
Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
και μία πόρτα αντικριστά.
Η ερημιά οριοθετήθηκε∙
ντυμένη στα στολίδια της
κρύβει το χαμόγελο στη φωτογραφία,
το δάκρυ στο μαξιλάρι∙
ανταλλάσσει την υπόστασή της
με ό,τι προσφέρει η οθόνη.
Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
κι ο ήλιος μια ουτοπία.
Αναφαίρετη ανάγκη
Αναδυόμενοι περιηγητές της Πανσελήνου
απ’ τα μικρά σας βρόχινα χέρια γλιστράνε
υλοτομημένα τα τριαντάφυλλα του κήπου.
Ακούω το άπειρο να στενάζει για τις δημευμένες σας
στιγμές, αυτές που πρόβαλλαν στον κόκκινο ορίζοντα
μα… η άμμος βιάστηκε να σκεπάσει.
Αναδυόμενοι περιηγητές της Πανσελήνου
η βαθυγάλανη ματιά σας αποχρωματίζεται
στις αμφίρροπες διαστάσεις της ύλης.
Αφήνετε την σκουριά της να γεύεται τις στάχτες σας
ενώ χαμογελάτε μακάρια από τη θέση Μηδέν,
του τέλειου κύκλου όπου καταγράφονται
οι χρωματικές λειτουργίες της Ύπαρξης,
ανάγκη αναφαίρετη και πέρασμα
στην Αλήθεια…
εκείνη της Μη Ύπαρξης…
Ασώματη Συμπαντική Ενέργεια.
Χρωματικές δυσλειτουργίες
Συνδαιτυμόνες στο ίδιο μαύρο τραπέζι
καθρεφτίζουν την πείνα τους στην στιλπνή κόκκινη διαφάνεια
ενός και μόνου μήλου.
Συγκρατημένη στέκεται η Χαρά στο ολόλευκο ένδυμά της.
Στα δεξιά της η Υποκρισία χλωμή, στην κίτρινη- ρακένδυτη στολή της,
αλληλοϋποβαστάζεται με την Κακία. Το χέρι της ετοιμοπόλεμο
μέσα απ’ τη μωβ κάπα της προβάλλει.
Στη θέα του οι Αναστολές, με χρώμα του Πάγου,
συρρικνώνονται πάνω στο καφέ σανίδι,αφήνοντας άλικα ίχνη.
Η Ελπίδα προσπαθεί να στυλωθεί μέσα από το πράσινο χαλί της.
Η Λήθη, απρόσωπη πάντα, θέλγεται από κάθε έγχρωμη σκέψη.
Άπατο και αδηφάγο το πιθάρι της.
Και πάνω από το μαύρο τραπέζι αιωρείται μία και μόνη καρδιά.
Σύγχρονα ανδροειδή
Κυκλοφορούν ανάμεσά μας ανδροειδή
χωρίς καλώδια και τσιπ
άνευρα ωστόσο
μονάχα μ’ ένα πλήκτρο
ονόματι delete
στο μέρος της καρδιάς
Η κατασκευάστρια εταιρεία στο υποχθόνιο
εργαστήριό της τα φορτώνει data καθημερινά
και δρουν κατά τα εταιρικά συμφέροντά της.
Διατείνονται πως είναι άνθρωποι κανονικοί
μα η ελλειπτική συμπεριφορά τους
δείχνει τόσο το made in
όσο και το made by.
Από την ποιητική συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; , Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 2008
Βιογραφικό Σημείωμα
«…Ενδύομαι τις κορδέλες μου
αναζητώντας το Αληθινό Φως…»
Ποίηση είναι…
…. η εσωτερική ματιά που προβληματίζεται για τον άνθρωπο ως πρόσωπο και ως κοινωνικό ον.
Ποίηση είναι….
…. στιγμές αυτοχειρίας και ανάστασης μαζί.
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα Ελληνικό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Έχω εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές.Ποιήματα και κείμενά μου ανθολογήθηκαν στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο (ελληνικό και γαλλικό).Το προσωπικό μου ιστολόγιο είναι: https://hdyli.wordpress.com/
Ιδρυτικό μέλος της λογοτεχνικής ομάδας ΙΔΕΟΚΥΜΑΤΑ .Στις ενασχολήσεις μου, εκτός της ποίησης, συμπεριλαμβάνονται η μουσική, η ζωγραφική και το θέατρο.
